"တောက်စ်!ဒင်းကများ ငါ့ကိုမတူတာလိုလို၊မတန်တာလိုလိုနဲ့။အဟက်! မင်းရဲ့ကံကြမ္မာတိုင်း ငါဖန်တီးလို့ရတယ် တူလေး...."
အားရစွာပြုံးနေပြီး လက်ထဲရှိကော်ဖီလက်ကျန်အား အတွေးနဲ့ကြည်နူးလျက်သောက်နေလိုက်သည်။
ဆွေးမျိုးဆိုတဲ့နာမ်ဂုဏ်ပုဒ်တစ်ခုကြောင့်သာ သူ့ရဲ့အိမ်၊သူ့ရဲ့နေရာ၊သူ့စည်းစိမ်၊သူ့အလုပ်အကိုင်မှာ ထားရှိပေးရခြင်း။မသေချာသေးသော အကြောင်းအရာတစ်ခုကြောင့် လက်ခံထားတာဖြစ်သည်။
အတိတ်ကအကြောင်းအရာကို နယ်ကျွံတွေးမိပြန်တာကြောင့် အတွေးကိုချက်ချင်းခါထုတ်ပြီး ကားကိုထုတ်ကာ ထိုအိမ်ထဲမှထွက်ခဲ့သည်။ဉီးတည်ရာက မစဉ်းစားရသေး။ အပြင်သွားပြီး တည်းခိုခန်းတစ်ခုခုမှာ အလုပ်လုပ်ရင်လုပ်မည်။golf ရိုက်ရင်ရိုက်မည်။ယနေ့လို အလုပ်နားရက်တွေမှာ အိမ်ထဲမနေချင်။အိမ်မှာနေဖြစ်ရင် သူ့အတွေးတွေထပ်၍နယ်ကျွံမှာစိုးရသည်။
ဘယ်ဉီးတည်ရမလဲစဉ်းစားနေစဉ် ဖုန်းမြည်သံကြောင့် ကား အားလမ်းဘေးသို့ချရပ်လိုက်သည်။
"ဟယ်လို...ရာစု "
"ပြော"
"နင်အခုဘယ်မှာလဲ"
"လမ်းဘေးမှာ"
"ဘယ်သွားမလို့လဲ"
"မသိသေးဘူး"
"အဲ့ဒါဆို ငါ့ကိုမနက်စာလိုက်ကျွေးပါလား။ငါတို့လည်း အလုပ်နားတုန်းလေးထွက်သင့်တယ်မလား"
"နင်နဲ့ငါ့ကိုသတင်းတွေထွက်မှာ မစိုးရိမ်ဘူးလား"
"အမလေး...ပြောတဲ့သူရှိရင် ထိုင်ရှိခိုးချင်လို့။နင်နဲ့ငါ တွဲနေတယ်ဆိုရင်တောင်ဘယ်သူမှယုံမှာမဟုတ်ဘူး"
သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ရွှေရည်သွန်း စကားကြောင့် ရာစု ဖုန်းပြောနေရင်းသဘောတကျရယ်လိုက်မိသည်။
"အဟား! အေးပါ။အဲ့မှာစောင့် လာခေါ်မယ်"
"အေးအေး"
ဖုန်းပြောပြီး၍ ကားရဲ့ဉီးတည်ရာကို ပြောင်းလိုက်သည်။ရွှေရည်သွန်း ရဲ့အိမ်လမ်းကကျော်ခဲ့ပြီလေ။ရွှေရည်သွန်း ဆိုသူမှာရာစု၏ Secretary လည်းဖြစ်၊ငယ်သူငယ်ချင်းလည်းဖြစ်သည်။
Part 1
Magsimula sa umpisa
