"အမိန့်ကိုသားတော်လက်ခံပါတယ်...."
ဝဏ္ဏမျက်လုံးအစုံပြူးကျယ်သွားသည်
ဒီဘုရင့်သားက သူနဲ့တစ်ထပ်တည်း တူနေပါရောလား....
"ဟေ့လူ..."
ဝဏ္ဏထိုလူလက်ကိုသွားဆွဲလိုက်ပါသော်လည်း
လေကိုလက်နဲ့ဖမ်းသလိုသာဖြစ်နေပါသည်
သူဘာလုပ်သင့်လဲ ....
မထူးတော့ပါဘူးဒီလူနောက်ဘဲလိုက်တော့မယ်
ဘုရင့်သားဆိုသူက သူ့ရဲ့အဆောင်တော်ဖြစ်ပုံရသည့်
အခန်းထဲဝင်သွားပြီး ခရီးထွက်ဖို့ပြင်ဆင်စရာရှိတာတွေပြင်ဆင်သည်
အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ မြင်းဖြူကြီးစီးကာ စတင်ခရီးနှင်တော့သည်
ခရီးအတော်အတန်သွားပြီးချိန်မှာတော့
ဓါးရှည်ကိုင်ဆောင်ထားသည့် လူငါးဦးကမြင်းကိုတားတယ်
"အီး!! ဟီး"
မြင်းကိုအရှိန်သက်လိုက်ပြီး ထိုလူတွေကိုလေ့လာကြည့်လိုက်သည်
တောတွင်းဓါးပြတွေထင်တယ်
"အသင်တို့ ကျွန်ုပ်လမ်းကဖယ်ပေး...."
"အသင့်မှာပါလာတဲ့ရတနာတွေထားခဲ့ မဟုတ်ရင်အသင်ဒီမှာဘဲသေရလိမ့်မယ်"
" ချွမ်း!! ကျွန်ုပ်ကအချိန်မီခရီးထွက်ရဦးမှာ အသင်တို့နဲ့အချိန်မဖြုန်းနိုင်ဘူး "
ချက်ချင်းမြင်းပေါ်ကခုန်ဆင်းကာလက်ဆွဲတော်ဓါးရှည်အားဆွဲထုတ်လိုက်သည်
"တိုက်ကြတာပေါ့! "
"ရား!!!!!"
"ချွမ်း! ချွမ်း! ချွမ်း! ချွမ်း! "
နန်းတော်အတွင်းမှာစစ်ရေးကိုစည်းစနစ်ကျကျသင်ကြားထားရသူမို့
ဒီဓါးပြငါးယောက်လောက်ကတော့ သူအသာလေးအလဲထိုးလိုက်နိုင်သည်
ဒါပေမဲ့ မထင်မှတ်ထားတဲ့အချိန်မှာ နောက်ကျောဘက်က လူကထလာပြီး
ခေါင်းကိုထုချလိုက်တာကြောင့်မေ့မြောသွားရတော့သည်
"ဟေ့! ထဦး ဟေ့လူထဦးလေ"
ဝဏ္ဏဘယ်လိုနှိုးနှိုးအဲ့ဒီမင်းသားကထမလာဘူး
"အရှင် ဖဖုရားက လူတွေနဲ့အဆက်အသွယ် လုပ်တာကိုတားမြစ်ထားတယ်
အခုလိုခိုးထွက်တာဖဖုရားသိရင်မလွယ်လောက်ဘူး"
YOU ARE READING
မြွေဖြူအရှင်《Complete 》
Romanceစားရေးသူ၏စိတ်ကူးယဥ်သက်သက်သာဖြစ်သည် အပြင်လောကနှင့်သက်ဆိုင်ခြင်းမရှိပါ Ficအတွင်းတစ်ချို့သောစာလုံးတွေကြား နေရာခြားထားရတာ ကီးဘုတ်ကြောင်နေလို့ပါ ဖတ်ရအဆင်မပြေရင်တောင်းပန်ပါတယ်
