•5

24 8 29
                                    

Babam, ay ve güneşin uyumunu severmiş.
On dördüncü günde yusyuvarlak aya bakar,
Tüm hayallerini gerçekleştirmesini istermiş.
Bu yüzdendir Ayçıl ismim.
Ay gibi parlak, ay gibi güzel derler.
Ben güzel değilim,
Ay kadar da değilim.

Derdi hep babam.
'Kimsenin ışığını söndürmesine izin verme, ışığım' derdi.
Söndürdüler baba,
Tüm ışığımı elimden aldılar.
Tek başıma parlarken güneş çocuk geldi.
Öyle bir yaydı ki sıcaklığını,
Eridim ben, baba.

Kaçmak, ondan kurtulmak istedim.
Olmadı, hiç bir zaman yapamadım.
Hastalık gibi tüm vücudumu ele geçirdi aşk.
Gri gözlerinin aşkı ele geçirdi beni.
Gözlerimi kör, kalbimi hasta etti.
İlacım da ondaydı.
Zehir verdi gözlerime baka baka.
İçtim ben de o zehri kana kana.
Hiç şikayet etmedim ama.
Bana bakan tiksinen grilerinden,
Bana atmayan kalbinden,
Ellerimi tutmayan ellerinden hiç şikayet etmedim.
Bilirsin, bencillik etmem.
Bana karşı dediği her bir harf değerli,
Her bir söz altındı benim için.
Güneş ışınları gözlerimi kör ederken
Bir tek seni gördüm.

Sevgilim,
Işığımı söndürdün.
Çiçeğimi soldurdun.
Kalbimi paramparça ettin.
Ben biran bile olsun vazgeçmedim seni sevmekten.
Zordu, ama imkansız değildi.
Hep sevdim.
Eğer günün birinde birisi beni sevdi dersen
Rica ederim senden,
Gelecekteki bir ölünün ruhuna ihanet etme.
Beni hatırla, o beni sevdi de.
Ölümüne sevdi o beni de.
Lütfen, sana yalvarıyorum.
Kimse beni sevmedi diye ağlama.
Bilirsin, ben ağlayan insanları sevmem.
Bilirsin, senin ağlamanı da sevmem.
Gözlerine inci tanelerindense,
Yıldızlar yakışır.
Ben senin yıldızın olamadım.
Ama 'o' olsun.
'O' senin yıldızın olsun.

Babam yok şimdi.
Ayçıl ismi duruyor hala.
Ama ışık değil artık.
Ay gibi parlak da değil.
Meteor şimdi o.
Dünyayı yok etmeye gelen çirkin meteor.

İsmim de anlamını yitirdi senin yokluğunda.
Önemsiz bir tozlu rafa kaldırdım ben onu.
Senin ışığın,
Senin ayın olamadıktan sonra ne anlamı vardı ismimin?
Ne anlamı vardı sen olmadıktan sonra?
Hayat acımasızdı işte.
Ay'ı Güneş'siz,
Beni sensiz yaptı.
Ama bekliyorum ben,
Güneş tutulmasını bekliyorum.
Ay Güneş'e kavuşacak.
Belki bir gün,
Biz de buluşuruz, sevgilim..

"Şimdi nerdesin, nasılsın kim bilir?
Bari unutabildin mi beni
Artık adımı anmıyor musun
Bitmez dediğin o aşk bitti mi

Yaşadığımız o geceler nerde
O akşam üstleri nerde hani
Şimdi bütün hatıralar bana
Söylüyor o aşkın güzelliğini

Senden uzaklarda içim yanıyor
Bir zehir gibi içerken son yudumu
Şimdi geceler boyunca gördüğüm
Alıp götüren gözlerim uykumu."

Özdemir Asaf

İSTANBUL SOKAĞIWhere stories live. Discover now