"Ε συγκεντρωσου και άσε τους υπέροχους κοιλιακούς μου θα τους ματιάσεις " μου λέει ανεβαζοντας με στην αγκαλιά του
"Α εμ ναι όλοι έχεις φύγει " λέω και τώρα έχω κολλήσει στα μάτια του
"Μωρό μου πάμε να φάμε κάτι γιατί πρέπει να φύγω σε λίγο "
Ωχ σε είπε πάλι μωρό του
Αχ ναιιι
"Ναι πάμε άσε με κάτω" λέω και του κάνω νόημα να με αφήσει
"Ναι καλά πάμε έτσι " Λέει και γελάει πονηρά
"Αλεξ άσε μεεε θα πάθεις τίποταα "
Αυτός με αγνοει και μας κατεβαζει κάτω. Με αφήνει πάνω στον πάγκο της κουζίνας και τοποθετει τα χέρια δεξιά και αριστερά μου κοιτώντας με έντονα και χαμογελώντας
"Έλα Αλεξ φύγε να ετοιμάσω τίποτα" λέω και τον σπρώχνω απαλά
"Εγώ μπορώ να φάω και εσένα" Λέει και ορμάει στον εκτεθειμένο μου λαιμό
Εκείνη την ώρα, Ακούμε κλειδιά και τον σπρώχνω με αποτέλεσμα να πέσει πάνω σε μια καρέκλα
"Ρε πας καλά?" Με Ρωτάει και του κανω νόημα να σκάσει. Τον τραβάω προς την κάτω τουαλέτα και κλείνω την πόρτα
"Σκασε αν δεν θες να πεθάνουμε " του ψιθυρίζω και κλειδώνω την πόρτα
"Εύα που είσαι " ακούω την φωνή της μαμάς μου
"Μπάνιο " λέω και βλέπω τον Αλρξ να πάει να μιλήσει και του κλείνω το στόμα
"Οκευ ήρθα γιατί ξέχασα κάτι. Προσοχή εσύ εδώ " Λέει και βγαίνω έξω ήρεμα και κάνω νόημα στον Αλεξ να έρθει
"Α έφυγε η Έλλη " ξαναμπαίνει μέσα η μαμά μου και κλείνω την πόρτα του μπάνιου με αποτέλεσμα να κοπανήσω τον Αλεξ. Τον ακούω να βρίζει χαμηλόφωνα και κρατάω τα γέλια μου
"Ναι έχει ώρα " λέω και γνέφει. Επιτέλους έφυγε. Περιμένω 30 δευτερόλεπτα και ανοίγω την πόρτα
Βλέπω τον Αλεξ με μια μελανιά στο πρόσωπό του και αρχίζω να γελάω
"Σκασε γανω πονάει αυτό " Λέει και πιάνει το μάτι του
"Έλα σορρυ πάμε να βάλεις λίγο πάγο ναι?" Λέω και γνεφει
Του δίνω λίγο πάγο και τον βάζει πάνω στην μελανιά
"Τελικά στην Θεσσαλονίκη που θα μείνεις?"Με Ρωτάει
"Ε μάλλον μόνη μου..."
"Μα γιατί μόνη σου? Αφού τα βρήκαμε πάλι. Είναι επικίνδυνα εκεί ρε Ευακι τι δεν καταλαβαίνεις?" Λέει και με πλησιάζει
"Αλεξ δεν είναι κάτι, εκεί κοντά μένει και ο ξάδερφος μου θα με προσέχει όλα καλά θα είναι. Άσε που θα έρχομαι και θα έρχεσαι και συ συχνά " λέω και τον αγκαλιάζω και αυτός ανταποδίδει
"Καλά τότε..." Λέει και χτυπάει το τηλέφωνό του
"Ναι....Α ναι είμαι εκτός...ναι ναι...γεια σας" Λέει και με κοιτάει
"Τι έγινε?" Τον ρωτάω
"Από την Ακαδημία στην Θεσσαλονίκη, ανησύχησαν γιατί δεν πήγα"
"Ρε Αλεξ έλα τωρααα" γκρινιάζω και με αγκαλιάζει σφιχτά
"Ήθελα να σε δω δεν φταίω εγώ " Λέει γελώντας
Μιλάμε λίγο ακόμα και σηκώνεται για να φύγει. Τότε μπαίνει μέσα στο σπίτι ή αδερφή μου καταλαθος σπρώχνω ξανά τον Αλεξ και έπεσε στο τραπεζάκι του σαλονιού
"Γαμω το κεφάλι σου τι παθαίνεις? Μίσος θα φυγω για Θεσσαλονίκη" Λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου
"Επ τι γίνεται εδώ?Εύα ποιος είναι αυτός?" Λέει η αδερφή μου
"Πωωωω...κοίτα είναι ο Αλεξ" λέω και αρχίζει να χοροπηδάει μόνη της
"Είναι καλά?" Με ρωταει ψιθυριστά ο Αλεξ και τον μουτζωνω
"Τα βρήκατε επιτέλουςςς" Λέει χαρούμενα
"Ναι οκευ φεύγουμε εμείς τώρα αντε μπαι"
"Εσύ που πας?" Λένε και οι δύο με μια φωνή
"Πουθενά " λέω
"Γιατί ρε έλα μαζί μου" Λέει και Άλεξ ενώ με πλησιάζει για να με φιλήσει
"Αλεξ έλα όχι τώρα " λέω και κατσουφιαζει. Τον τραβάω έξω και τον φιλάω έντονα
"Πωπω μωρό μου έκανες δουλειά στον μικρό Αλεξ" Λέει πονηρά και τον μαλώνω
Με φιλάει και αυτός και μπαίνει στο αμάξι και φεύγει
Μπαίνω μέσα και με βομβαρδίζει στις ερωτήσεις. Απαντάω σε λίγες από αυτές και ανεβαίνω πάνω για να κοιμηθώ
Γειά σαααας
Τι μου κάνετε?
Οκευ ελπιζω να είστε καλά
Λοιπόν Αφήστε αστεράκι
Μπαιιι ❤️
