Περί σκέψεων

ἕνεκα ἀγνοίας

Άδειο δωμάτιο, κενές οι σκέψεις,
φυτίλι που σιγοκαίει,
εσύ στην γωνιά,
το κεφάλι ψηλά,
ενώ το χέρι στην γη,
τα μάτια κλειστά,
μα η καρδιά ανοιχτή.

Άνοιξε το παράθυρο να μπει το φως,
ή έστω το φθινοπωρινό φεγγαρόφωτο.-
Τι ώρα είναι; Τι μέρα είναι;
Τα μάτια κλειστά.
Λύσε την πολιορκία των ματιών,
που τόσο πολύ σε βασανίζει...

Δεν είναι έτσι ο κόσμος, φως μου.