𝐀 𝐌𝐨𝐧𝐞 𝐂𝐡𝐨 𝐂𝐡𝐨 - အမုန်းချိုချို

Part~3

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်တော့...

''ဖေဖေ! ဟင် ဦးဆက်! ဖေဖေကော် ရှင်ဘာလာလုပ်တာလဲ"

''ဟော ရန်တွေ့နေပါလား မင်းကိုတွေ့ဖို့ မင်းအဖေကိုသိန်း500တောင်ပေးပြီး၀င်ခဲ့ရတာ"

''ရှင် တကယ်!"

''တရှင်ရှင်လုပ်မနေနဲ့ မင်းကိုဘယ်သူကားတိုက်တာလဲ"

''မသိဘူး"

''မသိရအောင်မင်းက အဲ့လောက်ရူးနေတာလား"

''ထွက်ပြေးနေတော့စိတ်လောနေတာလေ ဘယ်သိမှာလဲရှင့်"

''ထွက်ပြေးနေတယ်?"

''ဟုတိတယိလေ ဘာထူးဆန်းလို့လဲ"

''ဘာလို့ထွက်ပြေးတာလဲ"

''အခုဏလိုဘဲပေါ့ နွယ့်ကိုရောင်းစားဖို့မေမေက ဦးထင်ဆိုတဲ့အသက်ကြီးကြီး မိန်းမရှိတဲ့သူနဲ့ပေးစားနေတာ"

''ဟ မင်းအဖေကတော်တော်ငွေမက်တာဘဲ"

''ရှင်နဲ့မဆိုင်ပါဘူးသွားတော့"

ဘယ်လောက်ဘဲအဖေကရက်စက်ပါစေ နွယ့်အရှေ့မကောင်းပြောရင်မခံနိုင်

''ဟုတ်ပါပြီ ဦးထင်ဆိုတဲ့သူမယူဘဲ ငါယူရင်ကော်ရလား"

''ဘာရှင့် ရှင်ကလဲတူတူဘဲနှာဘူးတွေ"
အဲ့စကားကြားတော့ ဆက်အာဏာ နွယ့်နှုတ်ခမ်းအားဖိနမ်းလိုက်သည်။

''အွန့် ပြွတ်"

''ရှင် ရှင်လူယုတ်မာ"

''ဒါမှနှာဘူးလို့ခေါ်တာ ထက်သိချင်သေးလား"
ပြောရင်းဆိုရင်း နွယ့်လက်နှစ်ဖက်အားချုပ်လိုက်၍
အတင်းဖိနမ်းကာ လည်ပင်းသို့ဆင်းသက်လာသည်။

''အားရှင် ဖယ် ဖယ်ပေးဦးဆက်ဘာလုပ်တာလဲ ဖယ်လို့"
လည်အတင်းဖိနမ်းထားတာကြောင့် မာကင်ရာလေးတွေကဖွေးဥနေသောလည်ပင်း‌တွင်အထင်းသားပင်

''အီးဟင့် ဟင့် ဟင့်"
ရှိုက်ကြီးတငင်ငိုနေသောအသံကိုကြားလိုက်မှ စိတ်စေရာအတိုင်းလိုက်မျှော်နေသော ဆက်အာဏာ သတိထားလိုက်ကာ ချက်ချင်းလွှတ်ပေးလိုက်သည်။

''အီး ဟင့် ဟီးဟင့်"

''မငိုနဲ့တော့ မငိုနဲ့တော့တိတ်တိတ် ကိုတောင်းပန်‌တယ် တိတ်တော့နော် နေကကောင်းတာမဟုတ်ဘူးလေနော် တိတ်တိတ်"