Bir Şair Bir Şiir

@MSD4921

MSD4921 'Beyaz Korkuların Siyah Umutları' adlı kitabından...

AŞK'IMIN BÜYÜSÜ

Seni artık sevmiyorum...!
Ama dur,hemen mahzunlaşma öyle !
Süzülüverdi gözlerin birden,
Soluverdi yanakların...!
Ben seni,
Bu dünyada hiç kimsenin sevmeyeceği kadar
Sevdiğim için,
Sevmiyorum...!
Ne kadar çok seversem,
O kadar da sana ihanet ettiğimi anlıyorum da,
Bu dert kahr ediyor beni.
Anladın mı şimdi
Seni nasıl SEVDİĞİMİ...!
Sevmek ve sevmenin ötesinde.
Seviyorum ben seni...!
Öyle bir aşk ki bu,
Senden başka hiç kimse,
Anlayamaz halimi...!
Çözemez hiç kimse
Onun dilini...
Dilsiz dudaksız sevgilimsin sen benim...!
Sana hiç bir suret de veremiyorum.
Çünkü hiç bir mekana sığmayan halsin sen...!
Seni,
Ne zaman düşünsem,
Korkunç bir sıkıntı kaplıyor içimi...!
Seni düşünmenin sana ihanet olduğunu
Anlıyorum da...!
Sen...!
Aklıma geldikçe ,kaybediyorum kendimi.
Ne akıl kalıyor ne de fikir,
Korkunç bir fırtına esiyor ruhumda...
Sen...!
N e kadar çok seversem,
O kadar da korkuyorum seni kaybetmekten.
Ve bu sevgi,bir tutku oluyor bana,
Böyle anlarda,
Adeta,
Puta tapar gibi tapıyorum sana...!
Anladın mı şimdi,seni neden sevmediğimi,
Sen benim için kazanılan bir şey değilsin ki:
Seni kaybedeyim...!
Kendim için sevmiyorum ki seni,
Hiç çıkarsız sevgiyi bilir misin?
Ve sen benim biricik SEVGİLİMSİN.
Bana kendimden daha yakın olansın sen...!
Aşk mı ?
Ne aşk'ı ?
Ben seni aşkın da ötesinde seviyorum
Çünkü aşk'ta da ikilik vardır.
Seven ve sevilen üzerine kurulmuştur o da.
Aşk'ın hakikati ise,hiçbir ikilik kabul etmez.
Ama orada da
Ne aşk kalır ne de bir şey orta da...
Orada,
Yalnız sen varsın.
Ve sen benim
CANIMIN içindeki CANSIN...!
Senin adını ne zaman ansam,
Eriyip yok oluyorum o AN...!
Ve,ne sen kalıyorsun,
Ne de ben...!
İşte,bütün bu sebeplerden dolayı,
Seni sevmiyorum...
Çünkü sen,
Dilsiz dudaksız benim SEVGİLİMSİN ...!
Ve ben seni,
Senden başka hiç kimsenin anlayamayacağı,
Bir aşk'la seviyorum.
Aslında bu da yetmiyor bana,
Ve ancak her an seninle olabilmek
Doyuruyor beni...
Sana doymak,
Mümkün mü hiç ?
İçiyorum ,içiyorum da seni,
Gene de doyamıyorum sana.
Ne kadar doysam,
O kadar da doyamadığım
SEVGİLİMSİN sen benim...

Susuzluktan kırılmış gibi oluyorum
senin yanında,
Gözümü ne deryalar doyuruyor
Ne de bu evren...!
Böyle anlarda
Zapt edemiyorum kendimi:
Öyle bir coşuyorum ki,
Bir afet oluyorum adeta
Yürek dayanmaz bir afet...!
Tufan gibi bir şey...!
Ve fakat gene aynı anda da
Duruluyorum...
Aslını sorarsan
Ben,
Her an aynı hali yaşıyorum
Yani her anın içinde daima
Patlamaya hazır
Bir volkan gibiyim.
Ve hemde durgun bir serap
Daha nasıl anlatayım bilmem ki ?
Anla artık,
Seni niçin sevmediğimi.
Ve seni nasıl
Ne kadar,
SEVDİĞİMİ anlayabiliyor musun...?