TGA: The Lost Ultimate Hacker Assassin

Chapter 5: Memories Back

-Amber's POV-

"It's already late, Cream.. Where are you going?" Takang tanong ko ng makita ko si Lucas na naka-three-piece-suit. For Pete's sake, it's already 10 in the evening!

"Emergency. I need to go." Yun lang ang sinabi niya at umalis na ng bahay.

What's with him lately? He's not into his usual self.. Looks like his putting a distance to us.. Or I'm just being a paranoid?

"Mom, where's daddy?" Tanong ni Farah na pupungas-pungas pababa ng hagdan.

"Work, baby. Why are you still awake?" Salubong ko sa kanya.

"I want chocolates, mommy. I can't sleep without eating those. Please, mommy.." She pouted saka nag-puppy eyes. Talagang nagpa-cute pa. Tsk.

"Swerte ka dahil lakas ka kay mommy." Malambing kong sagot sa kanya. Agad na naman siyang napatalon sa tuwa.

"Yehey.. Thanks, mom.. Wala ng bawian ha? I'll eat chocolates tonight no matter what.." Nakangisi niyang sagot sakin.

"Yeah. Chocolates tonight. Dun ka na sa kusina." Natatawang sabi ko nalang. Sigurista talaga.

"But mom.. We don't have any chocolates anymore.. We ran out of stock.. Can we go outside and buy?"

Napa-buntong hininga nalang ako. Looks like lalabas kami para bumili lang ng chocolate.

"Fine. Go get your jacket. It's already cold outside." Sabay kaming umakyat at pasok sa kanya-kanyang kwarto para lang kumuha ng jacket. Pinatungan ko nalang ng leather jacket ang suot kong maikling pulang shorts at white na sando.

After all ay gabi na. I guess hindi na matao ngayon.

Bumaba na ako after I get my car's key and wallet. Naabutan ko si Farah na nakasuot ng jacket.

"Let's go, mom." Excited niyang sabi at hinila na agad ako papunta sa kotse. I texted Lucas before driving. Mas mabuti na'yung magpaalam muna.

It took 30 minutes para makahanap ng 7/11 store. Agad akong hinila ni Farah papasok.

"I want all of these, mom.." She exclaimed nang makarating kami sa chocolate section.

"No, Farah. It's too much for you." Napapa-iling kong saad sa kanya.

"But I want all of these, mom.. Pretty please?" And there she goes, nagpapa-cute na. Tsk. Tsk.

"No, Farah. And when I say no, I mean it. Now you choose, you'll get some or you'll get nothing at all?" Seryosong saad ko sa kanya habang nasa bewang ang dalawang kamay.

"Okay, I'll choose some." She pouted.

"Good.." Sabay tap sa ulo niya. Nagsimula na siyang pumili ng chocolates at naglalagay na sa basket nang mapalingon ako sa mga chips, parang bigla akong natakam nun.

"Wait here, Farah.. I'll get some chips.." Bilin ko sa kanya. She nodded at nagpatuloy na sa paghakot ng chocolate. Okay lang naman iwan si Farah sa chocolate section kasi hindi naman matao at tanaw ko lang naman din siya sa area na pinuntahan ko.

"Walang gagalaw! Holdap to!"

Napalingon agad ako sa sumigaw banda sa kinaroroonan ng pinto and I saw five men with their guns and bonnets on their faces.

Napatingin ako sa chocolate section kung saan ko iniwan si Farah. Nervous attacked me nang makitang siya ang pinakamalapit sa limang lalaki aside sa cashier dahil malapit ang section na'yun sa entrance.

Without any word ay binitawan ko ang dalang chips at tumakbo palapit kay Farah. But I was too late dahil hinablot na agad siya ng isang holdaper at tinutukan ako ng baril.