The Perfect Match

21. Αλλαγή σχεδίων

«Νιώθω ότι άλλαξα τόσο πολύ Στέλλα. Γίνεται να αλλάξει κάποιος μέσα σε τόσο λίγο;»τα συναισθήματα και οι σκέψεις της ήταν ένα κουβάρι κι όμως τα μάτια της έβλεπαν καθαρά, πιο καθαρά από κάθε άλλη φορά.

Η ψυχολόγος της έλεγε πως είχαν άπειρη δουλειά μπροστά τους και το έβλεπε σαν ένα βουνό που ακόμη βρίσκονταν στους πρόποδες. Μπορούσε να ξεχωρίσει το κακό στο παρελθόν της πλέον τόσο που την τρόμαζε.

Η παραδοχή σέρνει πίσω της ένα σωρό αγκάθια. Μερικές μέρες ήταν λες και ήταν μόνιμα τυφλή και ξαφνικά της θεράπευσαν την όραση με μυωπικά γαυλιά. Όταν τα φόραγε όλος ο κόσμος άλλαζε. Ποτέ ξανά δε θυμάται να νιώθει μπερδεμένη με την αλήθεια γιατί ποτέ πριν δεν ήξερε τι είναι.

Ήταν σίγουρη πως πριν δεν ήταν ευτυχισμένη μα όσο ανακάλυπτε τον βούρκο από τον οποίο προσπαθούσε να βγει αγωνιούσε να καταλάβει το γιατί. Γιατί αυτή; Γιατί η Νατάσα; Κι αν δεν την έβρισκε ο Κωνσταντίνος; Τι θα είχε απογίνει;

Ώρες ώρες η άγνοια έμοιαζε με βάλσαμο γιατί πλέον η γνώση την κατέτρωγε. Ανησυχούσε για άτομα, νοιαζόταν.

«Φυσικά και γίνεται. Αυτό που ζεις δεν έχει καμία σχέση με το ο,τι έχεις ζήσει Ντάρια. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να τα αμφισβητείς όλα.»είπε η Στέλλα βγάζοντας την από τις σκέψεις της.

«Και τι θα κάνω με αυτό που ήμουν;»

«Και αυτό είναι κομμάτι του εαυτού σου.»

Η Ντάρια ξεφύσησε και βούλιαξε περισσότερο στο στρώμα. «Ξέρεις ότι σε λίγες μέρες φεύγω.»

Η Στέλλα ένευσε θετικά. «Για λίγο. Και εγώ θα γυρίσω σε λίγο Ελλάδα. Τέλη Αυγούστου ξεκινάει η εξεταστική μου.»

Ένιωθε πως ο χρόνος κυλούσε τόσο γρήγορα. Είχε αρχίσει να της αρέσει εκεί κι ας της είχαν λείψει άνθρωποι και πράγματα στην Ελλάδα. Ο αποχωρισμός θα ήταν δύσκολος και το έβλεπε να έρχεται χωρίς να μπορεί να τον αποτρέψει.

«Σου έφτιαξα κάτι.»είπε η Ντάρια με περισσότερο ενθουσιασμό να ντύνει τη φωνή της και άνοιξε το συρτάρι στο κομοδίνο, δίνοντας της το δώρο της.

Η Στέλλα το έπιασε στα χέρια της. Ήταν ένα πλεκτό βραχιόλι με χρωματιστές κλωστές που τελείωνε σε ένα μικρό, κεντητό, περίτεχνο κούμπωμα σε κομπάκι.

«Ήθελα να σου πω ευχαριστώ και να ξέρεις ότι θα σε σκέφτομαι.»της είπε και εννοούσε κάθε λέξη.

Η Στέλλα για αυτήν ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη. Οι ταινίες που βλέπανε, οι συζητήσεις του, ο τρόπος που ποτέ δεν παρεξηγούσε τις απορίες της και η αμέριστη υπομονή που έδειχνε μαζί της.