«Τι σπιταρόνα σου βρήκα ρε! Τέτοια θέα δεν έχω ούτε εγώ.»είπε ο Κωνσταντίνος περνώντας μέσα και πηγαίνοντας καρφί στο μπαλκόνι για να πιάσει τα κάγκελα και να πάρει μια μεγάλη ανάσα σαν να απολαμβάνει διαφορετικά το οξυγόνο στην περιοχή.
Ο Λεβίνσκι τον ακολούθησε και άναψε ακόμα ένα τσιγάρο. Δεν ήθελε να το παραδεχτεί αλλά σήμερα είχε ακατάσχετο άγχος. Ένα έντονο ζιζάνιο που δεν τον άφηνε να κοιμηθεί, τον έκανε νευρικό και ανυπόμονο και σε συνδυασμό με την απουσία καθηκόντων του ακόμη, δεν είχε καν που να το διοχετεύσει.
Με τον Κωνσταντίνο είχαν κάνει μια συζήτηση. Το θεώρησε τίμιο να του πει τις σκέψεις του, ειδικά μετά από όσα έγιναν. Θα το προσπαθούσε με την Στέλλα και δεν τον ένοιαζε η γνώμη κανενός. Ήταν ψύχραιμος, ο χαλαρός Κωνσταντίνος που πάντα ήξερε αλλά του είπε ότι ο νονός του, ο πατέρας της, δεν θα πετούσε και την σκούφια του με την ιδέα.
Ο Βίκτωρ δεν νοιαζόταν για αυτό. Είχε φτάσει μέχρι εδώ και δεν τον φόβιζε κανένας. Σήμερα θα πήγαινε από το σπίτι της γιατί αν δεν τον απέρριπτε η ίδια δεν θα προχωρούσε και δεν γούσταρε τίποτα να τον κάνει αδύναμο και να τον κολλάει σε μία κατάσταση που μήνες τώρα προσπαθούσε να αρνηθεί πως του συμβαίνει.
«Θα πάμε;»ρώτησε ανυπόμονα ο Λεβίνσκι και τον άκουσε να ξεφυσάει. Ο Κωνσταντίνος προτιμούσε να το αποφύγει από την άλλη δεν ήθελε να τον αφήσει να πάει και μόνος του.
«Τι θα της πεις;»
«Ότι την γουστάρω κι αν θέλει κι αυτή...»άφησε μετέωρη την φράση. Δεν είχε σκεφτεί μετά από αυτό. Απλά την ήθελε στη ζωή του με ο,τι αυτό συνεπαγόταν. Δε θα της έκανε πρόταση γάμου ή συμβίωσης. Μόνο αν θέλει να προσπαθήσουν κάτι πιο μόνιμο; Σταθερό; Ούτε ο ίδιος είχε ακριβή εικόνα. Το ήθελε ο,τι ήταν κι όπου πήγαινε.
«Και επειδή αυτό το πίσω από την πλάτη δεν το γουστάρω και δεν βγαίνει σε καλό ποτέ, θα μιλήσω στον πατέρα της.»
Ο Κωνσταντίνος τον κοίταξε αστραπιαία και τα φρύδια του υψώθηκαν.«Στον πατέρα της; Κάτσε να τσεκάρω το ημερολόγιο γιατί νομίζω ότι ξύπνησα στη δεκαετία του πενήντα.»
«Άντε γαμήσου ρε, εσύ δεν είπες ότι φρικάρει με την μικρή;»
«Ναι και δε θα το πάρει καλά. Ξέρει ποιος είσαι και γενικά δεν ήθελε η μικρή να μπλέξει με τύπο σαν εμάς. Θέλει κάποιον να μπορεί να την προστατέψει. Δηλαδή καλύτερα να μην το μάθει κιόλας.»
YOU ARE READING
The Perfect Match
Romance«Ντάρια δεν γίνεται να με φιλάς.»η φωνή του βγήκε περισσότερο βραχνή από όσο υπολόγιζε και είχε σχεδόν ανατριχιάσει. Τι στον διάολο; «Γιατί;»τα μάτια της γυάλιζαν στα δικά του, φαινόταν ικανοποιημένη. «Γιατί είπαμε ότι δεν έχουμε τέτοια σχέση. Δε...
31. Λευκές μέρες
Start from the beginning
