crimson eyes

~hoofdstuk 10~

Ze werd wakker in de armen van Benjamin, die haar dicht tegen zich aan had getrokken. Langzaam opende ze haar ogen. Opnieuw was ze in zijn kamer, maar nu lag hij naast haar. 

Hoe ze daar was gekomen wist ze niet meer.

Ze bekeek de jongen naast haar. Zijn gezicht ontspannen. Zonder enige schaamte kon ze hem van dichtbij bekijken. Elk klein detail. Zijn wenkbrauwen die net nog een tint donkerder waren dan zijn haar. Het dunne witte litteken die over zijn strakke kaaklijn liep. Tot haar schrik maar vooral verbazing zag ze dat hij geen shirt meer aanhad.

Sunny probeerde de vlinders weer tot bedaren te brengen terwijl ze voorzichtig uit zijn armen rolde. Pas toen ze uit bed stapte merkte ze op dat ze 1 van zijn shirts droeg. Haar eigen kleren waren nergens te bekennen. 

Ze liep naar beneden terwijl ze zich uitgebreid uitrekte. Harum was nergens te bekennen. 

Een paar minuten staarde ze naar het koffiezetapparaat. Ze had haar vader wel eens koffie zien zetten, dit hoefde niet moeilijk te zijn. Het hielp niet dat het een vrij luxe apparaat was. Ze pakte haar telefoon er maar bij en zocht het merk op voor instructies. 

Ietsjes later liep ze met twee glazen naar boven en duwde de deur van Benjamins slaapkamer open.

Hij sliep nog steeds.

Voorzichtig zette ze zijn koffie op het nachtkastje en tikte zachtjes op zijn schouder. "Miiiinie?" 

Hij gromde zacht.

Sunny gichelde en zette haar eigen glas naast die van hem en ging terug naast hem liggen. "Minnieee, wakkker wordenn, koffieee."

Hij sliep nog steeds door.

Ze zuchtte en pakte haar telefoon, openend op transelate. "Despetar minnie! Café!"

Benjamin gromde maar deed eindelijk zijn ogen half open, "que...?"

Sunny gichelde, "Heeyy."

Hij duwde zichzelf overeind, "Dus... Sinds wanneer spreek jij Spaans, hmm?"

Ze liet haar telefoon zien. "café...?"

Hij knikte grinnikend. "sí, por favor."

Ze trok haar wenkbrauw op, "hmm... het zal wel." ze gaf hem zijn glas en ging in kleermakerszit naast hem zitten. 

"gracias, chica."

"Ga je nu alleen nog maar Spaans praten tegen me?"

Hij grijnsde, "tal vez..." 

Ze rolde haar ogen, "nee dankje, Minnie..."

Benjamin grinnikte, "okey dan, Chica... of mag dat ook niet meer?"

"Chica is okey," gichelde Sunny zachtjes.

"mooi zo," hij glimlachte breed naar haar.

De Kolonie vlinders was juist tot rust gekomen maar besloten weer hun vleugels uit te slaan. Ze trok haar benen op naar haar borst, haar armen erom heen, om niet te laten merken aan hem dat ze de dierentuin probeerde te kalmeren. Niet dat het werkte.

"Je bloost..."

"Niet..." snel veranderde ze van onderwerp, voor hij er meer over kon zeggen, "Ik heb trouwens zitten nadenken over waarom je rode ogen hebt... zou best te maken kunnen hebben met magische dieren..."

"Magische wát...?"

Ze haalde haar schouders op, "magische wezens... dat is de logischte verklaring."

Hij begon te lachen, "Je maakt een grapje, hopelijk... Je gelooft toch niet op 17 jarige leeftijd nog in eenhoorns enzo..."

Ze keek hem rustig aan, "Ik kan het je laten zien... mijn vader en broertje zijn engelen... en mijn ene tante is vampier, de ander kitsune..."

Hij trok een wenkbrouw op, "en jij? een heks ofzo?"

Ze knikte trots, "Jep!"

Hij bleef een tijdje stil, "okey... Ik zou je graag willen geloven, mi bella... maar sorry... dit is wel een beetje over de top, vind je niet?"

Ze schudde haar hoofd. "Na het ontbijt kan ik je laten zien dat het klopt."

"okey... laten we dan naar beneden gaan..."

Ze sprong van het bed af en huppelde al naar beneden. 

Benjamin grinnikte zachtjes en volgde haar rustig.

"Waar is harum?" Ze viel neer in een stoel.

"ohh, die is met iemand mee naar huis gegaan denk ik... die is niet thuis gekomen."

Na een snel ontbijt sleurde Sunny haar buurman naar haar eigen huis, en opende een lade met een sleutel die aan een armband van haar hing. Voorzichtig haalde ze er een dik boek uit en sloot de la weer voor Benjamin kon zien wat er nog meer in zat. "hier..." Ze legde het in haar handen. "Deze is van mijn oma geweest en vele malen uitgebreider dan de mijne... laat me heel even iets fixen."

Ze rende naar de keuken en maakte thee voor de man. Toen ze terug kwam staarde hij naar de bladzijdes, die vol stonden met tekens in een andere taal.

"Hier..." Ze duwde de theekop in zijn handen. 

"Wat gaat het doen? is het vergif?"

Ze schudde haar hoofd en grijnsde. "Hij laat je omhoog vliegen."

Hij staarde naar haar voor meer dan een minuut voor hij langzaam het glas naar zijn mond bracht. Hij nam een slok. "Ik vlieg niet."

"1 minuut wachten..."

Ongeduldig tikte hij op het glas, de seconden aftellend.

Langzaam zag Sunny hem loskopen van de bank en omhoog zweven. Het was gelukt.

Hij keek lanzaam omlaag en zijn ogen verwijdden zich, "okey... vete al diablo..." Mompelde hij.

"Hij is niet heel sterk, je bent binnen een minuut ook weer op de bank terug.."

Wat ze zei gebeurde inderdaad al snel.

"En...? Geloof he me nu? Ik kan ook een weerwolf bellen...?"

"Nee dankje..." Hij pakte met een lichte frons het boek weer en zocht erdoorheen. "Wat denk je dat ik dan ben?"

"Hmm... Vampier of demoon... Die hebben ook rode ogen. Maar het zou ook een minder bekende soort kunnen zijn."

"Ik kan gewoon in het zonlicht staan..."

Ze zuchtte, "magiache wezens hebben geen negatieve gevolgen... Alleen maar extra magie en rare gewoontes... Iets minder dan de helft van de wereld bevolking is magisch, als ik het goed heb onthouden weet 7 procent van de wereld dat hij of zij er eem is. Het is dat mijn famillie het weet..."

"Dus eigenlijk zeg je dat het gewoon geheim is voor 93 procent... Waarom wordt dat niet gewoon gezegd?"

"Heel simpel," ze pakte het boek van hem over zodat ze zelf kon zoeken. "De "normale" mensen zullen zich nutteloos voelen en er komt een strijd die vervolgens teveel wezens uitroeit..."

Hij keek een tijdje in stilte naar wat ze deed. Ze leek, in tegenstelling tot hijzelf, alles te kunnen lezen. "Dus.. het is eigenlijk geheim?"

Ze knikte, "jep!" Sunny glimlachte.