𝐀𝐙𝐑𝐀

6.BÖLÜM

(Yazarın ağzından )

"Abla" diyerek uyandırmaya çalışıyordu Elisa ablasını.

Azra uykunun derinliklerinden duymuyorduki Elisayı.

Elisa birkez daha "Abla" demişti.

Ama ablasını bir türlü uyandıramıyordu. Elisa kalkalı neredeyse 20 dakika oluyordu ve ablasında uyandırmaya çalışıyordu. Elisa artık dayanamyıp ağlama başladı.

Ağlayarak "Abla" diye bağırdı.

Azra korku ve telaş ile gözlerini açtı. Dibinde bir adet ağlayan Elisayı görmesi ve üzerindeki bataneyi duvar tarafına çeldi. Yatış pozuzyonundan oturma pozuzyonuna geçti. Elisayı kucağına alarak "Ne oldu minakım? " dedi.

Elisa göz yaşlarını silip "çen uyanmayınca koktum" dilinin döne bildiği kara demişti.

"Tamam ablacığım korkma. Ben burdayım." dedi Azra. Kardeşine güven vererek.

Elisa anında göz yaşlarını silip şirin bir şekilde "padadeş kışadmaşı yapalım?" dedi. "Düdven" diyerek ekledi. Gülerek.

Azra kardeşinin bu haline kahkaha atı. "Sen sırf bunun içinmi ağladın minakım?" diye sordu.

"Yooo" diyip biraz bekledi. "Aşlında Çelçuk dayımada gitmek iştiyoyum " diyede devam eti.

"Allah Allah niyeymiş?"

Elisa omuzlarını silerek "Öjlediiiiiim" dedi 'i' leri uzatarak.

Azra küçük kardeşine gülümsedi. "Önce güzel bir kahvaltı yapalım. Sonra anneyi arayalım. Olurmu?" dedi.

Elisa heyecanla başını sallayıp "Amam" dedi.

Elisa ablasını konuşmasını izin vermeden tekrar konuştu "Abla? Dayımın çevdikleyinide yapalımı?" diye tatlı tatlı sordu.

Azra nedense bilemedi. O kadar masum, o kadar tatlıydı ki . Kıyamıyordu Elisaya. Çünkü Elisa onun ve kardeşlerinin en güzel dualarıydı. Çok istemişlerdi Elisayı. Şimdi en güzel duaları karşısında ve dayısına gitmek istiyordu ve ona birşeyler hazırlamayı düşünüyordu.

"Tamam ama önce anne ve babadan izin alalım olurmu?" diye sordu

"Oluy" dedi ellerini çırparak.

Deminki ağlayan Elisa yerine şimdi neşe saçan Elisa vardı. Azranın karşısında. Onu mutlu etmek için elinden geleni yapıyordu Azra.

"Abla. Adi annem ve babamı ayayalım." deyip en tatlı haline bürünüp ablasına "Düdveeeenn" dedi.

Azra Kıyamıyordu ki kardeşine. "Bir dakika bekle beni" diyip yataktan ayaklanıp çalışma masasının üzerindeki telefonu aldı. Telefonu açıp arama yerinden annesini aradı.

Bir kaç çağrıdan sonra arama açıldı.
"Selamünaleyküm anne"

"Ve aleykümselam kızım"

"Anne Elisa Selçuk dayıma gitmek istiyor. Gitmesine izin veriyormusunuz?" diye sordu.

Karşıdan bir kaç dakika hışırtı sesleri geldikten sonra "Tamam kızım. Ama dikkatli gidin. Dayına da haber ver." dedi annesi.

"Tamam anne. Hadi hayırlı işler size."

"Sağol kızım görüşürüz." diyip kapatı annesi.

Azra yine bakakaldı. Geçenlerdede babası aynısını yapmıştı. Bir söz varya 'insan sevdiğine benzer' diye ha işte tamda onu anlıyordu Azra.

Azra başını kardeşine çevirip "Aldın kız yine izni" dedi gülümseyerek.

Elisa ellerini çırparak "Ooolleeeey" dedi.