Aliyah's POV
Naka sakay ako sa car at pauwi na galing Manila hindi pa sana ako uuwi pero dahil may emergency daw. I have no choice but to go home 4 hours din ako nag hintay Kasi sobrang traffic.
Hays naka rating din sa Cavite, si Aliyah ayy Taga Nueva Vizcaya talaga ngunit dahil mapilit ang papana lumipat kami sa Cavite wala akong choice. Sa totoo non ayokoo talaga pumunta sa Cavite dahil andun ang ex kaduo/bf ko.
Move on namn na ako ngunit diko parin talaga maalis sa isip ko na. What if I didn't fall out of love? What if hindi ko siya iniwan? Siguro kami pa sana? Tama nga sila nasa huli ang pagsisisi.
Naka rating na ako sa mansion at nakita ko si ate Olivia agad namn siyang lumapit sakin ilang buwan na akong hindi nakita ni ate Olivia kaya yumakap ito sakin kaya niyakap ko rin Siya pabalik at nag pasuyo kung pwede ipasok ang gamit ko. Tumango namn ito at pinasok ang aking gamit, ate Olivia worked for us since I was a kid kaya parang family ko na din siya not in blood but in heart
Pumasok na agad ako sa bahay at dumiretsiyo sa kitchen kase narinig ko si mama na kumakanta as usual pag kita sakin ni mama agad siyang tumungo sakin at agad akong niyakap at hinalikan sa pisngi, I hugged her back kase miss ko na din siya ehh kahit na si kuya ang bukam-bibig niya kahit saan. I asked her kung nasan si papa and she replied nasa work pa love may problem ba? I shook my head and went to my old room para mag pahinga after all tagal ng biyahe.
Pag dating ko sa room ko ibinagsak ko ang sarili ko sa kama damn I missed this bed so much I whispered to my self. This room holds my saddest moments in life all my trauma is in this room. Dahil sa pag balik ko sa past bigla akong na iyak, I hugged my pillow as I cried and cried and hindi ko namalayan na naka tulog pala ako.
It's currently 12:02 AM and bigla akong nagutom dahil din siguro sa pag iyak ko. I went downstairs at tumungo sa kitchen pag dating ko I opened the refrigerator and saw some cupcakes that mom baked kanina I ate some and bumalik sa taas.
I opened my laptop and read Wattpad stories and now I'm sobbing cause I can relate to the story of the writer it's now 1:36 AM and na isip ko na matulog na kase madami pa akong gagawin bukas.
