Με γυμνό μάτι

[Έχω στη σκέψη μου ένα ποίημα]

Έχω στη σκέψη μου ένα ποίημα
Που ακόμη δεν τολμώ να γράψω.
Δεν αντέχω να στραφώ στα μέσα
Και μετά να ζήσω.

Είτε θα χαθώ σε λαβυρίνθους
υπεράνθρωπους,
αντιδράσεις μάταιες του μυαλού στον πόνο
Είτε θα γράψω διψώντας
Μια παρουσία ν' αντικαταστήσω

Ναι, οι λέξεις και η φιλότιμη προσπάθειά τους
Να σταθούν στο ύψος της πράξης

Μου τρώει τα σωθικά ένα ποίημα
Που δεν τολμώ ακόμη ν' αντικρύσω
Από φόβο μήπως έπειτα
Συνειδητά του πάρω τη σκανδάλη.

Έλεγα πάντα πως το ποίημα
Είναι η ανταμοιβή του πόνου
Μα ξέρω πια ότι ο πόνος
Δεν έχει αντίδοτα και παραμύθια.

Κι ό,τι ναρκώνει την πληγή
Δεν είναι παρά λέξη.

Ένα ποίημα μου πληγώνει την καρδιά
Και θα το αφήσω πάλι εκεί να ζήσει.
(Κάπως το γέλασα, μα αρνείται να μιλήσει.
Ίσως την επόμενη φορά.)