TEHLİKELİ İNTİKAM

✾ 17.

GALATA

Güneşli bir güne açıyorum gözlerimi. Kış ayının ortasında beklenmeyecek kadar parlaklığa sahip bir güneş.. Beşinci yaşımın daha ilk günlerindeyim. Kalkıp ayaklarımı yataktan aşağı sallandırıyorum. Kollarımı iki yana açıp derin bir nefes aldıktan sonra hoplayarak iniyorum yatağımdan. Dolabımı açıp, pileli kırmızı elbisemi alıyorum.

Paytak paytak yürüyerek odadan çıkıyorum. Burnuma sıcacık bir ekmek kızartması kokusu geliyor. Anne babamın mutfakta gülüşmelerini duyuyorum.

Olabildiğince sessiz olarak yatak odasına giriyorum. Elbisemi zorlanarak da olsa giyiyorum ve aynanın önündeki taburenin üzerine çıkıyorum. Annemin makyaj malzemelerini karıştırırken elime ne geçerse onda gördüğüm gibi yüzüme sürüyorum. Küçük kıstırmalı bir tokayla saçımı yarım yamalak arkadan tutturuyorum ama alt kısmı açık. Omuzlarıma düşüyor.

Çok anlamıyorum bu işlerden belki ama anneme benziyor olmak mutlu ediyor beni. Tabureden inip annemin dolabına yaklaşıyorum. Açıp alt kısımdakBi topuklu ayakkabılarına bakıyorum. İçlerinden en çok giydiği siyah ayakkabısını alıp giyiyorum. Biraz büyük oluyor ama duvarlardan tutunarak yürüyebiliyorum.

Köşedeki boy aynasına bakıyorum. İşte şimdi babamın sevdiği kadın gibi oldum..b

Topuklarımı tıklata tıklata yürüyorum. Birkaç kez düşme tehlikesi atlatsam da mutfağa kadar ilerleyebiliyorum. Kapıdan içeri girince kollarımı iki yana açıp babama sesleniyorum.

İkisi de bana şaşkınlıkla bakarken ben etrafımda dönüyorum. Ellerimi belime koyup gülümsüyorum.

"Annem kadar güzel oldum mu baba?" diye soruyorum çocuk merakıyla. Annem gülümseyip önüme diz çöküyor. Yanağıma bir öpücük kondurup gözlerimin içine bakıyor.

"Annenden çok daha güzelsin sen kızım." deyip kollarının arasına alıyor. Seviniyorum ama babamdan da duymak istiyorum. Ben onun gözlerinin içine bakarken telefonu çalıyor. Sonrasında "İşten.." diyerek evden çıkıyor.

Ben cevabımı alamıyorum.

***

Kış ortasında beklenmeyecek kadar güzel bir güneşin ışıkları odamdan içeri girerken açtım gözlerimi. Saat öğlenin biri olmuştu. Birkaç gündür uyku düzenim bozulmuştu ve öğleden önce kalkamıyordum. Vücudumdan henüz atamadığım bir halsizlik vardı. Birkaç gündür evden çıkmıyor kendime gelmeye çalışıyordum.

Bugün ise Emir'e söz verdiğim akşamdı. Yabancı ortaklarıyla yemek yiyeceğimiz akşam. Bir gece ona oyununda eşlik edecektim.

Yataktan kalkıp yüzüme düşen saçlarımı geriye atarak direkt banyoya girdim. Sıcak su vücudumdan aşağı akarken başımı ovuşturdum.

Fatma Teyze'ye kardeşimi aradığımdan bahsetmiştim dün gece. O da bana yardım edeceğine söz vermişti. İşim daha da kolaylaşacak gibi görünse de bedenimde ki halsizlik bir türlü geçmediğinden iş başına koyulamıyordum. Ama bugün şu iş bittikten sonra yapacağım tek şey Necdet'in evine gitmek olacaktı.

Bir rahatsızlığım yoktu. Sadece sık sık başım dönüyor ve kendimi yorgun hissediyorum. Kemiklerim ağrıyordu sanki. Emir'e söz vermesem, ya da bunu bir borç gibi görmesem asla dışarı çıkmazdım bugün.

Mavi gözleri yeri göğü yıkan adam, bugün için çok hazırlanmıştı. İşine önem veriyordu ve tuttuğunu koparan bir yapıya sahipti. Şu geçen birkaç günde onu çok görmemiştim. Fatma Teyze veriyordu haberlerini.

Gece geç dönüyordu, uyumadığımdan geldiğini duyuyordum. Sabah ise erken çıktığından etrafımda olmuyordu. Ben aşk yuvasını işgal edince huzuru başka binalar altında aramaya koyulmuştu sanırım. Allah var o gün yaşanan olaydan sonra buraya hiç bir arkadaşını getirmemişti.

Kabini açıp soğuk fayanslara çıplak ayaklarımla bastığımda ürperdim. Vücudumda ki sular damla damla dökülüyordu. Kapının arkasındaki havluma uzanıp üzerime geçirerek göğsümün üzerine sıkıştırdım. Saç havlumu da alıp saçlarıma dolayarak banyodan çıktım.

Odama doğru ilerlerken kendimi daha iyi hissediyordum. Sıcak su sanki ruhumdaki belirsizlikleri haşlamış bir süre zihnimden uzaklaştırmış gibiydi.

Ufak adımlarla geldiğim odamın açık kapısından içeri girecekken göğsüme çarpan sert kitle ile irkilip geriye sendeledim. Karşımda lacivert bir kazak altına siyah bir eşofman giymiş Emir'i görünce gözlerim irileşti.