Περί σκέψεων

Ψεγάδι

Ψεγάδι μου ασήμαντο,
μηδαμινό,
πάλι γιγαντώθηκες
και έγινες άνθος του χειμώνα.

Μα πώς άραγε,
εσύ,
θα κρυφτείς,
σαράκι κάτω από το δέρμα.

Μήπως ταΐζοντας σε,
νηστικό,
συμβιώσουμε ειρηνικά,
μεσ' της νύχτας την νεκρική σιγή.

Αγάπησα το σαράκι,
καρδιοχτύπι,
που τρύπωσε,
στην ψυχή και την σάρκα.