the boy....

Afscheid & Toenadering

Het is inmiddels het einde van de vakantie en ik ben iedere dag bij Dan geweest. We gingen van Parijs naar Londen en van Londen naar Oslo en van Oslo naar Kopenhagen en van Kopenhagen naar Venetië . Ik moet wel zeggen dat de trip een beetje is uitgelopen met 4 dagen maar ach who cares right ? Dan slaat zijn Armen om me heen. Morgen ga ik weg hij kijkt me sip aan. Ja maar ik kom in de zomervakantie naar je toe en ik pers mijn vrolijkste glimlach eruit wat op dit moment niet meer is dan heel even mijn mondhoeken omhoog.Ik geef hem een kus. Het komt wel goed schatje mompel ik. Maar ik weet niet of het goed komt hij gaat naar Amerika en komt daar waarschijnlijk een hele leuke vrouw tegen niet zo'n meisje als ik. Hij ziet dat ik denk en hij drukt me zo dicht mogelijk tegen hem aan. Je weet en je moet onthouden dat je altijd de enige zal zijn voor mij. Als hij wist dat ik op het punt stond het uit te maken alleen maar om hem gelukkig te laten worden in Amerika zou hij waarschijnlijk nooit weggaan. Dan ik vind je heel leuk en lief en je bent ook super knap en je bent echt het perfecte vriendje maar toch maak ik het uit. Hij kijkt me vragend aan. Dan ik heb geen gevoelens meer voor je.Ik sluit mijn ogen want uit mijn blik zou hij opmaken dat ik lieg. Nikki je meent dit toch niet serieus ? Als ik mij ogen kort open doe zie ik hem me verdrietig aankijken. We kunnen gewoon vrienden blijven en ik hou je aan je aanbod over de zomervakantie... Maar ik wou gewoon eerlijk zijn en met de lange afstand zou het nooit goed blijven . Ik maak het liever nu uit dat we nog gewoon vrienden zijn. Ik pak mijn jas en loop naar de deur als Dan mijn arm grijpt. Een ding, en dan mag je gaan. zegt hij terwijl ik de tranen in zijn ogen zie staan. Dan... maak het niet moeilijker dan het nu al is please . Ik kan hem nogsteeds niet aankijken. Hou je nog van me ? Hij kijkt me verwachtingsvol aan. Ik neem nog een keer zijn gezicht in mijn handen. Dan natuurlijk hou ik van je en dat maakt dit ook niet makkelijk, maar het is het beste als we nu uit elkaar gaan jij kan je storten op je werk en ik kan me op concentreren op school. We spreken elkaar nog wel natuurlijk, en ik zal altijd van je blijven houden. Ik druk een kus op zijn lippen. En wil loslaten maar hij wil meer , hij wil niet loslaten. Een laatste zoen mompelt hij. Hij gaat voorzichtig met zijn tong naar binnen en het voelt precies als de eerste keer in Parijs.

Ik loop over straat alleen ik heb geen idee waar ik heen moet en met wie ik kan praten, op dit soort momenten zal ik altijd naar Dan toegaan maar hij is nu juist het probleem. Ik bots tegen iemand op en als ik omhoog kijk zie ik een bekend gezicht. Het is Chester de mysterieuze jongen. Heey hij kijkt me aan en er rolt weer een traan over mij wang. Zijn lach schiet gelijk over naar een bezorgde blik. Wat is er ? Is er iets met meneer Pas ? Kom we gaan naar mijn huis. Hij duwt me richting zijn auto. En maakt mijn gordel vast, Ik voel alsof ik verdoofd ben. Geen woord komt uit mijn mond en geen enkele beweging voel ik. Het enige wat ik voel is een gat , een gat in mijn borst een gat wat eerst aldoor warm en gevuld had gevoelt maar nu was een net een verlaten cowboy stadje .

Chester zet een grote mok warme choco voor me neer en legt een dekentje over me heen. Hij gaat zelf aan de andere kant van de bank zitten . "het is meneer van der pas dus ? " Chester zucht ik snap als je het me niet wil vertellen maar ik wil je helpen". "het is uit" fluister ik meer tegen mezelf dan tegen hem. "heeft hij het uitgemaakt ? " . "nee ik" "waarom " chester kijkt me verbaasd aan. " hij gaat naar Amerika, hij moet daar zijn leven opbouwen en een relatie hebben die legaal is." een traan rolt over mijn wang. Chester komt even dichterbij maar went dan zijn hoofd af alsof ik vies ruik. En legt dan toch zijn hand op mijn knie. "het was het beste wat je gedaan heb, alleen het moeilijkste voor jou en daarom weet ik zeker dat je echt om hem geeft" chester neemt een korte adempauze "Toch vind ik dat je hem morgen moet uitzwaaien hij gaat nu ook niet met een goed gevoel weg". Hij kijkt me diep en door dringend aan. Weer rolt er een traan over mijn wang "Je heb gelijk"snik ik