Sen duydun mu sustuklarımı? |Yarı texting|

17. bölüm

Mesajını okumam ile o numara aramaya başladı. Hemen Kerem'in yanına gittim.

"Kerem şu numarayı cevaplasana saçma sapan mesajlar atıp beni rahatsız ediyor." Dedim ve Asaf oturduğu yerden kalkıp elimden telefonu alıp cevapladı. Bende şaşkınca bakakaldım. Sana dememiştim ama neyse

"Alo! Kimsin"

"Alo cevap versene oğlum. Bir daha Özün'ü rahatsız falan etmeyeceksin anladın mı?"

Kulağından telefonu çekip bana baktı
"Korktu kapattı tabi şerefsiz" dedi

"Anladım çok sağ ol." Diyerek elinden telefonu aldım.

"Bir daha rahatsız ederse engellersin. Hatta bir dakika telefonunu verir misin?" Dedi bende hemen telefonu uzattım.

"Tamam al bakalım." Deyip bana uzattı

Telefona baktığımda numarayı engellediğini gördüm. Bakışlarımı Enes ve Kerem'e çevirdiğimde şaşkınca bize baktıklarını fark ettim.

Birde kardeşim olacak. Asaf daha çabuk atılmıştı telefona tabi Kerem akıllısı anlayana kadar.

"Şey abla kusura bakma. Ben anlamadım ne olduğunu." Dedi Kerem dudağını büzerek

"Boşver Kerem senden istemem saçmaydı zaten." Dedikten sonra Zümra'nın yanına gidip kediyi sevmeye başladım.

Birinin yanıma çökmesi ile bakışlarımı yanımdaki kişiye çevirdim. Asaf gülümseyerek kediyi sevmeye başlamıştı. Bu görüntü çok hoşuma gitmişti. Hala ona bakarken gülen yüzü ile bana baktı ve tekrar kediye çevirdi bakışlarını.

İstemsizce benimde yüzümde belirdi gülümseme

"Cidden güzel gülüyorsun." Dedi Asaf işaret parmağını bana uzatarak

Ben ise şaşkınca sadece baktım ve gülmeyi kestim. Asaf'ın da gülümsemesi solunca utangaç bir tavırla ensesini kaşıyıp ayağa kalktı. Tekrar masaya gidip oturdu. Onlar konuşmaya başlamıştılar ama ben hâlâ şaşkınlığımı üstünden atamıyordum.

Berat'ın evden çıktığını görünce seslenmeye başladım.

"Ne oldu? Nereye gidiyorsun?" Sorum ile bakışlarını bana çevirdi.

"Koray gelmiş. Parkta beni bekliyor." Dedi

Koray küçükken bizimle birlikte sitede oynayan çocuklar arasındaydı. Berat'ın ise yakın arkadaşıydı.

"Çok uzun zaman oldu. En son küçükken görüştük." Dedim ne zaman küçüklüğüme dair birini görsem yada anılar biriktirdiğim bir yere gitsem içimde bir heyecan beliriyordu. Sanki tekrar o yıllara dönecekmiş gibi hissediyordum.

"Aslında Koray Buğlem'i de çağıracağını söyledi ve seni de davet etti." Dedi

"Eee o zaman Buğlem de gelecekse bende geleyim." Dedim

"Gençler isterseniz sizde gelin." Dedi Berat Asafların tarafına bakarak

"Tamam gelelim." Dedi Kerem ayağa kalkarak

Bende Zümraya dönüp yanağından öptüm

"Hadi ufaklık sen eve gir. Bizim işimiz var. Birazdan geliriz." Dedim beni onayladıktan sonra koşarak eve girdi.

Bende önümde yürüyen Berat'ı takip etmeye başladım hemen ardımdan da Asaf, Enes ve Kerem yürüyordu.

Parka doğru giderken evinden yeni çıkan Buğlem'i gördüm. O da beni görünce koşturarak yanıma geldi. Mezarlıktan sonra baya iyi gözüküyordu. Buğlem böyleydi işte üzülse bile hemen kendini toparlardı.