Με γυμνό μάτι

Παλτό χωρίς τσέπες

Πάει ο καιρός που βρίσκαμε
κάτι στις τσέπες μας.
Σημειώματα κινητών τηλεφώνων,
χαρτονομίσματα ξεχασμένα,
κέρματα να κουδουνίζουν στο περπάτημά μας,
λουλούδια απ' τον κήπο της εκκλησιάς.

Τώρα τις ξηλώσαμε
απ' τα παλτά.
Δε σηκώνει να γέρνει η ζωή μας
στο βαθύ μαξιλάρι τους.

Τώρα ξηλώσαμε τις τσέπες,
Αφού δε μένει κάτι να κρατήσουν.

Δε μένουν ρέστα από τα ψώνια της βδομάδας
και λέξεις της στιγμής.

Χέρια στο πλάι. Ζωή στην πλάτη.

"Κάπου το ξέρω της βιτρίνας
το ατσέπωτο παλτό

ειν' το δικό μου
το πήρα με εκπτώσεις"