Aynur: valla ne yalan söyliyim, hoş çocuk. Hayatına aldığın en iyi görünümlü adam. Ama karakter önemli, dua edelim içi fos çıkmasın.
Beste: amin amin
Yüzümde silemediğim bi gülümseme oluşmuşken annem ekranda beni süzüyordu.
Aynur: şu hallere bak şu hallere.. napacaksin bugün ?
Beste: Hakan'ın yanına giderim.
Aynur: Dikkatli ol oralarda. Hiç içime sinmiyo oralarda olman. Çocuk asker olmasa iyiydi.
Beste: anne iyiyim ben merak etme.
Aynur: şu çocuğun yanında bı arasan mı sen beni? Birde onunla konuşsam nasi biri görsem?
Beste: anne daha erken. Gözünü korkutursun sen şimdi onun.
Aynur: gözünü korkutmak ne canım?
Beste: anne şuan daha yeni yeni yaşıyoruz bir şeyleri. İlk etaptan seni bam diye nası tanıştırayım. Biraz daha zamanı var o işin
Aynur: iyi kızım iyi. Sen devam et böyle. Sonra bana ağlama.
Beste: uf anne ya hemen alınıyosun.
Aynur: Hadi kapatıyorum ben ararım yine.
Beste: tamam görüşürüz.
Aynur: dikkat et
Beste: tamaam.
_______________________
Taksiden inip binaya girmiştim.
iç kısma doğru ilerleyecekken kolumda hissettiğim baskıyla geri çekilmiştim.
"hanımefendi içeri giremezsiniz"
Konuşan üniformalı adamın elini kolumdan kurtarmaya çalıştığımda parmaklarını daha da sıkılaştırmıştı.
Beste: kolumu bırak lütfen. Ben Hakan'ı görmeye geldim. Hakan Karakurt.
Adam cümlemi bitirir bitirmez elini çekip parmaklarıyla girişte bulunan tekli koltuğu gösterdiğinde dik dik ona baktım.
"Oturun lütfen ben haber vereceğim"
Göz devirerek gösterdiği yere geçtim ve elimi çantamın içine atıp aynamı çıkararak kendime baktım. Glossumu çıkartıp dudaklarıma sürerek tekrar çantama attım.
Kombinimde makyajımda güzel gözüküyordu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Kombini bu tarz bi şey hayal edin) (Temsili fotodur)
Biraz zaman sonra görüş alanıma giren Hakan ile ayağa kalkarak parmaklarımla oynamaya başladım.
