Βασιλικό Σκάνδαλο

Παραίτηση

Την επόμενη ημέρα ο Πόρθος με τον Άθω και τον Άραμης μιλούσαν στο φρουραρχείο.

"Εγώ δεν μπορώ άλλο....δεν αντέχω. Έχω να φροντίσω ένα παιδί. Θα ασχοληθώ με τα χωράφια...." Έλεγε απεγνωσμένα ο Άθως.

"Και εγώ συμφωνώ. Δεν έχω να χάσω τίποτα δεν έχω να κερδίσω και τίποτα...." Είπε ο Πορθος.

"Δεν μπορώ παιδιά να το κάνω αυτό.....έχω ορκιστεί να υπηρετώ τον βασιλιά μου. Ναι πέθανε όμως τώρα θα φροντίσω τον γιο του όσο ακόμα αντέχω." Είπε ο Άραμης.

Μπήκε μέσα ο Ντ'αρτανιαν

"Γεια σας....." Είπε ενώ έκατσε εξουθενωμένος στην καρέκλα
"Τι έγινε ρε ποια σε κούρασε;" ρώτησε ο Πόρθος
"Έλεος καμία....απλώς είχα να διαλέξω δόκιμους."
"Αααα ναι δύσκολη δουλειά ξέρω...." Είπε ο Άθως
"Πάντως Ντ'αρτανιαν όλο και κάποια θα σου αρέσει. Νέος είσαι, χαρισματικός, ικανός, όμορφος...."είπε ο Άραμης
Εκείνος μίλησε και είπε
"Ίσως...."
"Οοοοουυυυ, ο φίλος μας έχει συντροφιά και δεν μας το είπε. Εκτός και αν....αν έχει βρει συντροφιά και φοβάται να την κατακτησει."
Είπε ο Άραμης και τότε εκείνος κοίταξε το πάτωμα
"Όχι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Απλώς μου άρεσε μια. Τώρα όμως... Δεν τρέχει κάτι..." Είπε και δεν τόλμησε να τους κοιτάξει.

"Λοιπόν εγώ πάω να δω τον γιο μου...." Είπε ο Άθως και έφυγε.

"Λοιπόν ποιος σου άρεσε;" ρώτησε ο Πόρθος ενώ ήταν στηριγμένος στην κάσα της πόρτας.

"Η αλήθεια είναι πως μου έκανε εντύπωση ένας νεαρός.
Σεβιλ Ομέρ. Ναι έτσι. Ο τρόπος που χειρίζεται το σπαθί του είναι απίστευτος. Δεν φοβάται, δεν διστάζει." Είπε και προχώρησε προς το παράθυρο.

Η ανοιχτή πόρτα χτύπησε και γύρισαν να δουν ποιος ήταν. Στεκόταν η Μελοντι.

"Λοχαγέ ο Πρίγκιπας θέλει να μιλήσει σε όλους σας." Είπε η κοπέλα.
"Εντάξει Μελοντι ευχαριστούμε ερχόμαστε."
Είπε ο Ντ'αρτανιαν και ο Πόρθος σηκώθηκε όρθιος και είπε
"Εγώ πάω να φέρω τον Άθω."

Ο Ντ'αρτανιαν και ο Άραμης πήγαν στο παλάτι. Μπήκαν στην αίθουσα του θρόνου και περίμεναν τον πρίγκιπα. Μαζεύτηκαν όλοι και τότε άνοιξαν οι πόρτες.

"Αγαπητοί μου σωματοφυλακες. Σε έναν χρόνο περίπου θα γίνω βασιλιάς. Οι υπηρεσίες σας ήταν αξίες θαυμασμού. Σας χρωστώ τεράστια ευγνωμοσύνη καθώς μας προστατεύετε συνέχεια. Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να πείτε;"
Ρώτησε κοιτάζοντας τους έναν έναν
"Άρχοντα μου, εγώ και ο Πόρθος θα θέλαμε να αποσυρθούμε. Εγώ έχω να φροντίσω ένα γιο και ο Πόρθος έχει εξαντληθεί..."
Τον διέκοψε και είπε
"Νομίζω πως μπορεί ο Πόρθος να μιλήσει για τον εαυτό του."
Σαστισαν όλοι.
"Πόρθο;"
Ρώτησε ο νεαρός πρίγκιπας
"Υψηλότατε, αυτό που είπε ο Άθως ισχύει."
"Πολύ καλα λοιπόν. Δική σας απόφαση είναι αυτή. Μητέρα..." Φώναξε και η Άννα πλησίασε
"Ο Άθως και ο Πόρθος μας εγκαταλείπουν. Δώσε τους αυτό που πρέπει."

Η Άννα πέρασε μπροστά από τον Ντ'αρτανιαν. Δεν τον κοίταξε. Εκείνος όμως υποκλίθηκε στην παρουσία της.
Έφτασε στο μέρος του Άθου και του Πόρθου.
Τους έδωσε από ένα πουγκί
"Αυτό θα σας εξασφαλίσει μια πιο άνετη ζωή..." Του είπε
"Βασίλισσα μου....υψηλότατε...δεν χρειαζόμαστε εμείς χρήματα. Δεν θέλουμε αμοιβές." Είπε ο Άθως.
"Γνωρίζω την μετριοφροσύνη σου Άθω αλλά επιβάλεται να ανταμειφθείτε."

Υποκλίθηκαν και έφυγαν.

"Ντ'αρτανιαν. Θέλω να συνεχίσεις να είσαι ο λοχαγός των Σωματοφυλάκων. Έγινες ο καλύτερος μας. Έχω απαίτηση από εσένα να τιμάς το αξίωμα σου,τον Βασιλιά σου αλλά και την πατρίδα σου." Του είπε.

Εκείνος έβαλε το χέρι του στην καρδιά και είπε
"Δίνω όρκο υψηλότατε..."
Έφυγε μαζί με τον Αραμη.

Ο Άθως και ο Πόρθος πήγαν στο σπίτι του Αραμη. Τον βρήκαν να προσεύχεται.

Αφού τελείωσε είπαν
"Ήρθαμε για να σου αφήσουμε τις παλιές μας στολές....δεν τις χρειαζομαστε."

Έβγαλαν από ένα σακί τις χοντρές βελούδινες στολές. Ήταν μαύρες και η εσωτερική τους φόδρα κόκκινη. Στο κέντρο υπήρχε ένας μεγάλος χρυσός και περίτεχνος κεντημένος σταυρός από κλωστές.

Τις άφησαν στο κεντρικό ξυλινο τραπέζι.

Πήγαν να φύγουν και μιλάει ο Άραμης
"Ένας για όλους...."
Και συμπλήρωσαν ταυτόχρονα ο Πόρθος και ο Άθως
"Και όλοι για έναν...."

Ο Άθως πήγε σπίτι του και βρήκε τον γιο του να κάθεται στο περβάζι του παραθύρου.

"Μπαμπά...."
Είπε και πετάχτηκε πάνω όρθιος για να τον αγκαλιάσει
"Ραούλ....γιε μου....τώρα θα είμαι μαζί σου...." Είπε και χάιδεψε τα μαλλιά του γιου του.
"Πατέρα θέλω να γίνω Σωματοφύλακας...."
"Σε λίγο καιρό θα έρθει και αυτό καμάρι μου..." Του είπε.

Ο Ραούλ είναι 15. Έχει πάρει τα μαλλιά της Συλβί όμως τα μάτια και τα χαρακτηριστικά του είναι κυρίως του Άθου. Ο Άθως ήταν περιφανος που είχε ένα γιο. Πολλές φορές βέβαια του ερχόταν στο μυαλό η Άννα. Που ονειρεύονταν μαζί για το μέλλον τους. Πάντα θα τον στενοχώριες αυτό και πάντοτε θα έχει ένα κενό μέσα στη καρδιά του.
Η σχέση του με την Συλβί ήταν διαφορετική. Μπορούσε να περάσει τον χρόνο του μαζί της. Ταίριαζαν. Ωστόσο δεν την ερωτεύτηκε βαθιά όσο την Μιλαιδη του.

Ο Ραούλ λοιπόν σαν παιδί μεγάλωσε μόνο του καθώς η Συλβί έφυγε νωρίς από την ζωή. Ο Άθως τον μεγάλωνε με ήθος και αξίες αν και είχαν μια φτωχική ζωή. Είχε όνειρα για αυτόν. Τον μάθαινε να σέβεται, να τιμά και να είναι δίκαιος. Ήταν ένα καλό παιδί και πολλοί τον αγαπούσαν.

"Σε λίγο καιρό να βρεις και εσύ μια καλή κοπέλα...να νοικοκυρευτεις."
"Ναι πατέρα γνωρίζω. Όμως δεν θέλω να πάρω οποία να ναι. Θέλω να την διαλέξω εγώ. Θέλω να την αγαπήσω για να την παντρευτώ. Όχι έτσι...."
"Καταλαβαίνω αγόρι μου. Μην αγχώνεσαι."

Είναι μικρό ξέρω.

Όμως το επόμενο θα είναι καλό. Έτσι σκέφτομαι τουλάχιστον να το κάνω....

Byeeee 😘