ពូតូចសំណព្វចិត្ត(ចប់)

ភាគ3: ប្រយ័ត្នពូធាក់ចេញពីបន្ទប់!

" បស់ពូតូចធំជាងបស់អូនឆ្ងាយណាស់ បស់ពូតូចមានអីមៅៗ(ខ្មៅ)បស់អូនអត់មានផងម៉េចចឹងពូតូច " ថេយ៉ុងអង្គុយទៅកូនប្រុសរួចក៏ចោតសួរម៉េចក៏គេអត់មានអាមៅៗចឹង គេសែនឆ្ងល់

" ឆាប់ចេញទៅថេយ៍ ពូងូតទឹក " នាយមិនឆ្លើយនឹងសំនួរថេយ៉ុងបែរជាដេញគេឲ្យចេញទៅវិញ

" ពូតូចអត់ទាន់ឆ្លើយនឹងអូនផង " ថេយ៉ុងពេបមាត់សម្លុកពូ ឲ្យចេញម៉េចទាន់បានឆ្លើយនឹងគេផង

" ហ្ហើយ....អញ់ឡើយអីក៏មានក្មួយចឹងកើត " នាយនិយាយម្នាក់ឯងតិចៗ ក្មេងឮក៏តប

" អូនយ៉ាងម៉េច? " បើកភ្នែកម៉ាកៗ ចាំពូឆ្លើយ គេយ៉ាងម៉េច

" ពេលថេយ៍ធំឡើងក៏មានមៅៗដូចពូដែរ បានហើយពូត្រូវការងូតទឹក ឬលោកក្មួយមិនងងុយទេ? "

" អូនទៅក៏បាន " ថាចប់ថេយ៉ុងតូចដើរចេញទៅគ្រែវិញទុកឲ្យនាយសង្ហារងូតទឹកដោយសប្បាយចិត្ត

មួយសន្ទុះក្រោយមកនាយក៏បានងូតទឹកហើយស្លៀកពាក់ខោអាវគេងយប់រួចរាល់ដើរមកទាញភួយចូលគេងដោយមានថេយ៉ុងនៅគេងដែរ ក្មេងតូចរុលខ្លួនតូចៗចូលទៅឱបពូតូចជាប់ផ្ទៃមុខសរលាងប៉ះលើសាច់អាវនាយក្រាស់

" ពូតូចក្រអូបណាស់ ថេយ៍ៗចូលចិត្តខ្លួនពូតូច " មាត់និយាយភ្នែកបិទច្រមុះស្រងក្លិនក្រអូបប្រហើរចេញពីខ្លួនលោកពូដៃរវាមក្រហើនលូកចុះលូកឡើង ហេតុតែមនស្សធំមិនមាត់បានដៃ

" បើថេយ៍ចង់មានក្លិនដូចពូប្រើ សាប៊ូដូចពូដែរទៅ " នាយអង្អែលក្បាលក្មួយប្រុសថ្នមៗថើបសក់រលាងសរសៃតូចៗអ្នកជាក្មួយ នាយមានពេលនៅជួបគេតែលើកនេះម្ដងទៀតទេ ពេលគេកូរ៉េវិញគេត្រូវទៅរៀននៅក្រៅប្រទេសហើយ ហើយក៏ពុំអាចឡើងមកបារាំងមកលេងក្មួយដូចពីមុនបានទៀតដែរ។

" ចាំអូនប្រាប់ម៉ាមីឲ្យម៉ាមីទិញសាប៊ូឲ្យដូចពូតូច "

" បានហើយដៃលូកដល់ណា " ជុងគុកចាប់ដៃក្មួយជាប់មិនឲ្យលូកចុះទៅក្រោមកន្លែងហាមឃាត់ ក្មេងនេះភ្លេចខ្លួនមិនបានទេ តែភ្លេចដឹងតែខ្ទិច

" ពូតូចហ៎... " ក្មេងតូចព្រិចភ្នែកញាប់ៗរលីងរលាងចង់យំក្រោយពីត្រូវអ្នកជាពូចាប់ឋៃមិនឲ្យប៉ះពាល់បានទៀត ដោយចិត្តមិនដាច់ចុងក្រោយគេនៅតែមួយក្មួយស្ទាបអង្អែលដដែល

" ស្ទាបបានហាមចុះដល់ក្រោម " និយាយដោយមុខមាំមិនលែងសើច ថេយ៉ុងងក់ក្បាលយល់ព្រមទើបបន្តលូកស្ទាបទៀត ថេយ៉ុងញញឹមគែមមាត់សើចហឹសៗ លើកអាវធំរុលក្បាលចូលទៅថើបបឺតលើសាច់នាយក្រាស់ ឮសូរជុប៎ៗ

" ថេយ៍!កុំបឺតឈប់ភ្លាមឆាប់ចេញមក "

" អត់ទេ! ពូតូចគេងទៅអូនលេងតិចទៀតឈប់ហើយ " ដោយហាមគេមិនបានមានតែនៅស្ងៀមៗឲ្យក្មួយរពិសនេះ រុករាងពេញទាំងដងខ្លួន

" អាយ៎~~ថេយ៍ធ្វើស្អីហ្នឹង? រសើបណាស់ ហាសហា ឈប់បឺតភ្លាម " នាយសើចខ្លាំងៗក្រោយត្រូវថេយ៉ុងបឺតចុងដោះ នាយចាប់យកគេចេញតែក្មេងស្អីក្បាលរឹងដូចដែក

" ប្រយ័ត្នពូធាក់ចេញពីបន្ទប់! " ក្មេងតូចក្រោយឮពាក្យគម្រាមបិទមាត់នៅស្ងៀមយ៉ាងលឿន គេឈប់រពិសហើយ

" ឆាប់គេង " ថេយ៉ុងនៅស្ងៀមដេកលើដើមទ្រូងអ្នកជាពូសំងំបិទភ្នែកគេងរហូតដល់លុងលក់ក្រោមសំនៀងច្រៀងបំពេដ៏ពិរោះរណ្ដំ

" យើងខានបានជួបគ្នាទៀតហើយ " នាយដាក់ក្មួយឲ្យគេងស្រួលបួលហើយនាយក៏ទន់ដៃនឹងក្បាលវេកសក់កុំឲ្យបាំងមុខក្មួយនិយាយដោយសំឡេងស្រាលកែវភ្នែកស្រទន់មើលទៅគេ នាយលែងបានមកដូចពីមុនហើយនាយត្រូវទៅរៀនតនៅបរទេសក៏មិនអាចទៅមុខមកលេងក្មួយបានទៀត ចុះបើដល់ថ្ងៃកំណើតគេចង់ជួបមុខគេទៀតតើធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ ក្មេងនៅក្បែរគេនេះស្រឡាញ់គេជាងប៉ាម៉ាក់គេទៅទៀតបើនាយមិនបានមកជួបតើប៉ាម៉ាកគេធ្វើយ៉ាងម៉េចទើបលួងឲ្យគេបាត់យំពេលមិនបានជួបគេនោះ គិតដល់ត្រឹមនេះនាយក៏ពិបាកចិត្តណាស់ទៅហើយ កាន់តែគិតកាន់តែអាណិតដល់ក្មួយ។

" សឺត! " នាយឱនថើបថ្ងាសក្មួយមួយខ្សឺតទើបប្រាសខ្លួននគេងឱបខ្លួនក្មួយ សង្ឃឹមថាពេលគេទៅវិញនឹងមិនឃើញមួយម្នាក់នេះយំតាមដូចលើមុនៗទៅចោះ