ÇAKIL TAŞI

Artık Ölmek İstiyorum

Gözlerimi açtığımda cenk koltukta  oturup elindeki kağıtları inceliyordu ağrım yoktu ama başım dönüyordu yataktan kalkmaya çalışırken aniden cenk beni gördü heycanla koltuktan kalkıp yanıma yaklaştı biraz doğrulmamı sağlayıp arkama yastık koyduktan sonra elimi tutup bana bakarak

"Hiç uyanmıyacaksın sandım."

Cenk'e dikkatlice bakarak alaycı bir ses tonuyla

"Sadece birgün uyudum diyemi bukadar korktun ?
Birgün bile değil dün berk yanımdaydı hata onunla biraz konuştuk."

Cenk istemsizce gülerek elimi daha sıkı tutup

"Bu odaya benden ve doktordan başka kimsenin girmediğine emin olabilirsin." Diyerek başını hafif öne eğip

"Biliyor musun üç aydır uyumana rahmen hiç uyumamışsın gibi gözlerinin altı hafif morarmış."

Şaşkınlık içinde cenk'e bakıyordum bu nasıl olurdu ?
Tiyrek bir sesle heceleyerek

"Üç ay mı ?"

Cenk  elimi yavaşça yatağın üstüne bırakarak ayağa kalktı hiçbir şey demeden odadan çıkarken yüksek bir sesle

"Bir şey söylemiyecek misin ?"

Cenk arkasına dönüp bana bakarken gözlerindeki korkuyu anlayabiliyordum ciddi bir ses tonuyla

"Birdaha kendine asla zarar verecek bir şey yapma çünkü..."

Kaşlarımı çatarak cenk'in sözünü bitirmesini bekleyerek

"Çünkü ne ?"

Cenk eliyle saçını dağıtarak

"Çünkü her gecenin sabahı olmaz."

Gülümseyerek alaycı bir ses tonuyla

"Belkide artık yaşamak istemiyorumdur."

Cenk bana ciddi bir şekilde bakarken ses tonumu dahada yükseltip

"Anlamıyor musun ?
Artık Ölmek istiyorum."

Cenk aniden işaret parmağını bana doğrultup bağırarak

"Birdaha böyle bir şey söylersen yemin ederim yolda selam verdiğin herkesi bile öldürürüm."

Diyerek derin bir nefes alıp elini indirerek bana baktı gözlerinde pişmanlık ve korku vardı sanki bir şey söyleyecekmiş gibi ağzını açıp tekrardan vazgeçmiş gibi kapatarak odadan çıktı.
Elimi gözlerime dokundurup şişlik olup olmadığına bakarken aniden gözüm gece lambasının yanımdaki telefona çarptı hızlıca alıp açtım  şifresi yoktu bu telefon cenk'in olamazdı çünkü cenk odadan çıkarken arka cebinde zaten bir telefon vardı.
Arama kısmına girip amcamın numarasını güçlükle hatırlayıp girdim arama tuşuna basmak istemiyordum çünkü amcam beni çok severdi ve eminim benim için kendi hayatını tehlikeye atacaktı ama yinedede istemsizce bastım telefon birkaç saniye çaldıktan sonra amcam açtı mutlu bir ses tonuyla

"Buyrun."

Onca zaman sonra amcamın sesini duyduğum için mutluydum nerden başlayacağımı bilmiyordum titrek bir sesle

"Amca..."

Aniden amcamın ses tonu değişti kaba ve çirkin bir şekilde

"Demek üç ayın sonunda akıl edip aradın.
Duyduğuma göre baban ve anneni öldüren o şerefsizle kaçmışsın."

Amcam ilk defa benimle böyle konuştuğunu duyunca kurtulmamın imkansız olduğunu anladım.
Telefonu biraz daha kulağıma yapıştırarak

"Ne duyduğunu bilmiyorum ama yanlış biliyorsun ben kaçmadım kaçırıldım ve daha önce senin yanına gelecektim ama yararlandığım için gelemedim."