Between Hello and Goodbye

126

1 year and 6 months akong umiyak at umasang babalik siya kahit hindi siya bumalik, okay lang sa'kin na iniyakan ko siya ng ganon katagal, mahal ko e. But, if you're going to ask if I still love her until now, hindi ko alam. 'Yon ang sagot ko, hindi ko alam. Maraming taon na ang nakalipas pero hangang ngayon hindi ko pa rin alam ang sagot sa tanong na 'yan- kung hanggang ngayon, siya pa rin ba? O kung mahal ko pa siya? Hindi ko masabi, parang ang hirap sagutin pero siguro kung magkikita kami ulit, masasagot ko 'yon.

Lagi kong ipinagdadasal na magkita ulit kami and it happened. We met again. For the second time. But this time, iba na at nasagot ko na yung matagal kong tanong- kung siya pa rin ba? I can finally answer it with a smile on my face. Finally, hindi na siya. Tapos na 'ko sa kanya at hindi comeback ang kailangan ko- kundi closure.

Nandito ako sa beach- kung saan naging favorite place ko and she's also here. Hindi ko alam kung bakit siya nandito, samo't-saring emosyon ang nararamdaman ko. Ang daming tanong sa utak ko- na alam kong siya lang ang tanging makakasagot non. Our eyes met and I don't feel the spark anymore. Kaya alam kong hindi ko na siya mahal at naka-move on na 'ko sa kanya.. but I can say na maganda pa rin siya. Sobrang ganda- i shookt my head because of those thoughts. Tapos na, Lance. Tama na.

Naglakad siya papunta sa akin. Papalapit siya ng papalapit pero hindi ako kinakabahan o ano. Gusto ko lang siyang makausap at malinawan sa break up namin.

"Lance, it's been a while." saad nito ng tuluyan na siyang makalapit.

I smiled and nodded. "Yes, it's been a while." I said as I stared at those brown eyes.

"Let's talk?" nakangiting sabi nito at tumango naman ako bilang sagot.

Naupo kaming dalawa sa buhangin at ramdam ng aming paa ang hampas ng dagat. Ganito rin ang posisyon namin nung unang beses na magkita kami pero.. iba na ang atmosphere. Hindi na katulad noon na magaan at masaya lang.. ngayon parang pasan-pasan namin ang buong mundo sa bigat. Sa tuwing nakikita ko siya, nakikita ko rin yung mga ala-alang umiiyak siya.

"Kamusta?" I said as I break the silence between us. Ayokong maging awkward kami sa isa't-isa.

"I'm doing great. Ikaw? Kamusta ka? Simula no'ng.. nag-break tayo hindi na ako nakarinig ng balita sa'yo." saad nito habang masayang pinagmamasdan ang dagat.

"Well.. Okay na 'ko ngayon but back then.. it took me year para maka-get over sa'yo." natatawang sabi ko. Masyadong mabigat ang gantong atmosphere sa'kin kaya sinusubukan kong pa-gaanin.

She laughed. "Ganda ko kase, mahirap talaga maka-move on dito." bawi niya. Yes, I agree.

"Kaya nga, ba't ka kase nang-iiwan?" natatawang sabi ko- expecting na tatawa rin siya but I was wrong. Her smile fade.

She sighed deeply. "I'm sorry, Lance. Alam kong hindi naging maayos yung break up natin kaya kinukuha ko 'tong oppurtunity na 'to para magkaro'n tayo ng closure. Gusto kong ma-explain at linawin sa'yo yung nangyari years ago. Mahal kita, mahal na mahal pero wala akong choice no'n, sobrang hirap para sa'kin na gawin 'yon but I had to. After kong makapasa ng bar exam, tinry kong hagilapin ko uli pero.. wala ka na. I tried calling you sa number mo pero nagpalit ka ata ng number, I tried asking for you address para makapag-sorry ng maayos but they didn't give me your number. I tried taking to your friends pero.. ayaw naman nila akong makausap. Promise, ginawa ko lahat ng makakaya ko para makapag-explain sa'yo ng mas maaga kaso.. wala e. Baka nga gan'to talaga yung gusto ng tadhana. Nung nalaman nina mama na bumalik ako sa Pilipinas para hanapin ka, pinagalitan nila ako ulit- pero nung oras na 'yon nagawa ko nang maipagtanggol ang sarili ko. Nagawa ko na ring mag-stand up para sa gusto ko- late nga lang pero finally, nagawa ko rin." masayang kwento niya. I smiled. This was all I ever ask for her. Maipaglaban niya yung gusto niya at mag-stand-up para sa sarili niya. After all these years, finally, she made it.

"I'm so proud of you."

"I'm sorry, Lance. Sorry."

"Okay na, Sol. Wala kang kasalanan. Naipit ka lang din at malinaw na rin sa'kin yung paghihiwalay natin. Sorry kung pinilit kitang ipaglaban yung sarili mo kahit hindi mo kaya pero okay na 'ko ngayon, Sol.Wala na 'kong tanong."

After all these years, akala ko hindi na masasagot ang tanong ko pero ito, finally, nalinawan na rin ako. Wala na kong tanong, nasagot niya ng lahat 'yon. Hindi man naging kami sa dulo, okay lang 'yon. 'Yon ang patunay na totoo pala talaga yung sinasabi nilang great love. Kase alam kong si Sol and great love ko. Iyong taong mamahalin mo ng sobra, yung tipong mamahalin mo ng buong buo. Ibubuhos mo lahat sa taong 'yon pero hindi mo makakatuluyan sa dulo at kahit na lumipas pa ang maraming taon, may lugar pa rin siya sa puso mo.. at alam kong great love namin ang isa't-isa.

Between hello and goodbye, there's love- there's us. My favorite hello and my hardest goodbye.. is Sol.