Bazı kalpler kolay kolay iyileşmez.Özellikle ailenin kırdığı kalpler.
Kimisi bu yüzden hayata küser,yaşayan bir ölü gibidir.
Bazıları ise kendisine yeni bir hayat açar,geçmişi asla anmaz.
Peki birisi geçmişi ortaya koyunca insan ne hisseder?
Duygusallık?
Öfke?
Yalnızlık?
Hayır hayır tek bir şey:
Boşluk.
O hayatımızı artık boşveririz-bazı kişiler için geçerli- kendimize yeni bir hayat oluşturduysak ve o hayata alıştıysak geçmişi karıştırmanın bi önemi yoktur.
Bende böyleyim işte,umursamazlık.
Ailem,hala kalbimde kanayan bir yara olmasına rağmen o kadar küçükkü bazen onları unutuyorum.İstediğimde bu zaten.
Arkadaşlarım ve beni seven insanlar varken neden yaşayan bir ölü olayım ki?
"Çağlaaa!"
Düşüncelerimden çıkmamı sağlayan sesi duyunca hafif tırstım.
Asla yapmamam gereken birseyi yapmıştım ve bundan zerre pişman değildim.Yine olsa yine yapardım.
Hemen kaskımı takıp motoruma bindim ve arkadaşım Eren'i bekledim.
"Lan lan kızım sana o fotoğrafları paylaşmicaksın demedim mi amacın ne senin!" Bu sefer gercekten yüksek sesle konuşmuştu pardon bağırmıştı.
Ne yani ikimize de hello kitty kombini yapıp giydirmiştim hemde kendi isteğiyle giymişti(!). Onlada fotoğraf çekinip story attım.
500 bin kisiye rezil olmamıştı tabiki asla(!)
"Ama çok tatlıydın valla" diyip motoru çalıştırdım ama hareket etmedim.
Evden çıkınca elinde kaskı ve sinirli bir yüz ifadesiyle bana bakıyordu.
Eren,1.88 boyunda,sarışın ve yemyeşil gözlü, kızların etrafında pervane olduğu bir erkekti.Allah var yakışıklıdır kardeşim.
O berbat dönemdeyken Istanbul'a gelmiş ve bir kafede tanışmıştık.Tabi o zamanlar zengin oldugunu bilmiyordum. Bilsemde değişmezdim.
O da bunu bildiği için çok yakın arkadaş olmuştukAilesiyle bile tanışmış, beni kızları olarak görüyolardı.
Hala sinirli olan ifadesi daha da kötü bir hal alınca gaza bastım,bu işin sonu iyi olmayacak.
Ben önde oda arkada beni kovalıyordu.Yakalayamazdı bunu biliyordu.
Katıldığım yarışlarda asla yenilmedim sonuç hep aynıydı.Birinciydim.
O arkada bana bağırıyordu ama onu duymamak için tam gaz ilerlemeye devam ettim.Sözleriyle beni kendimden geçirecekti.
Önümde bir grup genç yarış yapıyorlardı galiba.Yarışa bende dahil oldum tabiki.
Yanlarından hızlıca geçtim ama dönüp bakmadım bile.Arkadan birinin "oha be" diyişini duydum, yüzümde bir gülümseme oluştu.
Eren hala arkamda beni kovalıyordu sıkılmıştım artık.
Motoru,yolun kenarına park ettim ve Eren'i beklemeye başladım.
Gölge'ye bakıp-motorun adı Gölge- düşünmeye başladım.
Gölge, YZF-R6 idi. Motora binmeyi bana amcam sevdirmişti.
Ama kendisi nedenini bilmeden ölünce motoru bana kalmıştı.2 ay boyunca motora bakıp sadece ağlamıştım.
Ben bunu nasıl kullanıcaktım ki? Amcam gibi ona iyi bakabilirmiydim?
Kullanmıştım, hemde en iyi şekilde.
Bakmıştım,kendi çocuğum gibi bakmıştım.
Eski anılar gözümün önüne gelince bakışlarımı yola çevirdim ve bir süre sonra Eren gelmişti.
"Tom ve Jerry gibiyiz, sen Tom bende Jerry. Tom,Jerry'i asla yakalayamıyordu." Güldüm hemde yere yatarak.
O ise homurdanıyordu.
"Yarın ki yarışa katılacakmısın?" Sessizligi bozan o oldu.
Genelde bizler yarışlara davetsiz katılırdık ama sonradan katılsak bile herkesi geçiyorduk.
Kafamı salladım.
"Haber ver geliceğimizi tam zamanında ordayız"
Şaşırmıştı. Kaşlarını kaldırmış bi açıklama bekliyordu.
Sadece omuz silktim.
"Hadi gidelim saat zaten geç oldu, yarın güzel bir gün olacak" sırıttım.
Yarın çok eğlenicektik.
.
.
.
Heellloooo
Benn geldiimmm
Nasılsınızzz??
Umarım hikaye akışını beğenirsiniz daha çok şey olacak.
Acaba yarış günü nasıl olacakk??
Bide Çağla'nın eski gecmişinide ilerideki bölümlerde açmayı düşünüyorum ve geçmişten bir kişi gelicekk.
Yorum yapıp oy vermeyi unutmayınn
Sizlerii seviyoruummm görüşürüzzz
Instagram:duygunnkitapligi
Duyuruları burdan paylaşıcam gidip takip ederseniz sevinirimm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yarış Başlasın!
Genç KurguArkadaşından kaçan Çağla, yarıs yapan dört çocuğu da arkasında bırakıp hızla kaçıyordu,yapmaması gereken birsey yapmıştı ama bundan asla pişman değildi.Arkasında bıraktığı çocuklar ise şaşkınlıkla onu arkasından izliyordu. En hızlıları olan Murat 'o...
