Gözlerimi araladığımda yine hastane odasında yatıyordum. Uyandığımı gören Aslı oturduğu yerden yanıma gelerek elimi tuttu.

" Yağmur iyi misin çok korkuttun beni."

" Aslı, kızım asıl o iyi mi düştü mü benimle birlikte biryerine birşey oldu mu?"

" Sakin sen düşmeden doktor hanım yetişip aldı bebeği bak orda uyuyor dur getiriyim al kucağına."diyerek yanımdan kalkarak beşikteki bebeğimi kucağına alarak yanıma getirdi. Hemşirenin de odaya gelmesi ile kızımı emzirmem gerektiğini göstererek beni yönlendirdi. Şimdi kızım hevesli hevesli göğsümü emiyordu.

Annelik gerçekten tuhaf bir duyguydu

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


Annelik gerçekten tuhaf bir duyguydu. Gerçekten de anne olunca anlaşılıyordu.
Ona gerçekten bir anne olabilirdim umarım. Ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Onu bütün kötülüklerden koruyamazdım ama bana birşey olursa onu kime emanet edebilirdim. Kızımın sahipsiz kalmasını istemiyordum. Gülümseyerek hevesle emmeye devam eden kızımı izlemeye daldım.

Hastaneden çıkalı birkaç saat olmuştu. Eve gelip bebeğimi yatağına yatırıp yanına uzandım. Hala bir isim verememiştim bebeğime. Gerçi hiç de isimlere bakmamıştım. Çok küçüktü minicikti ele avuca sığmıyordu. Onu izlerken çoktan uykuya dalmıştım bile.

Gelen ağlama sesiyle hızla yataktan doğruldum

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

Gelen ağlama sesiyle hızla yataktan doğruldum. Hemen kızımı kucağıma aldım. Neden ağlıyordu ne olmuştu şimdi. Ne yapmam gerekiyordu. Acıkmış olabilir miydi sanırım acıkmıştı. Duvardaki saate gözüm takıldı. Gece yarısını çoktan geçmişti. Aslı büyük ihtimalle uyuyordu. Göğsümü açarak yavaşça kızımın ağzına vermemle iştahla emmeye başlaması ağlamasının sebebiydi. İki saatte bir emzirmem gerekiyordu. Ben bunu nasıl atlayabilmiştim kahretsin.

Kızımın karnını doyurduktan sonra beşiğine yatırarak aşağı mutfağa indim. Bir ağrı kesici içsem fena olmazdı başım çatlayacaktı.
Ağrı kesicimi içerek bir sürahi doldurup gelen ağlama sesiyle tekrar odaya koştum dikişlerim bile sızlamıştı hızımdan. Kızım biryerlerini yırtarcasına ağlıyordu. Şimdi ne olmuştu daha emzireli on dakika olmamıştı. Kızımı kucağıma alarak tekrar emzirmeye çalışsam da kabul etmeyerek daha çok ağlamaya başlamıştı. Kucağımda hafif hafif sallarken susmuyor ağlamaktan kıpkırmızı oluyordu. Korkum hat safaya çıkmış baş ağrım artık ileri bir boyuta geçmişti. Neden hala ağlıyordu biryerini mi incitmiştim. Bende gözyaşlarımı tutamayarak ağlamaya başlamıştım. Daha neden ağladığını bile bilmediğim kızıma annelik yapmaya çalışıyordum bu ona zarardan başka hiçbirşey vermiyordu. Kızımı beşiğe bırakarak odada volta atmaya başladım. Deliriyor muydum ? Gözlerim bulanıklaşmaya ve artan baş ağrımla birlikte daha fazla dayanamadım ve bağırmaya başladım.

"Sus artık sus sus niye ağlıyorsun! Biliyorum çok iyi bir anne değilim ama öğrenmeye çalışıyorum sende bana yardım etsen ne olur karnını da doyurdum neden ağlıyorsun nedenn."diye bağırarak getirdiğim sürahiyi hızla yere savurmuştum. Odanın kapısı hızla açılıp içeri giren Aslı hangimize bakacağını şaşırmış ve kendine gelir gelmez bebeğin yanına gitmişti. Kenarda öylece durmuş onları izliyordum. Benim yüzümden bu hale gelmişti yavrum. Ona iyi bir annelik yapamıyordum ve yapamayacaktım da. Onu babasina verecektim. Eminim ki o benden daha güzel ilgilenirdi onunla. Ağlamaktan yüzü kıpkırmızı olan bebeğim sakinlemiş Aslı ile bana doğru geliyorlardı. Aslı kucağıma bırakmak isterken bir adım geri çekildim. Dokunup daha fazla zarar veremezdim ona. Aslı da ısrar etmeyip kızımı beşiğe yatırarak beni de tutup yatağa oturttu.

" Yağmur ben çok üzgünüm uyuyakalmışım senin sesinle uyandım. Ne oldu bu kadar."diyerek şefkatle sordu. Sesinde kınama falan yoktu. Öyle içtenlikle sormuştu ki duran gözyaşlarım tekrardan yerini yenilerine bırakmıştı.

" Ben yapamıyorum ilk başta herşey normaldi emzirdim uyuttum aşağı indim su almaya o sıra ağladı susturamadım. Çok kötü bir anneyim ki daha bebeğim neden ağlıyor onu bile bilmiyorum."diyerek daha fazla ağlamaya başladım. Aslı bana sıkıca sarılarak konuşmaya başladı.

" Tatlım sakin ol ilk defa anne oluyorsun. Zamanla herşeyi bizde öğreneceğiz onunla birlikte biz onu büyüteceğiz oda bizi büyütecek. Küçük hanımın sadece biraz gazı vardı çıkartması için yardıma ihtiyacı vardı. Bunlar seni kötü bir anne yapmaz. Ben hep yanındayım merak etme."diyerek sarılışını sıkılaştırdı.

Ne kadar sağlıklı bilmiyorum ama kafama koymuştum. Kızımı babasına verecek ve ilk işim ameliyatımı olup kendimi toplayacak ve öyle çıkacaktım kızımın karşısına. Bu şekilde ona sağlıklı bir yaşam veremezdim.

BİR HAFTA SONRA

Bir haftadır akşamları kızımı Aslı' ya bırakarak hava alma bahanesi ile barın önüne geliyor o siyah gözlü adamı bulabilir miydim diye bakınıyordum. Şans bu sefer benden yanaydı ki bulmuştum da takip ederek evine kadar gelmiştim. Aslı'nın hiçbirşeyden haberi yoktu. Birazdan kızımı babasına bırakacak ordan da şehir dışına çıkıp randevu aldığım hastanede ameliyatımı olacak ve iyileşerek geri dönecektim. O zaman kızıma annelik yapmak için daha sağlıklı olacaktım. Düşürmek korkusu ile kucağıma almaya bile korktuğum kızıma o zaman doya doya sarılacaktım. Son kez pusetinden çıkartıp kucağıma aldığım kızımın kokusunu derince içime çektim.

"Anneni affet kızım olur mu. Herşey senin için. Sana daha iyi bir anne olabilmek için gidiyorum ama geri döneceğim."diyerek uzunca öptüm meleğimi. Belki olurda eğer geri dönemezsem benden kızıma bir hatıra olsun diye küçük kollarına güzel bir künye yaptırmıştım. Benden bir parça kalsın kızımda diyerekten. Gözyaşlarımı silerek kızımı pusetine yerleştirdim ve onun için hazırladığım eşyaları da alarak arabadan çıktım. Büyük ve gösterişli evin kapısında 2 tane koruma vardı. Onların dikkatini dağıtmak için elime küçük ama ses getirecek bir taş alıp köşeden biraz öteye fırlattım. Sesi duyan korumalar bellerinde silahlarla o tarafa koşarken kapşonumu düzelterek koşarak bahçeye girdim ve kızımı kapının önüne bırakarak uzunca zile bastim ve planladığım gibi geri koşarak bu sefer arka kapıdan çıktım ve üst sokağa doğru koşmaya başladım. Şimdi hemen havaalanına gitmem lazımdı. Saat 07:00 da uçağım vardı. Bu zorlu süreci atlatıp en kısa sürede kızıma kavuşmak için tekrar geri gelecektim.


Herkese merhabalar arkadaşlar okuyan arkadaşlar lütfen yorum yapabilir mi ?

Hikaye kurgumuz nasıl gidiyor devamı gelmeli mi sizce ?
Hepinize keyifli okumalarrrrr🤍🤍

MaFyaNıN KaRıSıWhere stories live. Discover now