The love I never got

Chapter 7

(flashback)

Masaya ang naging event namin last month, sumali kami sa mga iba't ibang activites katulad ng marriage booth kung san ako unang ikinasal kay Lucas.

Nakaka tawa kasi dahil don may ilang estudyanteng naka alam sa feelings namin sa isa't isa. At syempre sa tulong din ng magagaling kong kaibigan.

Hindi kami masyadong nag karon ng time na kaming dalawa lang ni Lucas dahi sa mga games games. Pero okay lang dahil mas masaya kung sama sama kaming lahat.

I got a chance to know lucas more, and I got a chance na makilala din ang mga kaibigan niya. I had so much fun, nakaka tuwa din dahil simula noong araw na yon ay naging mag kaibigan na din ang mga kaibigan namin. Laging sabay sa canteen kapag recess and lunch since pareho ang oras ng breaks namin.

Tuwing weekends nag kaka ayaan gumala, kumain sa labas, mag shopping, manood ng movie, or pumunta sa mga amusement parks. Mapera kasi sila kaya nagagawa nila ang lahat ng yan ng hindi iniisip ang gastos gastos.

Napag isip isip namin ni Lucas na lumabas na kaming dalawa lang. Naikukwento ko si Lucas kay Tami at payag naman ito sakanya kaya pinayagan niya ako.

Pumunta kami sa isang park at nag pa hangin, sunod naman ay sa medyo may kalayuan na daan. Huminto ang taxing sinasakyan namin matapos kong mag para. Nag bayad si Lucas at naunang bumaba dahil gusto niya daw akong pag buksan ng pinto ng taxi.

Wala pa kami sa legal age kaya hindi pa pwede ang mag maneho.

"Wahh.." ani ko. I was amazed by the city lights. Gabi na kasi at bigla lang namin naisipan na huminto sa isang daan para mag pa hangin.

It's so nice to be here. Walang tao, walang masyadong sasakyan na dumadaan, kaming dalawa lang ni lucas.

"I see, you like city lights at night?" Lucas.

"Super. When I was a kid, laging sinasabi sakin ni mom na kapag na mi-miss ko daw si daddy tumingin lang ako sa mga bituin. Eh kaso, tignan mo naman-" sabay turo sa langit. "Ni isang bituin wala kang makikita. Pero kapag nasa isang tuktok ka at nakita mo ang mga ilaw sa paligid, para silang mga bituin sa langit." naka ngiting pinag masdan ko ang paligid.

"Naikwento mo yung dad mo last week nung lumabas din tayo. What about your mom?"

Mapait akong napa ngiti sa kawalan.

"My mom? She's sweet, caring, and a loving mother. Hindi siya strikto pero may paki alam siya saakin. Hindi siya yung nanay na laging may side comment, kasi sabi niya mauubos lang daw ang laway niya kung kukuda lang siya ng kukuda sa mga bagay bagay na wala namang pakinabang sakanya." natatawang ani ko.

"Tama. Agree ako sa mommy mo." sagot naman niya.

"Lagi niyang pinaparamdam sakin na mahal na mahal niya ko. I love mom so much, at hindi ko kayang makita siyang nahihirapan. Kaya ko nagawang ipunta siya sa mental hospital." naramdaman ko ang pag baba ng luha mula sa mga mata ko papunta sa pisnge ko.

"Erin..."

"She's... she's so much hurt. I tried to keep her by my side but I couldn't."