When Cinderella deals with aVampire

WCDV 7

" Ariel sa wakas gising ka na. Tumawag ka ng doktor Kuya Devon." ikinurap niya ang mga mata niya ng marinig na may nagsalita. Hindi man niya makita kung sino ang nagsasalita ay sigurado niyang si Aurora iyon. Inalog niya ang ulo niya ngunit namimigat pa rin ito. Napakasakit ng ulo niya na parang binibiyak kaya hindi niya ito masyadong maigalaw. Narinig na lamang ang pagsarado ng pinto kaya muli niyang ipinikit ang mg mata para maibsan ang sakit na nararamdaman niya. Wala pa mang ilang minuto ang lumilipas ang lumilipas ay muli na namang bumukas ang pinto.

" Aurora?" tanong niya ngunit hindi nagsalita ang pumasok.

" Hi? Can you see me?" agad hinagilap ng mata niya ang nagsalita at nakita niya ang isang magandang babaeng nakatayo sa gilid niya. Malawak ang ngiti nito sa kanya.

" Sino ka?" hindi ito sumagot sa tanong nito sa halip ay ngumiti ito. Lumangit-ngit ang bisagra ng pinto na naging dahilan ng parehas nilang paglingon sa papasok.

" Aem-" hindi na natapos pa ang sasabihin ni Devon ng sumakit ng matindi ang ulo niya. Napapikit siya sa skit kaya agad na hinawakan ni Aurora ang kamay niya. Nanatili lang na nakatitig sa kanya si Aemie habang nakangiti. She keeps on smiling kahit na sobra ng nahihirapan si Devon dahil sa sakit ng ulo.

" Kuya Devon aning nagyayare sayo? Sino siya?" sunod sunod na tanong ni Aurora ngunit ilibg lang ang isinagot nito at saka lumabas ng silid na hawak pa rin ang ulo. Agad naman itong sinundan ni Aurora .

" Ano ba talagang nangyayare Devon? Sino siya? Anong nangyare kay Ate? You just called me na nasa ospital na siya. What had happen? " sunod sunod na tanong ni Aurora habang sumusunod kay Devon . Napatigil ito sa paglakad at hinarap si Aurora. Malamig ang mga tingin nito.

" Nadumugan siya." pagak nitong sabi at saka tumalikod kay Aurora. Naiwang tiim bagang si Aurora. Naiiyak siya sa nalaman. Hindi man niya lubos na alam ang pangyayare ay alam niyang malala ang nangyare sa kapatid niya. Nakacast ang mga paa nito at may benda sa ulo kaya sigurado siyang hindi basta ang pagkadumog nito. Tahimik siyang napaiyak sa isang isang sulok habag sapo ang dibdib niya.

***

" Tandaan mo ang sinabi ko sayo Ariel. " paalala ko sa kanya bago ako lumabas ng pinto. I gave her a last glance bago umalis sa kwarto niya. Hind naman ganito ng inaasahan kong mangyayare sa kanya. Naunahan lang talaga ako ng ten wheeler truck na dumumog sa kanya. Luckily nailigtas ko siya pero wala na napinsala na ang mga paa niya. Pero sabi ng doktor may pag asa pa siyang makalakad kaya naman natuwa pa rin ako. Sinong gusto hindi makalakad diba. Hindi ko na sinabi sa kanya kung paano siya nadumugan pero minadali ko ang panggaling niya. I gave her a potion na galing pa sa baul ng lola ko de joke. Binayaran ko na lahat ng expenses sa ospital para hindi na siya makaangal sa offer ko. I paid her a million para lang manahimik siya sa paghahanap ng ate niya. And pumayag naman siya. Amg sabi niya sasabihan na lang niya ang ate niya . Sana lang talaga gawin niya kundi sapak siya sakin sa paa.

Agad kong kinuha ang phone ko para sabihin kay Pulsates ang nangyare. I dialed two times pero hindi siya sumasagot. Hayst nasaan na ba ang lalaking iyon. May date pa kami ni Nikkolas nakakainis na siya. We are planning to have babies kaya nakakainis dahil istorbo ang lalaking ito. And finally after a thousand dial sinagot niya na rin.

" Pulsates ugh. Harder. " napangiwi ako ng marinig iyon sa kabilang linya. Huminga na lang ako ng malalim at nagsalita.

" Call me as long as you are done with your thing." i said hanging. Bago ko tuluyang maibaba ang phone ko ay narinig ko pa ang pag ungol niya. Tsk. Akala ko ba may asawa naang mokong na iyon bakit kung sinu-sino ang ikinakama niya. Hayst.

Nilingon ko muna ang ospital bago sumakay sa kotse ko. Ibinaba ko ang bintana at najitang nakatayo na si Ariel suot na ang dress na ibinigay ko sa kanya. Hindi man bumubuka ang bibig niya ay kitang kita sa mga mata niya kung gaano siya nagpapasalamat sa akIn. Wala naman aiyang dapat ipagpasalamat sa akin dahil unang una hindi naman ako ang may gawa niyon. Pangalawa napagutusan lang ako. At huli hindi ko to gagawin kung hindi ako nautusan.

" You ready?" napangisi ako ng marinig ang napakagwapong boses sa likod ko. I smiled widely . Siya ang dahilan kung bakit ako laging nakangiti. Siya ang dahilan kung bakit ako nanatiling buhay.

Idiniin niya ako sa dashboard at siniil ng halik. Damang dama ko ang pagmamahal niya sa bawat hagod ng labi niya sa labi ko. Bago pa lumalim ang halik niya ay pinigilan ko na siya.

" Later." nakangisi siyang bumitiw sa akin at siya na ang nagmaneho ng sasakyan. Habang umaandar ay isang babae ang nahagip ng mata ko. Mula sa bukas na bintana ay kitang kita ko ang mga ngiti niyang may kahulugan. Bumilis ang tibok ng puso ko kaya mahigpit kong nahawakan si Nikkolas.

" Are you okay Aemie?" Alam kong nagaalala siya sa tuwing ang pangalan ko ang tatawagin niya kaya pilit akong ngumiti kahit na patuloy sa pag kabog ng dibdib ko dahil sa kaba. Hindi pwede. Patay na siya. Patay na si Mary Joy kaya hindi maaring siya ang nakita ko. Nanghina ang katawan ko at nagdiLim ang paningin ko. Sa pagitan ng madidilim kong nakikita ay nakikita ko ang tumatawang si Mary Joy.