ថ្ងៃនេះផងដែរគឺជាថ្ងៃដំបូងដែលថេហ្យុងបានចូលធ្វេីការជាមួយមិត្តភក្តិខ្លួន ដោយសារតែវាជាថ្ងៃដំបូងរបស់ខ្លួនទេីបធ្វេីឲ្យថេហ្យុងរាងល្វេីយខ្លាំងមែនទែន
« អញ្ចឹងយេីងទៅហេីយណា បាយៗ» ជីមីននឹង
ដាហ្យុងក៏ដេីរបន្តទៅកន្លែងស្នាក់របស់ពួកគេ
« អត់មានអីញុាំផង » ថេហ្យុងចូលមកដល់ក្នុងផ្ទះបេីកទូទឹកកកមេីលតែគ្មានអីសោះ គឺទទេស្អាត
ដោយសារបែបនេះថេហ្យុងក៏សម្រេចចិត្តទៅរកទិញបន្លែសាច់ដែលមាននៅផ្សារជិតនេះ
____
ជុងហ្គុកនាយក៏បានមកដល់ប៊ូសាននេះផងដែល ដោយទុកការងារឲ្យប៊ីនដែលជាជំនិតជាអ្នកគ្រប់គ្រងជំនួស
« ឈប់ឡាន ...» ជុងហ្គុកសម្លឹងមេីលក្មេងប្រុសរសងតូចម្នាក់ដែលដេីរចូលក្នុងម៉ាតដោយក្រសែភ្នែករកស្មានមិនត្រូវ
មួយសន្ទុះក្រោយថេហ្យុងក៏ចេញពីក្នុងម៉ាតវិញដោយដៃកាន់មានថងបន្លែសាច់ ថេយ៍ក៏ចេះតែដេីរទៅមុខជារេីយៗ តែក៏ចម្លែកចិត្តព្រោះតែឃេីញមានឡានមួយដូចជាជិះតាមខ្លួនអញ្ចឹង
ភ្លាមៗឡាននោះក៏មកឈប់ក្បែរជេីងថេហ្យុង ថេយ៍ឃេីញអញ្ចឹងក៏ប្រយាប់ថយជេីងទៅក្រោយ
« អា៎យ...» ថេយ៍ស្រែកវ៉ាសប្រតាយប្រតប់និងអ្នកដែលចូលមកក្បែរហើយស្រាប់តែចាប់ទាញខ្លួនចូលទៅក្នុងឡានតែម្ដង។ ថេហ្យុងគេមិនបានចាប់អារម្មណ៍ឡើយថាប្រុសម្នាក់នោះជាអ្នកណា គឺគិតតែពីរវ៉ៃគេនោះមិនដកដៃឡើយ
« ពួកឯងចេញទៅ...»
« បាទលោកម្ចាស់ ...! » អ្នកបើកឡាននោះកុំងើបចេញពីឡានបិទទ្វារយ៉ាងរៀបរយ ពេលនេះមេឃក៏ងងឹតណាស់ទៅហើយ នៅខាងក្រៅគឺមានភ្លើងភ្លឺ
ព្រាកៗ តែបើក្នុងឡានគឺងងឹតស្តុបតែម្ដង
« លែងយេីង អាឆ្កួត អ្ហឹកៗៗ លែងយើងទៅយើងគ្មានអ្វីដែលត្រូវឲ្យឯងឡើយ ...ហុឹម...» សម្តីប៉ាប៉ាច់ថេហ្យុងត្រូវស្ងាត់បន្ទាប់ពីអ្នកខាងនោះថេីបបំបិទមាត់
« អ្ហឹក...លែងយេីង ខ្វោក...ឯងច្បាស់ជានរក
អូសកមិនខានទេ កុំធ្វើអីផ្ដេសផ្ដាសណា អ្ហឹក...កុំ...លែង....អ្ហឹក » ទោះខ្លួនខំប្រឹងស្រែកយ៉ាងណាក៏ដោយក៏រាងក្រាស់មិនខ្វល់គិតតែពីហែកខោអាវខ្លួនថែមទាំងបឺតខាំស្ទើរតែពេញបរិវេណដើមទ្រូងខ្លួនទៀតផង
