TDBS1: The Billionaire's Bride

Chapter 1

Labing-walo ako noon when I escaped from them Sa mga taong naging bahagi ng salimoot kong nakaraan. It was exhausted and hard yet I freely escaped from them. Hindi madali lalo na't hindi nila ako hinayaan makaalis sa lugar nila. Sa lupain ng puno ng masakit na alaala.

I was obedient kind of woman. Masyado akong inosente noon at hinayaan silang gawin akong sunod-sunuran. I'm too kind dahil hinayaan ko sila dahil akala ko ay parte yun ng pagkatao ko but it was not I thought. Anak ako sa labas at hindi ako tanggap ng angkan ng aking ama dahil nakakasira daw ako sa reputasyon ng angkan nila. Kaya they hide me as their katulong at iba ang dinala kong apelyido. Nalulungkot pa ako that time dahil hindi ko dala ang apelyido ng aking ama but turned out it was blessing in disguise. Isa sa dahilan kung bakit mabilis naasikaso ang papeles ko para madala ko ang apelyido ng aking ina at mabago ang aking pangalan. Kung saan ay sunod-sunod ang pagbabago ng aking buhay.

Napapikit akong dinama ang pamilyar na hangin na akala ko ay hindi ko na maramdaman sa buong buhay ko. Napangiti ako ng palihim at dumilat sabay titig sa harapan kung saan ay may tatlong bodyguards naghihintay sakin katabi ng dalawang sasakyan. Inayos ko ang hinubad kong black coat nakasampay sa kaliwang braso at isinuot ang itim kong salamin.

Dahan-dahan akong bumaba sa jet habang sumasayaw ang dulo ng aking buhok dahil sa hangin. Nang huminto ako sa harapan ng tatlong bodyguards ay sabay silang yumuko sakin na kinatango ko.

"Welcome, your grace." bati nila.

Binitawan ko ang nag-iisa kong dala na suitcase. Agad itong hinawakan ng isang bodyguard at dinala sa isang sasakyan. The other one led me to another car and he guided me to enter.

As I settled into the plush leather seat of the car, the familiar sights and sounds of the Philippines began to flood my senses. The air was thick with humidity, and the scent of street food and tropical flowers wafted in through the open window. It was as if I had never left, and yet, I had changed so much.

"Let's surprise the Serrano family." sabi ko sa driver habang hindi inalis ang tingin sa labas ng bintana.

I can imagine their reactions in my head, especially my half-siblings. I'm sure they will be happy seeing me back in their mansion. Ano kaya ang ginawa nila ngayon? May sariling negosyo na ba sila? Dahil sa pagkatatanda ko ay masyadong mataas ang pangarap ng mga yun. Gusto nilang isampal sa akin na hindi ko sila kayang abutin. They hate me too much na kahit mamamatay ako sa harapan nila ay masaya pa sila sa nakikita nila.

Napailing ako sa naisip at sa isang iglap ay may malabong imahe ang nagpakita sa bintana. Huminga ako ng malalim nang makilala ko ito. Kahit malabo na ang memorya ko sa kanila lalo na sa kanya ay hindi ko ito makakalimutan. Ang tao kung bakit mas masahol pa sa isang katulong ang buhay ko noon. Ang dahilan kung bakit hirap na hirap ako at ginawang impyerno ang buhay ko. It was my biological father's wife.

Dahil anak ako sa labas lahat ng galit niya ay binuhos sakin. Hindi ko naman kasalanan kung bakit makati ang asawa niya pero she still hurting me. At ang magaling kong ama ay hinayaan lamang ito dahil wala naman yung pakialam sakin.

"Yes, your grace. By the way, your grace, butler Aria notified us that she booked a hotel for you if you want to stay there."

I nodded, considering Aria's suggestion.

"Thank you, please take me to the Serrano first. I wanted to see their faces and their mansion if there's an improvement." I replied to the driver, who promptly followed my instructions.

Kinuha ko ang phone sa bulsa ng aking black coat at agad itong binuksan. Mabilis kong hinanap ang pangalan ni Aria sa gmail kung may pinadala ba ito lalo na sa pinapagawa ko sa kanya. Napangiti akong makitang meron siyang pinadala sakin.