CONSEQUENCE OF TEMPTATION

Chapter Thirty Three

Naramdaman kong nilapitan ako ni Zephyr at niyakap. Tanging hagulgol na lang ang nasasagot ko sa kanya habang mahigpit ko siyang yakap.

"I know that I'm not Zach's real father, Bela. But I didn't expect that my own friend would be his real dad." Bulong nito at pinunasan ang mga luha ko, "Pero mahal na mahal ko ang anak natin, Bela. I love my son so much. I love him as my own because he came from you. And I would still love him even if his real dad is here."

"Zephyr...I'm sorry." I cried as hard as I can. Halos hindi ako makahinga sa kakaiyak pero ayaw tumigil ng pagtulo ng luha ko. Damn, why did I hurt such a good man?

"Stop crying." Bulong niya tsaka ko muling niyakap. Nanatili kami sa ganoong posis'yun ng ilang saglit. Nang kumalma ako ay iginaya ako ni Zephyr sa sofa at pinaupo, "You want to talk things calmly, Laurent. Okay, I'll listen."

"O-Okay." Naupo si Laurent sa harap namin, "Like what I said, wala kong balak guluhin kayo ni Bela. Gusto ko lang na kilalanin ako ni Zach bilang ama niya."

"I don't have any complain to that one but Zach is my son, too. Mahal ko ang batang 'yun at alam mo 'yun sa sarili mo. Wala man akong oras sa kanya palagi, anak ko pa din siya. This truth will be overwhelming to Zach, Laurent. Hindi niya to maiintindihan."

"I know and I'm willing to wait. I'm sorry to barge in your lives like this, man. I didn't know it too." Napayuko si Laurent kaya natahimik kaming lahat.

"Whatever happened to the past, can we just forget it? Can we forget everything like nothing happen?" Saad ni Zephyr kaya tinignan ko siya, "Kahit mahirap para sa'kin na pakawalan si Zach, kakayanin ko tong tanggapin. I don't want to take away his dad's right to him. I don't want to be selfish just like my uncle Xyrus did twenty five years ago."

"Zephyr..." Napayuko ako.

"But I will always be here for him. He can always rely on me to whatever he needs. After all, he's still my son." He said and a small smile form his lips. Muli na namang namuo ang luha sa mata ko. Why does he need to be this kind hearted?

Napaka-sama ko kung mananatili pa din ako sa tabi niya pagtapos ng mga nagawa ko. Nahihiya ako para sa sarili ko. Nahihiya ako sa mga ginawa ko. Ang kapal naman ng mukha ko kung mananatili pa din ako dito 'di ba?

"Thank you Zephyr." Sagot ni Laurent at nagpaalam nang pupuntahan si Zach sa eskwelahan nito. Naiwan kaming dalawa ni Zephyr at hindi ko naman alam ang sasabihin ko.

"Can you tell me everything, Bela?" He said making me turn my head to him.

"W-What?"

"Mula nang gabing 'yun. Sabihin mo sa'kin kung bakit napagkamalan mong ako si Laurent."

Saglit akong napa-isip kung dapat ko bang sagutin ang tanong ni Zephyr. But he deserve to know everything.

"I-I was drunk that night..." Saad ko at napapikit nang sumariwa sa isip ko ang nakaraan, "Nang gabing 'yun, balak kong umamin sa'yo. Balak kong magpakilala sa'yo at sabihing mahal kita. Pero, na-realize ko na kahit naman umamin ako sa'yo ay hindi mo ko mapapansin. Sino ba naman kasi ako?"

"Uminom ako, nag-lasing. Hindi ko alam kung naka-ilan ako pero nang kausapin ako ni Laurent nang gabing 'yun ay ikaw ang nasa isip ko. Because I was drunk, I thought that you're the one I'm talking to and...and the rest is history."

"Why did you left Zach in my door?"

"I did it because Magnus pushed me. Binilog niya ang ulo ko para lumaki ang galit ko sa'yo. Sinabi niyang gaganti kami sa ginawa mong pagtaboy sa'kin. Pumayag ako sa mga gusto niya. Pero lahat ng plano namin nalusaw na parang bula dahil nang makita kita, bumalik lahat ng nararamdaman ko sa'yo. Everything I showed you before was sincere. Hindi ko lang masabi ang totoo dahil natatakot akong masira ang unti-unti nating nabubuong relas'yun."

"I'm sorry that I acted like I didn't know anything." He said, "Gusto ko lang naman na sa'yo manggaling ang lahat kaya pinili kong wag mag-sabi ng kahit ano."

"I-It's okay Zephyr. Kasalanan ko naman lahat kung bakit nangyari to." I chuckled, "But it doesn't anymore. Pagtapos nito, hindi na ulit kita guguluhin Zephyr. You can come back to the life you had before I came to your life. You can have a happy life again."

"How can you say that?"

"H-Ha?"

"How can you decide for me, Bela?" He asked.

"D-Dahil 'yun naman ang tamang gawin. Ako lang naman ang nagpahirap ng buhay mo. I lied to you. I left my own son to you. Gusto kong bumawi sa'yo kaya aalis na ko Zephyr. I want you to have fun again like what you used to do."

"At saan ka pupunta?"

"I-I don't know. Maybe abroad?" I faked a laugh.

"Okay. Sige umalis ka na." Aniya na kinagulat ko. Napatingin ako sa kanya at nakita kong seryoso ang mukha nito. Napayuko ako at naramdaman kong kumirot ang dibdib ko.

"O-Okay. I-I'm sorry." Sagot ko bago umakyat sa kuwarto ni Zephyr at niligpit ang mga gamit ko. Ilang saglit pa ay pumasok si Zephyr sa kuwarto at tahimik na pumuntang cabinet. Nilabas niya ang ibang gamit ko kaya nangilid ang luha ko.

Hindi ako umimik at mabilis na pinunasan ang mga luhang kumawala sa mata ko. Ito na ''yung bagay na inaasahan ko. Hindi na dapat ako umiiyak ng ganito dahil alam ko naman nang mangyayari to pero ang sakit kasi! Ang sakit sakit!

"Paki-sama tong mga to dyan sa maleta mo." Aniya at napatingin ako sa mga damit na sinasama niya. Ang dami non at hindi na kasya sa bag na bibitbitin ko.

"Zephyr, m-mga damit mo to. Bakit sinasama mo?" Tanong ko. Tumingin ito sa'kin na may seryosong mukha.

"Who says you're leaving without me Bela? Kung aalis ka, sasama ako. Remember what I told you?" He asked and grinned, "I will never let you go again, baby. Dahil akin ka."

"Zephyr..."

"Bela, mahal kita. Hindi mo kailangan harapin ang lahat ng to nang mag-isa. Nandito ako, hindi kita iiwan. Papakinggan kita kahit kailan. I will never do something to lose you again, baby. Not this time, not tomorrow or even in forever, no."

"M-Mahal na mahal kita." Napahagulgol ako.

"I love you too, Bela."

Ngayon, matatanong ko na ang mundo: ano bang mabuting nagawa ko at binigyan ako ng isang Zephyr Montenegro? Because God knows that I will never trade this man to any treasures in this world.

I never expected this to happen. Akala ko ay papaalisin niya ko at 'yun ang kinakatakot ko. But he proved me that I'm wrong. He removed all my what ifs and he really hold on to what he said that he'll take a risk with me.

"Sagutin mo na ulit ang tanong ko." Bulong niya kaya tinignan ko siya. He wiped my tears and he opened the box again, "Will you marry me?"

"Will you still marry me despite of what happened?" I asked.

"Of course I will. The truth won't change the fact that I'm deeply and crazily in love you Isabela Naval-Montenegro."

Natawa ako nang i-dagdag niya ang apildo niya sa pangalan ko. Wala pa man din ay pinalitan na niya ang apilido ko. I stared at his smiling face. What would I do without this man? Sobrang mahal na mahal ko si Zephyr.

"Yes, I will marry you." I answered and his eyes widened with happiness.

"Yes! Thank God!" He shouted and immediately wear the ring in my finger before he carried me in his arms. Nahiga kaming dalawa sa kama at nagtitigan, "I love you Bela. Don't you ever say that you'll leave me again, okay? Dahil kahit saan ka pumunta, tandaan mong sasama ako."

"Yes, Sir. And I love you too." I answered and pulled his head for a long and deep kiss.