ÖLDÜR VE YAŞAT

3.bölüm

Bölüme girmeden önce küçük bir istek: eğer okuduktan sonra beğenirseniz oylamayı unutmazsanız sevinirim.Bir de yorum yaparsanız düşünceleriniz hakkında fikir sahibi olurum...iyi okumalar ;⁠-⁠)

Aynadaki yansımama son bir kez bakıp lavabodan çıktım.Benim adımı söylemeleri için bir kaç dakikadan az kalmıştı.En son yaptığım ameliyatta sözde başkan ama aslında kraliyet süren adamın yancılarından birinin oğlunun hayatını kurtarmıştım.

Maalesef başkan dediğim adamın kızıydım.Ve bu yüzden üstün başarılarım ve ameliyatlarda çoğu zorlu vakaları hayata döndürmem,herkes tarafından duyulmuştu.Bu gün devlet için çalışan ve üstün başarılara sahip çalışanlar adına ödül töreni düzenleniyordu.Bende ödül alacaklar dan biriydim ödülü hak edip hak etmediğim belki bazıları tarafından tartışılırdı ama bence o ödülü sonuna kadar hak ediyordum.

Ben onların yapmadığını yapıyordum adaleti sağlıyordum.Ölmesi gerekeni öldürüyor acı çekmesi gerekeni felç bırakıyordum.Ve tabiki yaşaması gerekenler içinde elimden gelen her şeyi yapıp yaşatmaya çalışıyordum.Dediğim gibi Babamın sayesinde kimse yaptıklarıma ses çıkarmıyordu benim için çalışan özel bir grup vardı onlarla ameliyatlara giriyordum.Babam benden yararlandığı için buna müsaade ediyordu bazen onun için hastaneye yatırılmış bazı düşmanlarını ortadan kaldırıyordum.

Ve şimdi bu yaptıklarım için ödül alıcaktım.Salona girdiğimde adım söylendi duraksamadan sahneye doğru yol aldım. Herkesin bakışları üstümdeydi. Kimileri benden nefret ediyor, kimileri ise rol icabı seviyormuş gibi davranıyorlardı.Nefret edenlerin çoğu babam yüzündendi halka yaptığı adaletsizlikler ve haksızlıklar sebebiyle sadece beni değil ailemizden olan herkesten nefret ediyorlardı.Diğerleri ise onların işine yaradığımın farkında oldukları için rol icabı seviyormuş gibi görünmeye çalışıyorlardı.

Sahnede beni bekleyen babamın bir nevi sağ kolu olan Kaan Ulusoy bana gülümseyerek bakıyordu ona karşılık olarak yüzüme yapmacık bir gülümseme kondurdum.Sahneye çıktığımda elini belime koyarak beni kendine yaklaştırdı.
Mikrofonun karşısına geçip salondakilerle hitaben konuşmaya başladı.

"Bildiğiniz gibi Ayana Cerrahlığa başlayalı bir kaç yıl olmasına rağmen üstün başarılar sergiledi,çoğu zorlu vakayı hayata döndürdü bunlar arasında bizim çok yakın olduğumuz Hakan Arkaya'nın oğlunun hayatını kurtardı bu yüzden ona minnetimizin bir göstergesi olarak bu ödülü takdim ediyorum." Benden uzaklaşarak yan tarafta bulunan kadından ödülü alıp bana uzattı ödülü alıp mikrofonun karşısına geçtim.
"Cerahlığa yeni başlamış olabilirim ama içimdeki yaşatma duygusu o kadar ağır basıyor ki elimden gelen herşeyi yapıp yaşamayı hak edip etmediğini umursamadan onları yaşatmak için adeta savaş veriyorum." Dememle Kaan Ulusoy'un yapmacık olduğu her şeklide belli olduğu kahkahası duyuldu,yanıma yaklaşıp elini omzuma koydu mikrofona yaklaşıp "Ah şu doktorlar ve esprileri tabiki de her türlü karşıdaki kişi kim olursa olsun yaşatmak için çabalıyoruz demek istediğini anladık."  Bunu derken omzumdaki eliyle omzuma baskı uyguluyordu. "Ne de olsa suçluların cezasını vermek  devlete düşüyor." Dediği an ona dönüp sırıtarak "Tabiki de devlete düşüyor ne de olsa şuan devlet sayesinde bir sürü kadın elini kolunu sallayarak rahatça yaşamına devam ediyor.Siz Olmasaydınız Bu halk kim bilir ne halde olurdu? asıl biz size minnettarız." Deyip sahneden inmek için hareketlendim sanırım bazen şansımı zorluyordum,ama umrumda değildi.

Sahneden inip masama geçtim. O sırada Kaan Ulusoy diğer devlet için çalışanları çağırıp ödüllerini veriyordu.Bana döndüğü sırada masaya kolumu dayamışken elimdeki alkol bardağını sallıyordum,kimseye fark ettirmeden göz kırpıp öpücük gönderdim.Bana "sen uslanmazsın" dermişçesine bakıp önüne döndü. Sırıtarak önüme döndüm.O sırada üstümde yine aynı bakışları hissettim. Arslan Soykan geçmişteki tek hatam,bakışlarımın ona dönmesiyle elindeki bardağı havaya kaldırıp sözde ödül alışımı kutladı.