"ကိုင္း ငါ့ကိုႏွင္းဆီႏွစ္စည္းခ်န္ေပးထားဦး၊ အိမ္မွာ ဘုရားပန္းေတြညိႇဳးေနၿပီ"
"......"
"ဟဲ့ ကိုင္း!"
"ဗ်ာ..ဗ်ာ မသူ"
အေရာင္းပါးခ်ိန္ ကိုင္းခဏေလးအေတြးလြန္ေနတုန္း လွမ္းေအာ္ေျပာသည့္ မသူေၾကာင့္ အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားရသည္။ မသူကေတာ့ ငါးဖယ္ျခစ္ေနရာကေန ကိုင္းကို စူးစမ္းသလိုၾကည့္ကာ
"ကိုင္း နင္ဒီတေလာထူးဆန္းေနတယ္ေနာ္"
"ဗ်ာ ဘာကိုလဲ မသူရဲ႕၊ ကြၽန္ေတာ္ကဒီအတိုင္းပါပဲ"
"ဟိုေျမာက္ႂကြေျမာက္ႂကြျဖစ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔မလာထဲက နင္ မူေတြပ်က္ေနတာငါသိပါတယ္"
"မဟုတ္တာ မသူရာ၊ သူနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ပါဘူး။ အိမ္မွာအေဖသိပ္ေနမေကာင္းလို႔ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔မကပ္ဘူးျဖစ္ေနတာပါ"
"ဟုတ္လား၊ နင့္အေဖလဲဟယ္ အသက္ႀကီးေနၿပီကို အရက္ကအခုထိေသာက္ေနေသးတယ္၊ နင္မတားဘူးလား"
"တားေတာ့တားတာပဲ မသူရယ္၊ အေဖက အလြန္အကြၽံႀကီးေသာက္ေနတာလဲ မဟုတ္ဘူးေလ၊ ဒီအတိုင္း ေဆးျဖစ္ဝါးျဖစ္႐ုံေလာက္ပဲေသာက္တာဆိုေတာ့..."
"ဟဲ့ အရက္ဆိုတာေကာင္းကိုမေကာင္းတာ ေဆးျဖစ္ဝါးျဖစ္ဆိုတာ ဘယ္မွာ႐ွိလို႔တုန္း၊ အိမ္က ကိုဝင္းႏိုင္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ငါဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ ဘယ္ေလာက္ဆဲဆဲ ေသာက္ၿမဲေသာက္ေနတာပဲ၊ ညေနဆို အခ်ိန္ေလးကိုမွန္..လို႔။ နင့္အေဖနဲ႔ပြဲက်ေနတာေလ"
"မသူေျပာတာ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္၊ အနည္းအက်ဥ္းပဲေသာက္တယ္ဆိုေပမဲ့ ႏွစ္႐ွည္လမ်ားစြဲေသာက္လာေတာ့ အသည္းေတြဘာေတြပ်က္စီးေနမလား စိုးရိမ္တာ"
"ေဆးခန္းေလး ဘာေလးျပၾကည့္ေလ ကိုင္းရယ္၊ ဟိုဘက္ သုံးလမ္းေက်ာ္မွာ အသစ္ဖြင့္ထားတဲ့ ေဆးခန္း႐ွိတယ္လို႔ေျပာတယ္၊ ဆရာဝန္ကသေဘာလဲေကာင္းေကာင္း၊ ေဆးဖိုးလဲ သက္သက္သာသာပဲယူတယ္လို႔ေျပာသံၾကားတာပဲ"
ကိုင္းတို႔စကားဝိုင္းထဲသို႔ မေအးစန္းကလည္း ပါလာကာ သူသိထားသည့္ အေၾကာင္းအရာကို ကိုင္းကိုျပန္ေျပာျပေပး၏။
ВИ ЧИТАЄТЕ
မောင့်မျက်သွယ်
Романтика"ဒီမှာ..၊ ဈေးဝယ်ချင်လို့" "ရတယ် ညီလေး၊ ဘာပန်းလိုချင်တာလဲ" "ပန်းတော့မလိုဘူး၊ ပန်းရောင်းတဲ့လူကိုဝယ်လို့ရလား" "ဘာကွ"
