Jason Peter Todd

J.P.T

Bu onun geceye öfkeyle doğuşunun hikayesi. Bu onun öfke oluşunun hikayesi...

...

Jason Todd iyi bir insan değil. Bunu iliklerine kadar biliyor çünkü bu bir gerçek. Nasıl Damian'ın gözleri yeşil ve Richard'ınki maviyse o da iyi biri değil. Bu kadar basit.

Jason Todd bunları umursamayı bırakalı çok oluyordu - daha çok o geceden beri - hiçbir şeyi umursamıyordu. Bruce onu azarlayacaksa umrunda değildi, Richard namıdiğer Dick Grayson ona hayalkırıklığı içinde bakacaksa umrunda değildi, Tim onunla yakınlaşabilmek için yanıp tutuşan gözleriyle ona bakacaksa umrunda değildi ve Damian, Damian o küçük güzel yeşil gözleriyle ona geçmişi hatırlatacaksa da umrunda değildi.

Aslında Jason Birlikte geçirdiği zamandan birkaç şey hatırlıyordu. Kendisi bir çocuk olmasına rağmen, yeşil gözlü minik bir çocuğu neredeyse oğlu gibi sevdiğini hatırlıyordu. Ve bu onu sinirlendiriyordu. O kadar sinirleniyordu ki ondan yayılan delice kızgınlığın neredeyse tadına bakılabilirdi. Çünkü Damian-Al Ghul- Wayne'in favorisi su götürmez bir gerçektir ki Richard Grayson'dı. Jason bunun için onu suçlamıyor çünkü bir zamanlar onun da favorisi Dick'di. Çok uzun bir zaman öncesi gibi gelen bir zamanlar... Jason hala ona trapeze birlikte çıkmaları için çocukça yalvarmalarını kulaklarında duyuyor gibiydi. Her neyse...

Jason kesinlikle iyi biri değildi. Sokak çocuklarına yemekler alabilmek için Bruce'un kartını çalabilirdi. Tim'in her umut dolu bakışını kana boğup ona bok gibi davranabilirdi. Damian ne zaman geçmişten bir şeyler hatırlıyor gibi olduğunda ve bundan bahsettiğinde ona hayal gördüğünü söyleyip alay edebilirdi. Jason böyle biriydi. İlişki kurmak isteyeceğiniz biri değildi. O yalnız kalmalıydı.

Sheila onu satmıştı. Üvey annesi onu pek de umursamamıştı gerçi onu çok hatırladığı söylenemez zamanının yarısında babasından dayak yiyordu.Babasını saymaya bile gerek yok ondan her kemiğiyle nefret ediyordu. Ve Bruce onu azıcık da olsa umursuyorsa bunu belli etmekte gerçekten kötü bir iş çıkarıyordu. Duygusal olarak bodurdu ama o küçük bir çocukken en azından başını okşuyordu. Şimdi ona günün bir saatini bile vereceğini sanmıyordu Jason. Ne zaman bu kadar batırmıştı?

Jason tüm bu düşünce kargaşasının içerisinde neredeyse yapmak için geldiği şeyi unutuyordu. Robin'in 2. üniformsı... Küstah, eğlenceli ve ölü Robin'in. Jason gözlerini eğer dikkatlice kısarsa bir an için kanlar içinde ve birçok yerinden yırtık olan sarı kırmızı yeşilli kostümü görebileceğini düşünüyordu.Bunun bir gelenek olduğunu biliyordu. Devredilen her mantoda önceki kullanan kanunsuzun üniforması cam bir bölmeye yerleştiriliyordu. Burada Nightwing'in korkunç ilk üniformaları bile vardı ama Jason geleneğe dahil olmamayı umursamıyordu.

O öfkeliydi, öfkenin ta kendisiydi. Öfke sahip olabileceği diğer tüm duyguları yakıcı bir alevle paramparça ediyordu. Üzgün olamıyordu çünkü kızgın olmakla meşguldü. Mutlu olamıyordu çünkü daima gözlerinde yeşil parlayan bir kızgınlığa sahipti.

Bu yüzden bir zamanlar gururla giydiği üniforma bugün ellerinde buruşuyordu. Jason onu dikkatle tuttu , sanki bulaşıcı bir hastalık varmış gibi. Ondan nefret ediyordu. Onu çok seviyordu. Ona çok öfkeliydi.

İlginç bir görüntü olacağına emindi. Red Hood, bir zamanların suç lordu, şimdinin yarı zamanlı kanunsuzu ellerinde işe yaramaz ve kibirli Robin'in aptal üniformasıyla Gotham'ın sokaklarında geziyordu. Ama çok sürmeyecekti. Çünkü Crime Alley'e neredeyse varmıştı.

Crime Alley her şeyin başladığı yerdi ve de biteceği.

O gece Crime Alley'nin talihsiz sokak çocukları Red Hood'un Robin üniformasını yaktığını gördülerse de bir şey demediler ve onun sessiz çığlıklarla gözyaşı döktüğünü de yalnızca kaburgaları çıkmış köpek ve kediler dinledi.

Eğer çok dikkatli baktıysanız gölgelere bir yarasayı ve onun klanını fark edebilirdiniz. Ama gözlerinizi geri açtığınızda yarasa ortadan kaybolmuş olurdu.

Ve Bruce malikanenin bir holünde saklanıp sessizce ağladıysa da bunu yalnızca Alfred biliyordu.