Before deleting the last message from Dessy, I replied to her. Deretso, walang kurap, at ang mga daliri sa pagtipa ay palya.


Me:

You told me before that I am only good in school and not smart in real life. I just realized that you were right. I was gullible because of all the people who approached me and tried to get close to me, you were the one I chose to be friends with. And now, I deeply regret it.


After sending that, my phone immediately rang. Blangko ang mga mata na sinagot ko ito.


[ How ungrateful of you, Jillian. Kung hindi dahil sa pagtatiyaga ko sa 'yo, tatanda kang hindi nakakaranas ng kaibigan! ]


May hingal pa sa boses ni Dessy habang nagsasalita. Kalmado lang naman ako habang nakikinig sa kanya.


[ Sino ba ang ipinagmamalaki mo? Si Hugo? Inanakan ka, iniwang mag-isa kahit buntis ka, at ni walang sustento sa anak niyo, pero nang bumalik ay tinanggap mo basta-basta?! Ganoon ka katanga?! Sigurado ako, wala siyang magandang gagawin sa buhay mo! Sasaktan ka lang niya ulit! ]


"At least he will not hurt my son."


Huminga siya nang malalim bago muling nagsalita. [ Look, Jill. I know where are you coming from. About Hyde and I, it was not like you think it was. Let us meet and I will explain my side— ]


"You got it wrong, Dessy," I calmly cut her off. "I don't want to hear anything from you. I just answered your call to say that you should refrain from getting your hopes up because the naive and gullible Jillian you once knew is no longer here."


Ilang minuto rin na natigilan si Dessy. [ Wow! Are you serious? After all, you're really going to abandon me?! Fuck you! ]


"Are you done?" mahinahon na tanong ko. "Goodbye, Dessy. I hope you pray that our paths do not cross again, for I will forget all my manners just to break your face."


Napasinghap siya sa kabilang linya.


Hindi makukulong si Dessy. Kahit gusto ko, kahit gusto ni Hugo, at kahit lahat sa pamilya namin ay may gusto, hindi namin magagawa. Hindi lang dahil sa counter attack nito, kundi dahil sa matigas na pagtutol ni Hyde. Hanggang hindi pa humuhupa ang sitwasyon, wala kaming magagawa.


At dahil hindi pupuwede ang batas sa ngayon, hindi ko maipapangako na mahaharap ko si Dessy nang mahinahon. Hindi ko nakakalimutan na hindi puwedeng puruhan si Dessy at isinasaalang-alang ko rin ang aking sarili, dahil baka hikain ako. So maybe five slaps and five punches would do.


"Oh, another thing, Dessy," kalmadong habol ko. "Fuck you, too."


After that, I turned of my phone and removed my SIM card. Ngayon, kung may balak pa si Dessy na contact-in ako, bahala itong masiraan ng ulo sa pag-alam kung ano man ang magiging bagong number ko. Ibinulsa ko na ang phone matapos itapon ang card. Doon sa basurahan.

South Boys #4: TroublemakerOù les histoires vivent. Découvrez maintenant