Yanlış Anlaşılma

8.Bölüm: Partnerim 2

"Ne yaptın sen!! Senin yüzünden biricik oğlumdan oldum!!"

Küçük kız hem çok korkuyor,hem de çok ağlıyordu.O ağlamasını durduramazken, annesi ona yapmadığı şeyleri söylemeye devam ediyordu.

"Anne b-"
"Sus anne deme bana ben senin annen değilim bir katilin annesi olamam ben!!"
Kadın bütün sinirini ve üzüntüsünü kızdan çıkarıyordu

Küçük Kız o gün annesinin gerçek yüzünü gördü

(*_*)
Ter içinde uyandım her üzüldüğümde ya da mutlu olduğumda o olayı tekrar ve tekrar görüyordum annemin isyanları babamın annemi sakinleştirme çabaları yerde kanlar içinde yatan kardeşim ve bu olayı inkar eden Küçük kız çocuğu o olay hiç çıkmaz aklımdan

Derin nefesler alıp kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum elimin tersiyle anlımdaki terleri silip yataktan kalktım soğuk bir duş aldım saçlarımı havluyla sarıp banyodan çıktım üzerime beyaz bir tişört ve kahverengi bir tulum giydim aynanın karşısında saçımı bağlarken telefonum çaldı

Kim araya bilirdi tabiki de Melis

"Alo"

Kahretsin sesim titremişti ve Melis herzaman ki gibi anlamıştı

"Buket...ne oldu neden sesin titriyor"

"bişey yok Melis merak etme herzaman ki olay "

"Anladım hala devam mı ediyor bu kabuslar"

"Evet ama iyiyim merak etme aşkım zaten alıştım"

Sustu ama iç çekişlerini duyabiliyordum

"Alışma Buket...alışma"

"Her neyse Melis sen ne için aramıştın"

"Bugün bir planın varmı diye aramıştım"

"Aslında var bugün evcil hayvan alıcam ev çok sessiz,sessizlik enerjimi sömürüyor belki bir hayvan alırsam ev birazcık neşelenir"

"İyi düşünmüşsün peki ne alıcaksın"

"Tavşan alıcam ses çıkaramaz ama o pofuduk tüyleri bana yeter ama hangi renk alıcağımı bilmiyorum "

Arkadan sesler geliyordu gülme,vurma ve konuşma sesleri

"Iıı...turuncu al bence saçınla yakışır"

"Aaa çok mantıklı tamam o zaman öyle yapayım neyse benim kapatmam lazım hadi görüşürüz çikolatam "

"Görüşürüz gülüm"

Telefonu kapatıp Converse ayakkabılarımı giyip evden çıktım

(*_*)
Elimde hayvan kafesi diğer elimde ayakkabılarım çıplak ayaklarımla kaldırımda yürüyordum etraftaki insanların garip bakışlarına maruz kalıyordum ama umrumda değildi

Bu rüyayı her defasında görmeme rağmen beni çok etkilemişti uzun zamandır kabus görmüyordum tavşan zıpladıkça elimdeki kafes hareket ediyordu istemsizce gülümsedim

"Biliyormusun seni sevmicem diye düşünüyorsan yanılıyorsun ufaklık seni daima sevicem annemin veremediği sevgiyi ben vericem "

Derin nefes verdim yan tarafta parkta oynayan çocuk sesleri vardı annelerine el sallıyor bütün sevecenlikleriyle gülümsüyorlardı kafesi parka doğru çevirdim

"Bak ne kadar mutlular ben bu mutluluğu yaşayamadım ama sana yaşatıcam"

Küçük bir kahkağa attım
"Seni salıncakta sallayıp kaydıraktan kaydıracağımı sanıyorsan yanılıyorsun senin gibilerin yaptığı eğlenceli şeyleri yapıcaz"