Hemen omzumun üzerinden arkama baktım. Soobin yoktu. Onu göremedim. İzimi kaybettirdiğimi düşündüğüm o dakikalarda daha da hızlanmış ve çıkışı bulmaya çalışmıştım. Büyük duvarın ardından köşeyi dönecekken birisine çarptım. Geriye sendeledim ve düşecekken kolumdan tutup beni kendisine çekti. Kokusunu aldım, kokumu aldı.
Soobin beni yakaladı.
"Nereye gittiğini sanıyorsun?" Kolumu sıkıca tutumuş, beni göğsüne çekerken yukarıdan tehditkar gözleriyle bakıyordu. Göz bebeklerim titredi. "Bırak." Kolumu çekmeye çalıştım ama daha sıkı tuttu.
"Sana çıkışta beni bekle dedim." Sözleri sertti. Onun sözünü dinlemediğim için sinirliydi. Göz bebeklerim titredi. "Sen tuvalete gidiyorum diye benden kaçmaya çalıştın." Sinirliydi. "Benim gibi bir alfayı kandırabileceğini sana düşündüren ne Yeonjun?"
Kafamı iki yana salladım. "Hiçbir şey." Gözlerine bakmaya korkuyordum ama göz temasını da kesmiyordum. Soobin ondan kaçmaya çalıştığım için öfkeliydi. Fakat bu ilk değildi. Her defasında ondan önde yürür, onu beklemez ve arkamdan gelip beni yakalamasına izin verirdim. Fakat otoparka girip izimi kaybettirmek istediğim ilk an bu andı. Bu yüzden daha çok kızgındı.
Birden burnunu boynuma sürttü. "Kokunu almadığımı mı sanıyorsun?" Dudaklarını boynuma sürttü. Titredim. Bacaklarımın arası sızladı. Alfalığını bana hissettirişi farklıydı. Kimseye böyle davranmıyordu. Hepsi bana özeldi.
"Nereye gidersen git Yeonjun," Boynumu öptü. "Seni bulurum." Kolumdaki eli belime indi. Beni kendisine çekti, göğüslerimiz birbirine değdiği an ağzımdan küçük bir inleme çıktı. "Sakin ol," Kazağımın altından çıplak elini geçirdi. Ben parmak uçlarımda yükselmiş, istemeden ona daha çok yardımcı oluyordum. Soobin'in kokusu etrafımı sardı, ağır bastı. Gözlerimi kapattım. Tenime değen dokunuşu hafifti. Beni kendimden geçiren öpüşleri nazikti ama dudaklarının hareketinden öfkesini anlıyordum.
"Soobin," Isırdı. Canımı acıtmadı. "Söyle Yeonjun." Parmaklarını bel boşluğuma bastırdı. "Gitmek istiyorum." Son kez boynumu öpüp durdu. Öylece kaldı, orada bekledi.
"Nereye gideceğini söyle. Seni bırakacağım."
Panikledim. "Hayır!" Babamı öğrenmesini istemiyordum. Hakkımda hiçbir şey bilmesini istemiyordum. Ne kadar çok bilgi o kadar çok koz demekti. Beni, beni tanıdığı kadar tehdit edebilirdi. İstemiyordum. Onun tehditleri ve emirleri altında yaşamak istemiyordum.
"Arabam burada. Seni bırakacağım dedim."
Gözlerime bakıyordu. Eli hala belimde, beni okşamaya devam ederken pes ederek omuzlarımı düşürdüm. Gözlerim dolmak üzereydi. Kendimi tuttum. "Eve," Alt dudağımı ısırdım. Babama bugün gidemeyecektim. Zamanım daralıyordu. Bir an önce ilaç paramı biriktirmem ve yenilerini almam gerekiyordu. Elimde kalanlar çok azdı ve beni kızışma dönemime kadar götürmezdi.
Soobin elini kazağımın altından çekti. Yanağımı avucunun içine aldı. "Arabama bin." Gözleri, sözleri keskin. İtiraz istemiyordu. "Seni evine bırakacağım."
Soobin evimi biliyordum İlk değildi. Daha önce de yapmıştı. Beni evime bırakmıştı. Hiçbir şey yaşamadan. Sadece onun yanında olmam bile onun için yeterliydi. Kendisi de böyle söylemişti. Bileğimden yakaladı. Arabasının yanına götürdü beni. Resmen onun arabasına binmek için buraya kadar gelmiş gibiydim.
"Benden kaçma." dedi arabaya binerken. Gözlerimi kaçırdım. Beni ön koltuğa oturtturup üzerime eğildi. "Benden kaçtığın her an sana daha çok yaklaşıyorum." Kafasını 'ne yazık' dercesine iki yana salladı. "Hâla fark edemedin." Parmağıyla alnımı geriye ittirdi. "Aptalsın Yeonjun."
Kapıyı kapattı. Kendisi de şoför koltuğuna geçerken onu izledim. Ellerimi önümde birleştirmiş, utanarak onlarla oynuyordum. Çekiniyordum. Yanımda bir alfa oturuyordu. Benim yanımdan asla ayrılmayan bir alfa. Soobin böyleydi. Okula geldiği ilk günden beri bana takıktı. Asla anlamadığım bir şekilde sürekli benimleydi.
Eve gidene kadar konuşmadık. Yol kısaydı. Soobin beni kapının önünde indirdi. Ona teşekkür edip arabadan inecekken beni kolumdan kendisine çekti. Şaşkınlıkla yüzüne bakakaldım.
"Bana yalan söylediğini anlıyorum Yeonjun. Benden saklamaya çalıştığın her şeyi fark ediyorum, biliyorum. Ben bir alfayım. Ulaşamadığına ulaşır, yapamadığını yaparım. İstediğin kadar bana yalan söyle, bugün eve gitmeyeceğini bana bağlanmak istediğini bildiğim kadar iyi biliyorum."
-
merhaba.
ben valjie.
kızlar günlerdir açıp açıp yazmaya çalışıyorum asla yazamadım ama şimdi bi oturdum bitirip kalktım resmen.
psikolojik olarak çok yoğunum. derslerim çok ağır, çok yoğun. her gelen hoca blok ders işliyor beynim duruyor. sadece bu da değil sınıfta eski flortüm var oausowks twitterdan takip edenler neyden bahsettigimi biliyorlar 😔😔 ayrica new crush'im da varr 😋😋 amaaann boyle seyler iste kizlarrr^^
kendinize iyi bakınnn^^
sizi seviyorummmm <333
ŞİMDİ OKUDUĞUN
benim gençliğim- yeonbin (omegaverse)
Teen Fiction"Tek başıma, küçük bir koltuğun üzerinde kıvrılmış senin uyumanı beklerken bir kere bile sana dokunmak için o odaya gelmedim. Bana güvenmek için çok fazla sebebin var ama sen hepsini görmezden geliyorsun."
