Kimsesiz

3.Yabancı

"Seni birinin sevebileceğini mi düşünüyorsun?"

"Baba yapma lütfen!"

"Kes sesini!"

Ağladı Deniz. Babası ona vurunca canı acıyordu ama sesi çıkmıyordu. Ama biliyordu ki, her şey daha yeni başlamıştı.

"Anne, yardım et!"diye haykırdı çaresizce. Kadın, hiç oralı olmadan telefonuna bakmaya devam etti.

Hakan, Deniz'i saçlarından tuttuğu gibi ayağa kaldırdı. Sigara kokan nefesi, Deniz'in yüzüne vuruyordu. Suratını buruşturdu kız. Bu kokudan da, babasından da nefret ediyordu.

"Odada ne yapacağım ben sana." diyerek iğrenç bir gülümseme kondurdu dudaklarına. Deniz, ne olacağını anlamış gibi korkuyla çırpınmaya başladı.

"Hayır! Yapma baba!"

Hakan kahkaha attı. Deniz korkuyla çırpınıp, adamın elinden kaçmaya çalıştı ama gücü yetmedi.  Hakan çırpınan kıza sinirle bakıp kafasını duvara vurdu. Deniz acıyla çığlık atmış ve kafasına aldığı darbeyle bilinci kapanmıştı.

Adam kıza gülümseyerek baktı, hiç masum bir gülümseme değildi. Kucağında baygın yatan kızı yavaşça kucağına aldı. Minik kızın başı göğsüne yaslandı, burnuna dolan tatlı kokuyla dudağını yaladı.

"Çok ileri gitme."dedi kadın kaşlarını çatarak. Hakan güldü. "Söz veremem."

Hakan kızı yatak odasına taşıdı. Gözleri hâlâ kapalı olan kızı ağırca yatağa bıraktı.

"Çok güzelsin."

Gerisi belliydi.

Deniz birkaç dakika sonra kendine geldi. Ama, her şey için çok geçti. İtmeye çalıştı adamı. Yapamadı. Ağladı, bağıra bağıra ağladı ama kimse duymadı.

"Bırak, istemiyorum bırak!"

Bırakmadı adam.

İlk değildi. Son da değildi.

"Bırak, polislere söyleyeceğim seni!"

Hakan güldü alayla. Kızın saçlarını kavradı ve yüzüne yaklaştırdı.

"Sence sana inanırlar mı? Zavallı şey."

Deniz daha da bağırdı. Gelmedi kimse. Hiç gelmezlerdi zaten.

"O da istiyordu derler." Sırıttı. "Tahrik etmiştir derler."

Dudağını okşadı. Geri kaçmaya çalıştı kız ama olmadı.

"Ama asla, adam suçlu demezler ufaklık."

Acı ama gerçekti.

Deniz ertesi gün annesine anlatmış, ama hiçbir şey olmamıştı.

Kaçtı evden bulduğu ilk fırsatta. Söyledi polislere. Adamın söylediği oldu. Kimse inanmadı.

O da istemiştir dediler. Hâlbuki Deniz istemiyorum diye haykırmıştı.

Tahrik etmiştir dediler. Oysa Deniz defalarca kaçmıştı.

Sustu herkes. Onların sessizliğinde boğuldu Deniz.