Try [marichat] ASKIDA

0.7

Marinette terasta düşünceleri ile boğuşuyordu. Aklında biraz önce Alya'nın ona dedikleri vardı.

'Karakedi ile iletişim nasıl kuracaksın? Tek bağlantın uğurböceği iken şimdi onunla konuşman daha da zorlanacak.'

İç çekti ve kendi kendine mırıldandı.
"Ben ne yapacağım, tikki?" Bir anlığına yanına baktığında her zaman yanında olan kwamiyo göremediğinde gerçek yine yüzüne çarptı. Tikki aşağıda, sahibinin yanındaydı.

"İyi akşamlar, gecenin kızı." Duyduğu sesle irkilerek arkasına döndü. "Karakedi? Senin burada ne işin var"
Omuz silkti Marinette'e karşı.

"Sadece canım sıkılıyor. Yalnız olduğunu görünce yanına gelmek istedim, yani gelmeye karar verdim. Umarım rahatsız etmiyorumdur." Kız anlayışlı bir gülümseme sundu ona.

"Sorun yok, kedicik. Gelebilirsin." Karakedi rahatlayarak terasın içine adım attı ve kenardaki tahta sandalyeye oturdu. "Ee, nasıl gidiyor? Devriye için mi buralardaydın?" Kızın sorusuna başını salladı.

"Kafam biraz karışık. Hava almaya ihtiyacım vardı ve buradayım." Kızın endişeli bakışları üzerinde gezdi. "Sorun ne?" Dedi karakedinin karşısına oturarak.

"Partnerim, uğurböceği. Görevini bıraktı ve ben, onun hakkında bir şey öğrendim."

"Ne?! Nasil- yani nedenmiş?" Lafı toparlamam ile biraz olsun rahatlasamda onun ruhsuz gözleri gökyüzündeydi.

"Bu, onun özeli. Üzgünüm Marinette." Başını salladım, sanırım Alya ona farklı bir bahane bulmuştu. Elimi omzuna koydum ve hafifçe gülümsedim.

"Endişelenme, bugüne kadar anlattıkların ve çoğunlukla Alya'nın bloğundan gördüğüme göre oda sana çok değer veriyordu. Eminim oda seni özlüyor ama zorunda kaldığı için bırakmıştır." Bakışları bana döndüğünde kaşlarını çatmıştı.

"Zorunda olduğunu nereden biliyorsun?" Gözlerim irice açıldı açık vermenin nedeniyle. "Ah ben! T-tahmin ettim! Yoksa neden bırakıp gitsin ki değil mi ahaha.."

Dediklerimi onaylar bir şekilde bana bakıp tekrar gökyüzüne döndüğünde rahatlamış bir nefes verdim. Neyse ki şimdilik kurtulmuştum.

"Eğer yanında birine ihtiyaç duyarsan, ben buradayım karakedi." Samimi cümleme karşı gülümsedi.

"Teşekkür ederim, gecenin prensesi. Ama artık gitmeliyim. Sende burada çok kalma. Hava serin." Başımı salladım, oda kalktı ve bana sarılıp uzaklaştığında arkamda bir ses duydum.

"Az önce ki gölge kedi-insan karışımı birine mi aitti acaba?" Alya'nın sesiyle hızla arkama dönüp masumca gülümsedim. Kolumdan tutup beni zorla içeri çekerken bu gecenin uzun süreceğine emindim.

–Bu bölümde böyleydi işte.
MariChat♡