Kara Melek

11. Bölüm "Kaçış"

O günden bugüne burada iki hafta geçirmiştim. Ne iştahım vardı ne de enerjim. Resmen ruhum çekilmişti.

Bu kulübe benzeri tek odalı yerde genelde yalnızdım. Şüphe çekmemek için yanıma her zaman gelemiyorlardı.

Ellerim için saraydan kaçırdıkları iki yedek eldiveni getirmişlerdi. Malum beş parmağımın dokunduğu ve ellerimden akan kanımın dokunduğu herşeyi çürütüyordum.

Kaldığım ev küçük bir kasabadaydı. Burada dinlediğim seslere göre neredeyse kimse yoktu. Issız ve unutulmuş bir yer gibiydi.

Shota yanımdan her gidişinde eve koruma tılsımı çekiyordu. Bu tılsım kalkan görevi alıyordu ve beni büyü ile bulamamalarını sağlıyordu.

Şuan perdenin küçük bir kısmını aralamış dışarıyı seyrediyordum.

Bütün melekler beni arıyordu. Ölüm emrim çıkarılmıştı ve üstelik bunu Tanrıça istemişti.

Herkese karşı çok öfke doluydum.

Tanrıça'nın yanında dönüp dolaşan o baş meleği sevmiyordum zaten o da benden pek haz etmezdi.

Olay onun ve onun gibiler yüzünden patlak vermişti.

Petra teyze. O söylemişti kaçmamı. Acaba bunların başıma geleceğini biliyor muydu!?

Artık olan olmuştu ve herkes beni arıyordu.

Sinir bozukluğuyla güldüm. "Harika! Burada tıkılı kaldım!"

Şimdi ne olacaktı ve ne olmak üzereydi? Hiçbir şey bilmiyordum.

Kapı üzerime kilitliydi ve cam açılmıyordu.

Kaçmak için camımı kırsam?

Hayır, hayır. Bunu yapmayacaktım. Zaten beni saklamakla uğraşıyorlardı onları dahada zor duruma düşüremezdim fakat burada da daha fazla kalamazdım.

Üzerimde Violet'in geceliği vardı. Nereden bulduğunu bilmediğim kısa çiçekli mavi bir gecelikti. Uzun ve ipli gecelikler görmüştüm fakat kısasını daha önce hiç görmemiştim. Gecelik diz kapaklarımın çok üstündeydi.

Violet'in böyle gecelikler giydiğine inanamıyordum. Yani tabiki giyebilirdi fakat onu bu gecelikle hiç hayal edemiyordum. O genelde günlük ve rahat kıyafetler giyerdi.

"Erkek fatma." Gülmeye başladım. "Böyle kıyafetlerin olduğunu bilmiyordum."

Sinir bozukluğuyla kahkaha attım. Herkes beni arıyordu, ben ise çiçekli geceliğimle öylece onları bekliyordum.

Ahşap zemine oturdum.

Düşünsenize şimdi geliyolarmış, evi basıyolarmış bi bakıyolarmış çiçekler içerisinde Aria!

Daha büyük bir kahkaha attım.

En önde Tanrıça falan var.

Beni bu halde görse nasıl tepki verirdi merak ediyordum.

Kahkaha atarak yere yattığım sırada kapı bir anda gümbürtüyle açıldı. Çığlık atarak anında doğruldum.

"Aria!"

Kapıdan kimin içeriye girdiğini görünce rahatladım. Shota gelmişti.

Bir an için gerçekten geldiklerini sanmıştım!

"Korkuttun beni!" Dedim bağırarak.

Kapıyı ardından kapatıp durdu. Hâlâ oturduğum yerde duruyordum.

"İçeriden sesler geliyordu." Dedi kaşlarını çatıp üzerimdeki kıyafete bakarken.

"Bir şey oldu sandım."