ပြောရလျှင် မနက်ဖြန် မသွားခင် သူမ၏မျက်နှာပေါ် လိမ်းခြယ်သွားရန် အပင်တစ်မျိုး၏ အရည်များကို ဖော်စပ်ထားသင့်သေးသည်။ ထိုအရာနှင့်ဆိုလျှင်.. ယဲ့ကျန်း၏ ခေါင်းအတွင်း အကြံအစည်းတစ်ခု ရလာသည်။ ဖြစ်နိုင်သည်မှာ ဆွဲဆောင်မှု လျော့ပါးသွားအောင် တစ်စုံတစ်ရာ လုပ်သွားသင့်လေသည်။
ဖျောင်းဖျခံရပြီးနောက်တွင် ဖေးရှီက ယဲ့ကျန်းကို ဖိအားမပေးတော့ချေ။ မည်သို့ပင် ဆိုစေ သမီးဖြစ်သူကိုလည်း လုဝူရွှမ်းနည်းတူ နန်းတော်အတွင်း ဝင်ရောက်မည်အား မဖြစ်စေလိုပေ။ ဒီအတိုင်း လုယောင်ယောင်ကို ကောင်းမွန်ပြီး ရိုးသားနှိမ့်ချသည့် မိသားစုမှ ခင်ပွန်းကောင်းတစ်ယောက်နှင့်သာ အတူတကွ ရှိစေလိုပြီး ပျော်ရွှင်သော ရိုးရှင်းသည့် ဘဝကို ပိုင်ဆိုင်စေလိုသည်။
"ဒါဆိုရင်လည်း ထားလိုက်ပါ"
သူမက ရယ်သည်။ အာ.. ငါ့သမီးက ဒီလို အကြံကောင်းတွေ ရှိလာမယ်လို့ မထင်ထားမိဘူး။
ယဲ့ကျန်က ဖေးရှီဟု ပခုံးပေါ် လုယောင်ယောင် လုပ်နေကျကဲ့သို့ မှီချလိုက်ကာ ပြောသည်။
"သမီးက အရွယ်ရောက်လာပြီလေ"
ဖေးရှီက ယောင်ယောင်၏ ပါးလေးကို လက်မလက်ညှိုးတို့ဖြင့် ညှစ်လိုက်ပြီးနောက် အပိုစကားမဆိုဘဲ ပြုံးရယ်နေတော့သည်။
နောက်တစ်နေ့နံနက် နေမင်းက မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းအတွင်းမှ စတင်ထွက်ပြူလာချိန်တွင် ယဲ့ကျန်းက စံအိမ်ထဲမှ စထွက်ပြီဖြစ်သည်။ အသက်ရှုလိုက်ချိန်တိုင်း လေအေးများ တိုက်ခတ်နေခြင်းက နာကျင်ဖွယ်ကောင်းသည့် ခံစားချက် ဖြစ်သည်။ သူမက စံအိမ်၏ ကျောက်တုံးလှေကားထစ်များအနက် တစ်ခုပေါ်တွင် ရပ်နေပြီး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သည့် နေရာ၏ ခံစားချက်ကို ကျင့်သားရအောင် လုပ်နေသည်။
အချိန်တစ်ခု ကြာပြီးနောက်တွင် သူမက လက်များကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ကာ အချိန်အနည်းငယ်ကြာ ခုန်ပေါက်ဟန် လုပ်နေသည်။ ဒီနည်းအားဖြင့် ဖြတ်သွားဖြတ်လာများ၏ အမြင်တွင် ထူးဆန်းနေလောက်သော လက်သီးသိုင်းတစ်မျိုးကို လေ့ကျင့်လိုက်သည်။
Part 149
Start from the beginning
