අස්ථාවර-❕

08 වන පරිච්ඡේදය

...

'සුදුමහත්තයා....නැගිටින්න ළමයෝ..'

'අ....අ..ම්..මා'

'දරුවෝ....මොකද මේ ?ඇගත් රස්නෙයි හොදටම..මේන් යාලුවෙක් ඇවිදින්..'

'කවුද...? අම්මා වේලාව කීයද?'

'එකොළහ හමාරයි..කාලාවත් නෑනේද තාම..කෝ නැගිටින්න.'

'කවුද අම්මා ආවේ?'

'ඉන්න මන් බත් එක ගේන්න..නොකා නොබී ඉදියම හරියයි.'

'අම්මා..! කවුද ආවේ?'

'සුදු මහත්තයෝ කාලා නිදාගන්න.සීයාට අමාරුයි නේ මම ආපහු යනවා..ඔය විදිහට හෙට ඉස්කොලේ යන්න එපා.යනවා නම් ලොකු අක්කට කෝල් කරන්න එයා බත් එකක් ගෙනත් දෙවී හරිද?'

මන් ඇහැරුනේ සුදුඅම්මගේ කටහඩට.දැන් පාන්දරද?.ඉස්කොලේ යන්නත් ඕනනෙ!.ඒත් ඇස් ඇරියම සුදුඅම්මා හිටියේ එයා වෙනදට කඩේ යන්න අදින ඇදුමක් ඇදගෙන.එ කියන්නෙ දැන් පාන්දර නෙමෙයිද? වේලාව ඇහුවම කිව්වා 11:30යිලු.නින්ද ගියපු පාර හොද නින්දක් ගිහින් වගේ.ඒත් කවුද මේ ආවායි කියන යාලුවා? අනික කොච්චර ඇහුවත් කියන්නේ නැහැනේ? සුදුඅම්මගෙන් ප්‍රතිචාරයක් නැති තැන මට සද්දෙන් කෑගැහුනා.හවස උනු ඒවගේ තරහ මට තාම තියෙනවා!

ඔලුව පැලෙන්න වගෙ රිදෙද්දි මන් කොහොමද සුදුඅම්මේ හෙට ඉස්කොලෙ තියා ඇදෙන්වත් නැගිටින්නේ? බඩගිනිත් නෑ මට.මැරෙන්න වගේ නිදාගන්න පුලුවන් නම් ඒ හොදටෝම ඇති.හීන ලෝකෙ මන් සතුටින්.මගේ ෆැන්ටැසිය ඇතුලේ මන් සතුටින්! සුදුඅම්මා කාමරෙන් එළියට ගියපු ගමන් මන් ආපහු බ්ලැන්කට් එක පොරවගත්තා.සෑහෙන්න දාඩියයි.ෆෑන් එකවත් දාන්න පුලුවන් නම්..

ආද්විනු දිව්‍යදර Pov'

කවදාවත් නැතුව අද ආරෝ අම්මත් වාහනේ හිටියා.වෙනදට ඩ්‍රයිවර් අන්කල් වුනු ඇලෙක්ස් අන්කල් & මන් විතරක් ඉන්න වාහනේ බැක්සීට් එකෙ ආරෝ අම්මත් ඉන්නවා දැකලා ඇත්තටම මට ටිකක් කේන්ති ගියා.ආරු දැක්කා නම් ආරෝ අම්මා ඉන්නවා,ඒ ළමයට මොන තරම් දුක හිතෙයි ද?

'ඔහ් පුතා.How was ur day?'

'Nice!'

'ම්ම්..ඩැඩාත් නැති එකෙ අපි අද කැෆේ එකක් පැත්තේ යමුද? ඔයාව බලන්නවත් වේලාවක් හම්බුනේ නෑනේ ළමයෝ.'