បងជាគ្រប់យ៉ាងរបស់អូន «ចប់»

ភាគទី ០៨

   ===
   «ចៅហ្វាយ! ស៊ើបដឹងហើយថាក្មេងស្រីម្នាក់នោះមានឈ្មោះថាផាក ណាមរីនជាចៅស្រីរបស់លោកផាក ជេស៊ុកដែលជាអ្នកជំនួញល្បីឈ្មោះម្នាក់»
   «ចម្លែកណាស់ឈ្មោះដូចជាដំណក់ឈាមចុងក្រោយរបស់ត្រកូលសាគូរ៉ាម្ល៉េះ»
   «មានរឿងមួយខ្ញសង្ស័យថាណាមរីន សាគូរ៉ានោះរស់»
   «កុំប្រាប់ណាថាជាក្មេងស្រីម្នាក់នោះ?»
   «អាចទៅរួចព្រោះរកមិនឃើញសាកសពរបស់កូនស្រីរបស់លោកសាគូរ៉ាទេ»
   «បើជានាងនោះប្រសើរហើយ យើងនឹងមានលេសគំរាមហូស៊ុក»
   «ចៅហ្វាយ! ចង់ឲ្យខ្ញុំទៅចាប់នាងមកទេ»
   «ហេ! កុំទាន់អី ឲ្យពួកវាសប្បាយចិត្តសិនទៅចាំឱកាសល្អយើងនឹងចាត់ការម្ដងឲ្យវាឈឺចាប់ជាងស្លាប់ទៅទៀត»
   «បាទចៅហ្វាយ!»

   តុក! ៗ
   (បងប្រុស! អូនគឺគ្រីនឡ៉ា... អូនចូលទៅបានឬអត់) គ្រាន់តែលឺសម្លេងប្អូនស្រីភ្លាមខេនតាក៏ប្រែទឹកមុខកាចសាហាវទៅជាញញឹមដូចមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀតចឹង
   «ចូលមក»
   «អូនធ្វើបង្អែមមកឲ្យបងសាកមើល បើបងថាមិនអីអូននឹងដាក់លក់នៅក្នុងហាង» នាងតូចមុខមាត់ស្រស់ស្អាត ដើរចូលមកជាមួយនំនៅក្នុងដៃ ឌ៊ីគ្រីនឡ៉ានាងជាប្អូនស្រីតែម្នាក់របស់ខេនតា ដែលនាយស្រលាញ់ស្មើរជីវិត
   «បងថាមិនបានញាំក៏ដឹងថាវាឆ្ងាញ់ដែរ»
   «បងចេះតែបែបនឹង ធ្វើឲ្យអូនចេះតែមានអំនួត»
   «ក៏ព្រោះអូនពិតជាពូកែរមែននោះអី ក្រោយពីប៉ាម៉ាក់ស្លាប់ទៅអូនជាទ្រព្យសម្បិត្តដ៏មានតម្លៃតែមួយគត់ដែលបងមាន»
    «សំដីផ្អែមបែបនេះមើលទៅនំនេះមិនបាច់ឲ្យបងសាកទេ បងចូស! នំនេះឲ្យបងចុះញាំហើយប្រាប់ខ្ញុំផង» គ្រីនឡ៉ាហុចនំឲ្យជំនិតបងប្រុស អ្នកជាកូនចៅមិនហ៊ាទទួលនាយក៏បដិសេដ
   «អឺ! តែនេះជារបស់ចៅហ្វាយទេ»
   «ប្អូនយើងឲ្យឯងញាំហើយចឹងឯងញាំទៅ» ខេនតានិយាយមុខស្មើរ ចូសមិនអាចប្រកែកបានក៏មានតែយល់ព្រម
   «យ៉ាងមិចហើយ» នាងតូចសួរនាំដោយស្នាមញញឹម
   «ឆ្ងាញ់ខ្លាំងណាស់ តែថាវារាងផ្អែមបន្ដិចសម្រាប់ខ្ញុំ»
   «ចូសគេមិនសូវចូលចិត្តរបស់ផ្អែមទេ» ខេនតាបន្ដ
   «អូ! សុំទោស មិចក៏បងមិនប្រាប់ខ្ញុំ តែថាចាំលើកក្រោយខ្ញុំបន្ថយជាតិផ្អែម»
   «កុំអីអ្នកនាងតូច នំរបស់អ្នកនាងមិនសមនឹងខ្ញុំឡើយ ចៅហ្វាយខ្ញុំលាទៅធ្វើកិច្ចការបន្ដហើយ» ចូសឱនគោរពខេនតារួចក៏ចាកចេញយ៉ាងប្រញាប់
   «បងប្រុស...»
   «បានហើយយប់ណាស់ហើយទៅគេងទៅ»
   «ក៏បាន! រាត្រីសួស្ដី» នាងតូចងើយទៅថើបបងប្រុសរួចក៏ចាកចេញទៅ

    ====
   ពីរសប្ដាហ៍ក្រោយមកអេននីផ្អាកធ្វើបាបណាមរីនព្រោះខ្លាចលោកតានាងចាប់បាន ហើយមិនយូរប៉ុន្មានមីនហ៊ូក៏ត្រូវរៀបការនៅក្នុងផ្ទះក៏ត្រូវរៀបចំឡើងសារជាថ្មី ណាមរីនដូចជារាល់ដល់នាងតែងតែលេចថ្លូជាងអ្នកណាៗទាំងអស់ទោះនាងតុបតែងខ្លួនធម្មតាៗ ថ្ងៃនេះជីនយ៉ុងក៏មកចូលរួមដែរ តែមិនឃើញបងស្រីនាងចេញមករាក់ទាក់ឡើយ ចំណែកណាមរីននាងខ្លាចមានបញ្ហាចឹងមានតែគេចពីជីងយ៉ុងដែរ តែសំណាងមិនល្អនាងគេចៗក៏មកជួបកំពូលព្រាននារីនោះគឺមីនហ្យុគ
   «ស្រីចង្រៃ! ដោយសារតែនាង នាងធ្វើឲ្យកូនប្រុសសំណព្វរបស់យើងពិការ ថ្ងៃនេះនាងត្រូចតែសងយើងវិញ» មីនហ្យុគខឹងណាស់នាយក៏ចាប់អូសដៃណាមរីនទីកន្លែងស្ងាត់
   «បង... បងមិនហ្យុក ហ្អាយ! លែង... ៗដៃខ្ញុំ ជួយផងអ្នកណាក៏បានដែលជួយណាមផង» នាងតូចស្រែកយំរកជំនួយតែថាគ្មានអ្នកណាលឺសំលេងឬបានឃើញនាងឡើយ មីនហ្យុគចាប់អូសនាងមកអាគារដាក់ឥវ៉ាន់មួយហើយក៏ចាប់ផ្ដើមចង់ធ្វើការបំពានរាងកាយនាង
   «ទោះវាពិការតែយើងស្អប់នាង ថ្ងៃនេះនាងត្រូវតែជារបស់យើង» និយាយហើយមីនហ្យុគចាប់ផ្ដើមហែកសំលៀកបំពាក់របស់នាងតូច ណាមរីនព្យាយាមរើបំរាស់តែត្រូវមីនហ្យុគដាក់មួយដៃចំពោះធ្វើឲ្យនាងចុកចាប់ជាខ្លាំង
   «អ្នកណាក៏បានមកជួយណមផង... បងស៊ុកហ្គីជួយណាមផង...» ទឹកភ្នែកស្រក់ចុះមកដោយក្ដីឈឺចាប់ក្នុងចិត្តមានតែបន់ស្រន់សង្ឃឹមថានឹងមានអ្នកមកជួយ....