Sabah alarmın çalmasıyla uyandım. Neden bu kadar erken kalkmak zorundayım ki?
Yataktan kalkıp tuvalete gidip rutin işlerimi hallettikten sonra mutfağa doğru gitmeye başladım. Güzel kokular geliyordu.
Annemin yanına gidip yanağına bir öpücük kondurdum ve masaya oturdum. Beraber kahvaltımızı yaptık.
Kahvaltımı yaptıktan sonra telefonu elime aldım ve dersin başlamasına 15 dakika kaldığını farketmemle odama ışınlandım ve 30 saniye içerisinde okul formamı giydim. Diğer öğrencilerin aksine formayı seviyordum.
Jisung: Anneeeeee ben çıkıyorummm!
Annesi: Tamam oğlum iyi dersler.
Evden çıktıktan sonra beni bekleyen Jeongin'i gördüm ve üstüne atladım.
Jeongin:NAPIYON AMK REZIL OLDUK!
Jisung: Bir şey olmaz bakmasınlar o zaman.
Jeongin: Jis yere yapıştık? Tabi bakacaklar
Jisung: Tamam be!
Jeongin: Jisung hazretleri üzerimden ne zaman kalkmayı düşünüyorsunuz acaba?
Jisung: Keyfimin kahyası ne zaman isterse.
Jeongin: Sikerim keyfini de kahyasını da kalk üstümden
Jisung: Tamam ya sakin
Diyip üzerinden kalktım.
Saate baktığımda 5 dakika kaldığını gördüm ve Jeongin'i tuttuğum gibi koşmaya başladım.
Jeongin: LAN NAPIYON
Jisung: 5 DAKIKA VAR AMK KOŞ HADİ
Jeongin: Ananı-
Tam konuşacağı zaman daha hızlı koşmaya başladım. Normalde evimizden okula 10 dakikada gidiyordum ve şimdi koşa koşa 5 dakikada gelmiştik.
Felix: Şükür yarebbim nerde kaldınız lan
Hyunjin: 10 saattir sizi bekliyoruz acilen bir açıklama bekliyorum
Jeongin: Jisung üstüme atladı ve kalkmadı onunla uğraştım
Jisung: İyi ki yapmışım iyi oldu hehehe
Jeongin: Ee siz napıyosunuz burda? Özlediniz mi bizi?
Felix: Hiiçç sohbet falan ettik
Hyunjin: Evet. Ha bu arada siz gelmeden daha mutluyduk.
Jisung: Hyung kırılıyorum ama
Hyunjin: Tamam tamam
Hocanın gelmesiyle konuşmamız bitti ve herkes yerlerine geçti.
Hyunjin ve Felix önde, Jisung ve Jeongin onlarınarkasında oturuyorlar. Hepsi ortadaki sırada arka tarafta oturuyorlar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Umarımanlarsınız bu şekilde oturuyorlar.
Uzun süren matematik dersinin ardından kurtarıcının sesi duyulmuştu.
Hyunjin, Jeongin, ve Felix sıradan götlerini kaldırmayıp su almak için beni zorla kantine gönderdiler.
Biz 2. Kattaydık.
Merdivenlerden indiğimde ilk kattaki koridora gelmiştim. Tam adım atacaktım ki kolumdan arka tarafa çekilmemle irkildim.
Beni en arka taraftaki boş bir sınıfa çekmiş, beni duvara yaslayıp ağzımı kapatmıştı. Bu kişi eskiden bizim sınıfta olan sonra ise disiplin kurulu kararıyla sınıfı değişmiş olan Jungkook'tu.
Bir eli ağzımı kapatırken diğer eli vücuduma dokunuyordu. Bağırıyordum fakat ağzımdaki eli yüzünden sesim duyulmuyordu. İttirmeye çalıştığımda ise hiçbir etkisi olmuyordu. Sadece ağlıyordum.
Anksiyetem tutmaya başlamıştı ellerim titriyordu. O ise hala dokunmaya devam ediyordu. Bir kere daha ittirmeye çalıştım. Bu sefer daha sert ittirmiştim ve birazda olsa onu kendimden uzaklaştırmayı başarmıştım. Benden ayrıldığında hem bağırıyordum hem de bacak arasına tekme atıp yere düşmesini sağlamıştım.
O yerde acıdan kıvranırken ben hala bağırmaya devam ediyordum. Bacaklarım titremeye başlamıştı. Kapıyı açmak için adım atmam ile yere düşmem bir oldu. Bacaklarım titriyordu ve ayakta duramıyordum.
Sınıftan çıkamamanın da verdiği korkuyla daha çok bağırıp ağlamaya başlamıştım. Kendimde değildim. Sadece bağırıp sayıklıyor ve ağlıyordum. İlk defa bu kadar kötü bir şekilde anksiyete krizi geçiriyordum.
Jungkook ayağa kalktı ve tam beni kolumdan tutacağı sırada kapı açıldı ve içeriye bir çocuk girdi. Jungkook'u ittirip yere düşürdü ve ardı ardına yumruk atmaya başladı. Jungkook'un yüzü tanınamayacak hale gelmişti. Ben ise anksiyetem yüzünden kafamı kaldırıp bakamamıştım bile.
Selamm🧚♀️ Bayadır yazmamıştım bölüm yazayımdedim.
İlk ficim olduğuiçingüzel yazamadığımı farkettim. İçime sinmedi pek
Bu arada Seungmin'in Hold On şarkısını dinlediniz miiii??
4-5 yılönce bir adamın sesi sayesinde huzurlu olabileceğimisöyleseniz inanmazdım. Ama şuan o sesin bağımlısıyım.
