O evden ayrıldıktan sonra Solin ve Savaş
beni eve varana kadar soru yağmuruna tutmuştu. Kısaca babamla aramızda geçen konuşmadan,onun gözünün önünde beni kaçırmalarına izin verdiğine ve o evde yaşananlardan bahsettim.
Solin "her seferinde bu adam beni daha fazla şaşırtamaz dediğimde benimle taşak geçermişcesine beni daha fazla
şaşırtmayı başarıyor.Kendi öz kızını gözünün önünde kaçırmalarına izin vermek ne demek ya, hatta seni kaçıracaklarını bilmesine rağmen yanına
Çağırdı. Adamın evlat sevgisinden geçilmiyor be"
Savaş "solin'e katılarak biz bu adamı neden ameliyatlık edip,ameliyatta işini bitirmiyoruz dedi."
"Bu kadar şaşırmanızı anlamıyorum,adamın şu ana kadar yemediği,yapmadığı halt yok.Buna mı
Şaşırıyorsunuz? Bunca zaman boyunca onun öz kızı olduğumun farkında mıydı ki şu an bir şey değişsin"
Dememle bir an sessizleştiler, kendilerince beni korumaya çalışıyorlardı ama bu mümkün değildi ki,düşünsenize babasının bile umursamayıp,zarar görmesinden çekinmediği bir insanı korumak mümkünmüydü?
Derin bir nefes alıp onlara döndüm.
"Ben yukarı odama gidip hazırlanıcam.
Sonrasında hastaneye gidip bunların neyin nesi olduğunu araştırıcaz.
Diğerlerine de haber verin hastanede toplansınlar." Deyip yanlarından kalktım.
Odama geldiğimde elimi saçlarımdan geçirip,yanaklarıma hafif hafif vurup kendime gelmeye çalıştım.Dayanamayıp kendimi Sırt üstü yatağa attım.Babam için değersiz olduğumu biliyordum ama bu kadar ileri gideceğini düşünmemiştim
Acaba beni gördüğünde nasıl bir tepki verecekti,yada eyer bana zarar gelseydi abime nasıl bir yalandan açıklama yapacaktı,daha fazla düşünmek istemediğim için yataktan kalkıp banyoya girdim üstümdekileri bir çırpıda çıkarıp kirli sepetine attım.
Her ne kadar sıcak bir duş alıp rahatlamaya ihtiyacım olsa da,soğuk bir duş alıp kendime gelmem gerekiyordu.
Nede olsa babamın kendi öz kızını gözünü kırpmadan tehlikeye atacak kadar korkutanların kim olduğunu
öğrenmem gerekiyordu.
Banyodan çıktığımda dolaptan üstüme,
Siyah sıfır kol bir crop,altınada bol kumaş bir pantolon ve son olarak siyah pantolonla takım olan ceketi aldım.
Saçımı kurutup taradıktan sonra açık bırakmıştım,siyah spor ayakkabılarımı
giyip ve çantamı alıp odadan çıktım.
Salonda Solin ve Savaş'a ek olarak Umut' eklenmişti.Merdivenlerden inip salona varmamla beni fark ettiler abim ayağa kalkıp,"bana açıklama yapmadan bu evden çıkmıyorsun." Dedi.
Ben ona doğru gidip hiç birşey demeden boynuna atlayıp sarıldım.ilk önce tepki vermese de sonrasında oda kollarını
belime doladı.
"Her ne olursa olsun yanında olduğumu biliyorsun değil mi? Senin için gerekirse
dünyanın en temel kanunu yer çekimini tersine çevirir herkesin ayaklarını yerden keserim"diyip başımın üstüne öpücük kondurdu.
Ben gülerek başımı kaldırıp "bir kerede artist artist kelimeler kullanmadan duramıyorsun değilmi" dedim.
HIKAYEYI BITIRIYORUM NORMALDE BU BÖLÜMÜ DAHA UZUN VE DAHA IYI YAZMAYI PLANLIYORDUM AMA YAZMAYI BIRAKMA KARARI VERDIM.BELKI BIR GÜN YINE YAZARIM AMA ŞUAN DOĞRU ZAMAN DEĞIL GIBIME GELIYOR BU YÜZDEN, BU TAM OLARAK BIR BÖLÜM BILE DEĞIL AMA BAŞLAMADAN BITIRDIĞIM KITABIN SONU DIYEBILIRIM.kendinize iyi bakın mutulukla,adaletle,ve kadınlara söylüyorum gücünüzün farkında olun. Gücünüz ve dik başlılığınızla kalın.Hoçakalın(◍•ᴗ•◍)❤
YOU ARE READING
ÖLDÜR VE YAŞAT
Teen FictionGelecekten küçük bir alıntı... O farklıydı diğerlerinin bakma amaçlarından çok farklı bir amaçla bakıyordu diğerleri gibi boş bakışlara sahip değildi böyle adaletsiz ve ne halde olduğu belli olmayan kimsenin kimseyi umursamadığı sadece kullanmak mak...
