ဒေါက်တာကျန်း

Chapter 30

ကျန်းရွှိ၏အိပ်ခန်းတွင် ပြတင်းပေါက်တစ်ပေါက်ရှိပြီး လရောင်မှာ ထိုပြတင်းပေါက်မှ ဖြာကျနေကာ အထပ်မြင့်ဖြစ်သည့်အတွက် မြင်ကွင်းကောင်းကောင်းကို ပေးနေခဲ့သည်။

နေ့အချိန်များတွင် တစောင်းစေးနှင့်မျက်ချေးကဲ့သို့ ဖြစ်နေတတ်သည့် ဆရာဝန်နှစ်ဦးမှာ အိပ်ရာပေါ်တွင် တိတ်ဆိတ်စွာထိုင်ကာ တစ်ဦးမှာ မျက်မှောင်ကြုတ်ထားပြီး တစ်ဦးမှာမူ ကျွမ်းကျင်စွာ နှိပ်နယ်ပေးခဲ့သည်။ အခန်းတွင်းရှိ တစ်ခုတည်းသောအသံထွက်နေသည့်မှာ အဝတ်များပွတ်တိုက်သည့်အသံသာ ဖြစ်လေသည်။

ရှားပါးလှသည့် ငြိမ်းချမ်းမှုပင်။

ကျန်းရွှိ၏ဗိုက်မှာနာကျင်မှုမှာ မပျောက်ကွယ်သွားခင်အထိ အချိန်အတော်ကြာခဲ့သည်။ ရှန့်ဖန်းယွိ သူ၏ခြောက်သွေ့နေပြီဖြစ်သောနှုတ်ခမ်းများကို လျှာသပ်လိုက်ကာ စကားပြောရန် ပြင်လိုက်သည်။

ကျန်းရွှိ သိသာနေသည့်ကြောက်လန့်မှုဖြင့် ကြည့်လိုက်မိသော်လည်း ရှန့်ဖန်းယွိမှ ပြောလာသည်ကိုသာ ကြားလိုက်ရသည် " ငါမင်းအတွက် ရေတစ်ခွက်သွားယူပေးရမလား…"

ကျန်းရွှိ ရှန့်ဖန်းယွိအပေါ်အထင်မှားမှုကြောင့် အနည်းငယ်အပြစ်ရှိသလို ခံစားလိုက်ရပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ကာ အိပ်ရာဘေးမှ စားပွဲအား ညွှန်ပြ၍ " ခွက်ကဒီမှာပဲ…"

ရှန့်ဖန်းယွိ လက်ညှိုးညွှန်ပြသည့်နောက်သို့ လိုက်ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် လုံးဝကို ကြောင်အမ်းသွားရသည်။

သူကျန်းရွှိ၏အိပ်ခန်းထဲသို့ နှစ်ကြိမ်တိုင်တိုင်ဝင်ခဲ့‌ဖူးသော်လည်း နှစ်ကြိမ်လုံးသေသေချာချာမကြည့်ခဲ့ဖူးပေ။ အခုအချိန်မှသာ ကျန်းရွှိ၏အိပ်ခန်းမှာ အိမ်ရှိအခြားအခန်းများနှင့် အလွန်ကွာခြားသည်ကို သိလိုက်ရသည်။

အကယ်၍သာ ကျန်းရွှိမှာ ဤနေရာတွင် လဲမနေခဲ့ပါက ၎င်းမှာ ကျန်းရွှိ၏အိပ်ခန်းဖြစ်မည်ဟု သူယုံနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။

ကုတင်ဘေးရှိစားပွဲမှာ အထွေထွေသုံးပစ္စည်းဖြင့် ရှုပ်ပွနေကာ စောင်မှာ ကြေမွနေပြီး ခေါင်းအုံးများမှာ တစ်ခုပေါ်တစ်ခုထပ်နေခဲ့သည်။ ထိုမျှသာမက ကုတင်ဘေးရှိဆိုဖာပေါ်တွင် အဝတ်များအပုံလိုက်ဖြစ်နေပြီး မီးပူတိုက်စက်ပေါ်၌ လည်စည်းတစ်ခုပါ ရစ်ပတ်နေသေးသည်။