crimson eyes

~hoofdstuk 13~

"Weet je zeker dat er geen oplossing is?" begon Harum.

Sunny had hem net alles verteld zodat hij mee kon denken. Hij bleef maar ijsberen door de kamer en vragen of er echt niets was om zijn vriend te redden. "Is er niet een famillie die het over wil nemen?"

Benjamin zat onderuitgezakt naast haar, zijn armen over elkaar geslagen wat zijn shirt deed straktrekken oven zijn biceps. ZIjn ogen waren strak op de grond gericht en hij had nog geen woord gezegd tot nu, "Wie wilt er nu vervloekt zijn en de gestorven criminelen even gaan tegenhouden van ontsnappen..."

Harum gromde geërgerd. "Kunnen we de dood niet gewoon ontwijken ofzo?"

"Hij verdwijnt gewoon... Het is niet dat hij wordt opgehaald..." Begon Sunny zachtjes.

"Zijn vader overhalen om niet terug te komen?"

Benjamin nam weer het woord: "mijn ma is al jaren alleen gast... Ik kan haar niet nog langer single laten... Dat trekt ze niet."

Sunny legde voorzichtig een hand op zijn schouder. Hij relaxte vrijwel onmiddelijk een beetje. Ze glimlachte lichtjes bij het gevoel die ook bij haar weer door haar lichaam schoot.

"Ookal zei mama dat er geen oplossing is... We komen hier wel uit, okey?" Ze leunde volledig tegen hem aan. "Maar het zal wel betekenen dat de volgende net zo'n groot probleem zit..."

Benjamin zuchtte diep, "geef me nou geen hoop, je weet zelf ook wel dat ik gewoon naar die poort ga..."

"Wat als zijn ma... Ik weet dat het niet zo'n vrolijk senario is, maar wat als ze ervoor sterft?"

Sunny haalde haar schouders op, "geen idee."

De jongen naast haar nam een lange slok van zijn wijn. "Ik ben hier nu al klaar me," gromde hij boos en hij stond op. "Ik ga wandelen..." Hij was al weg voor Sunny iets kon zeggen.

Stilletjes bleef ze zitten, luisterend naar Benjamin die het huis verliet en Harum die nog steeds rondjes liep door de kamer.

"Dus... Je denkt dat het beste gewoon is dat je deze week stuff met hem doet en daarna gewoon 21 jaar wacht...?"

Sunny schudde haar hoofd, "het liefst wil ik iets anders... gewoon een oplossing waarbij hij niet hoeft te gaan."

"Natuurlijk wil je dat, ik ook..." harum bleef eindelijk stilstaan, zijn ogen strak op de grond gericht terwijl hij nadacht. 

"Dat over zijn moeder he... als ik zo logisch denk," begon ze langzaam.

"Ik ga niet zijn familie vermoorden als dat hem redt... behalve als hij dat zelf wilt natuurlijk... maar anders niet."

"Weet ik..." ze pakte het halflege glas van Benjamin. "en mama zei iets over beschermwezens... die eigenlijk altijd op de cerberus en zijn mate letten... Ik vermoed dat jij de zijne bent..."

"Wat houd het in? kan ik nu als engel met hem mee naar hel?"

Ze schudde langzaam haar hoofd, "luister... Minnie zei dat hij niet goed met mensen omging, behalve met jou en mij... toen hij me uitnodigde zei hij iets over enige vrienden... ik denk zelf dat dit is om de cerberus te beschermen tegen gedachten... je weet wel... Mama zei dat hij van niemand kan houden behalve zijn familie, beschermwezens... en mate, waardoor ze ook al eerder dan mij erachter was dat ik zijn mate ben. Wij beschermen hem tegen gedachtes over zelfmoord tot hij naar de onderwereld gaat om 21 jaar te dienen voor hades... Daarna krijgt hij de keuze te blijven of naar zijn mate terug te gaan. Ik word beschermd door waarschijnlijk mijn vriendin Amri. Tegen precies hetzelfde..."

"Dus ik leef om hem te beschermen?"

"Nee... je bent geboren en vervolgens uitgekozen. Je bent zelf ook een magisch wezen..."

Hij haalde zijn schouders op, "dus? daar hebben we op het moment niets aan."

"Je verdwijnt met hem om hem naar de poort te begeleidden. Jullie kunnen zijn vader nog overtuigen... misschien zelfs op een sneeky manier door te zeggen dat..." Ze trok haar nagel over het tafelblad. 

Harum ging naast haar zitten en keek naar de opengeslagen bladzijdes van het boek. "Kan je deze shit alsjeblieft voor me vertalen?"

Sunny knikte opnieuw en nam een slok. 

Het was een tijdje stil terwijl ze snel op een apart vel een vertalking opschreef. Af en toe nam ze een slok van Benjamins glas.

"Sinds wanneer ben je over je alcohol angst heen...?" 

Ze haalde haar schouders op. "sinds kort..." Een licht gevoel kwam op in haar hoofd en ze glimlachte. Haar pen kraste over het papier.

Harum las mee over haar schouder, "intressant..."

Ze humde instemmend en legde haar pen neer zodra ze klaar was. Sunny leunde naar achteren in haar stoel en keek stilletjes naar een schilderij aan de muur terwijl ze wachtte tot Harum klaar was. 

Hij zuchtte en fronsde diep. "okey... Wat een cerberus kan is wel slay... Maar de zooi die je had verteld... staat het er niet in of...?"

Sunny zuchtte, "Mijn moeder weet er velen malen meer van dan hier staat... Ze schrijven niet alles op, ik weet niet waarom."

Harum staarde naar de tafel. "De rest in het boek klopt wel?"

Ze knikte. 

"Kan je erachter komen wat ik ben? Ik bedoel, je zei dat-"

Sunny speelde met een armband rond haar pols, "Later... ik wil niet... je weet wel... niet nu met minnie..."

"Kan het niet iets zijn om hem te helpen?"

Ze haalde haar schouders op en bleef stil terwijl ze het boek naar zichzelf toetrok en het opensloeg. Ze begon te bladeren. "enige rare dingen... gewoontes?"

"Ik heb iets met water," hij haalde zijn schouders op. 

"Waterwezen... okey..." Ze ging gelijk door naar een bepaald hoofdstuk. "welke manier?"

"Dat met water? Hmm... Geen idee... Voel me daar gewoon beter, sterker."

"Streker..." Ze was nog een stap dichter bij. "Ooit tentakels gekregen toen je boos was?"

Hij trok zijn wenkbrouw op, "gelukkig niet."

"Iets anders?"

"Nope... Niet dat ik weet."