one shotes

Θέλω να πονέσεις

Με βοηθά να σηκωθώ και με ξαπλώνει στο στρώμα δίπλα του.

"Δεν ξέρεις πόσο έξαλλος είμαι μαζί σου."

"Σου ζήτησα συγνώμη." Ψελλίζω.

"Μου είπες ψέματα." Λέει πικραμένος.

"Ναι σου είπα." Απαντώ καθώς ανεβαίνει από πάνω μου και αφαιρεί το εσώρουχο μου. Τα δάχτυλα του συναντούν την υγρασία ανάμεσα στα πόδια μου. Μου ξεφεύγει ένας αναστεναγμός.

"Και για αυτό θα σε τιμωρήσω." Η φωνή του σκληρή κι αδιάλλακτη.

Αφήνει μικρά φιλιά στην βάση του λαιμού μου.

"Σε παρακαλώ, μην με πονέσεις." Του ψιθυρίζω στο αυτί. "Σε παρακαλώ, μην με πονέσεις."

"Μόνο ο τρόπος που το λες με ωθεί στο να σε πονέσω, μωρό μου. Και πίστεψέ με, θέλω να σε κάνω να πονέσεις. Να σπάσεις σε χιλιάδες κομμάτια, όπως έσπασες την καρδιά μου." Μου ψιθυρίζει βραχνα και δαγκώνει τον λαιμό μου.

Δένει τα μάτια μου.

"Μου δένεις τα μάτια με φουλαρι Hermes;" Τον ρωτώ.

"Για να πονέσεις με στιλ." Απαντά.

Με γυρίζει στα τέσσερα. Νιώθω να απομακρύνεται από κοντά μου. Τον ακούω να βγάζει το παντελόνι του και να χτυπά το πάτωμα με την ζώνη του.

"Τι θα κάνεις;" Τον ρωτώ όμως αργεί να απαντήσει.

"Θα σε μαστιγωσω. Θα σε κάνω να πονέσεις."

"Τότε κάντο." Τον προκαλώ.

Στέκεται ακίνητος πίσω μου. Η αναμονή με ανάβει ακόμα περισσότερο, κάνοντας την περιοχή μου πιο υγρή από ποτέ. Ακούω την ζώνη του να σκίζει τον αέρα και να με χτυπά δυνατά στον κώλο. Μου ξεφεύγει μια κραυγή πόνου. Καινούργια δάκρυα γεννιούνται στα μάτια μου και μουσκευουν το ακριβό φουλαρι που τα κρατά φυλακισμένα. Το δεύτερο χτύπημα δεν αργεί να έρθει, όπως και το τρίτο. Κλαίω με αναφιλητα τώρα. Με μαστιγώνει ξανά και ξανά, σπάει την ψυχή μου σε χιλιάδες κομμάτια. Πονάω. Πονάω πολύ. Όμως τον θέλω ακόμα περισσότερο.

Κάποια στιγμή σταματά. Φιλά απαλά την πλάτη μου και λύνει την κοτσίδα μου. Ένας χείμαρρος μαλλιών ξεχύνεται στην πλάτη μου. Έπειτα φιλά κάθε σημείο που μαστίγωσε. Μπαίνει μέσα μου χωρίς προειδοποίηση και αρχίζει να κουνιέται βίαια. Νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν από τον πόνο και την καύλα. Συνεχίζει όλο και πιο βίαια, όλο και πιο δυνατά.

"Θα τελειώσω." Κλαψουριζω.

"Μόνο όταν σου το πω εγώ." Απαντά ανάμεσα στους αναστεναγμούς του και αυξάνει τον ρυθμό του.

"Σε παρακαλώ, θα εκραγω! Σε παρακαλώ!"

"Όχι!" Απαντά και μου τραβά τα μαλλιά.

Είμαι ανήμπορη να συνεχίσω. Νιώθω κάτι μέσα μου να σκάει και φωνάζω το όνομα του καθώς τελειώνω. Σχεδόν καταρρέω μα  κρατά γερά τους γλουτούς μου και στιγμές αργότερα τελειώνει και αυτός. Το άγγιγμα του χαλαρώνει και σωριάζομαι στα στρώματα. Ξαπλώνει δίπλα μου και λύνει το φουλαρι γύρω από τα μάτια μου. Αποφεύγω να τον κοιτάξω. Με έσπασε σαν πορσελάνινη κούκλα.

Με κλείνει στην αγκαλιά του και με φιλά στο μέτωπο. Τρέμω. Με πλήγωσε όπως τον πλήγωσα, και χειρότερα.

"Τώρα ξέρεις πως αισθάνομαι. Πόσο πονάω όταν μου λες ψέματα."

"Δεν θα το επαναλάβω. Θα αλλάξω. Στο υπόσχομαι."

••••••••••|
Γεια σας αγάπες μου.

Άφησε μου ένα like και κάντε μου ένα σχόλιο αν σας άρεσε το σημερινό κεφάλαιο.

Φιλάκια!!!