Mary Just Wants Love

Traumatized

Minulat ko ang mata ko dahil nasilaw ako sa ilaw na nagbibigay liwanag sa kwartong ito. Nilibot ko ang paningin ko.

Doon, nakita ko si Mommy,Daddy,Gale at Max, mugto ang mga mata nila. Halatang kakaiyak lang.

Lumapit kaagad si mommy saakin at nagsimula na siyang umiyak muli. "Anak,pinag-alala mo naman kami ng Daddy." Panimula niya.

"Akala namin hindi kana gigising anak. We we're so worried about you." Dugtong ni Daddy.

"Dinala ka raw dito ng isang lalaki kagabi, pero hindi namin nalaman ang pangalan nya. But anak, that's not important anymore. As long as you're safe." saad ni Mommy.

"Hon,tell her already. Kaylangan nya rin malaman." pahabol ni Dad.

"Ano po yon? Mom? Dad?" inosenteng tanong ko. Hindi ko mawari kung anong mararamdaman ko. Nilibot ko muli ang silid. From left to right,down and up hanggang sa paa ko.

Nakita ko na may cast ang paa ko. Sinubukan ko itong igalaw, ngunit hindi ko magawa. Para akong binuhusan ng tubig nang mapagtanto kong.....I am paralyzed.

I am paralyzed because of that accident.

Wala akong magawa kundi umiyak. Hanggang sa lapitan na nila ako at sinimulang yakapin at patahanin.

"Sweetheart,stop crying. Mommy's here. We will find a good therapist para makalakad ka ulit. Sabi ng mga doctor,you just need to have regular therapy. Makakalakad kapa rin." pag-aalo ni Mommy.

Since that day,I never saw Batman. Sabi ni Dad,noong pinabalikan niya si Batman sa mga tauhan niya ay wala na silang nakitang kahit anong bakas nito.

Tinotoo nila Mommy ang pangako nila,they found a good therapist,mabuti at dito lang siya sa Pilipinas.

I had to undergo to physical therapy without knowing how long do I need to. Luckily I still had 3 months until my birthday.

After 2 months and 2 weeks living in hell, I was able to walk again. My therapist told me that it is her first time encountering a patient who recovered fastly.

She adviced me huwag na muna akong magtatakbo dahil baka mabigla ang katawan ko. Hindi rin ako pinayagan nina Mom and Dad na magmotor pa. Lahat ng mga susi ng mga motor ko ay nilagay ni Dad sa safe nya.

Hindi ko maintindihan,pero wala akong magawa kundi sumunod nalang.Alam ko namang ginagawa nila ito para sa akin, para sa kaligtasan ko.

Three days before my birthday, gusto ko sanang tumulong sa pag-oorganize since I also had a passion in Event Organizing pero as usual pinagbawalan ako ni Mommy.

"Anak,we can do this. Just sit there and relax,baka mapano kapa." Napasinghap nalang ako, kahit mahina yon alam kong rinig yon ni mommy.

"Riv, it's not like I'm doing this because I think you're paralyzed. Anak its not like that. We just don't want you to be stressed, your birthday is coming. I hope you understand anak." Pag-eexplain ni Mommy.

Pumunta ako sa kinaroroonan nya at niyakap siya nang mahigpit. I love her so so much. And I know,I understand that she only does these to make herself feel at ease.