Ölüm... Pek çok olasılıktan hatta her şeyden daha gerçek. Her olası durumda ölüm şapkasını çıkarıp bizi selamlayabilir. Sessizliğin türküsü bağrımızı delip geçer sonra.
Ölüm... Kimilerinin kurtuluşu olurdu. Ya ölenin selâmeti olurdu, ya da ölenin yaşarken, hayatlarını zindan ettiklerine bir kurtuluştu.
Bazen yavaş yavaş gelirdi sancısı, bizi hasta ederdi. Ve sonra doğardı ölüm çığlıklarla.
Issızlıkta bir kapı çalındı. Kız çocuğu açtı kapıyı. Hediye verildi ona, gecenin susturan mısralarında.
Ölüm getirmişti. Ödülünü uzattı ona, ve çekip götürdü onu. Issızlığa bir de hiçlik fermanı bıraktı...
